Alle inzendingen over spreuk

oorlog gevoerd uit winstbejag pijn in mijn hart De medische misgreep die meer vernietigd dan heelt ongestraft weer een leven verminkt pijn in mijn hart de angstige ogen van het kind waar het smerige zwijn zijn vunzige spel mee heeft gespeeld Pijn hoort bij het leven wordt zo vaak gezegd maar ik wil graag bedanken voor deze aardse spreuk…

in de laatste maan van een zonnewals droomt een wondere nacht duizend nieuwe dansen aan de voeten van Erato, Kalliope en Terpsichore magisters van Apollon bidden kunstig spreuken leggen lijfeigen maanjuwelen bloot strelen slaafs zielespiegels ritmisch in vreemde talen talend om niet dan schoonheid vormen Hippocrenes’ horige heksen…

Vluchten de levenden, ga ze achterna, slacht ze, je krijgt wat je wilt, vang hun bloed in een zak, steek een spons op de plaats van hun hart, zeg de spreuk: 'Onverzadigbaar hart, ga niet over rivieren!' Geen van hen zal de Lethe*) oversteken. Pis op wie tegenwerkt, sluit de deur weer en wacht.…

heden, ben ik genood de toren van uitzicht te beklimmen reis met koffers vol vragen en gedachten naar de Vlakte van Inzicht teneinde de wijsheid te zien, te beminnen ik bestijg duizend treden elk bekleed met een zinderende spreuk doch boven, geheel buiten adem aangekomen stel ik de fundamentele vraag is zoeken naar de Heilige…

We speelden dat we samen speelden de ridder die de draak verslaat de maagd die zich graag redden laat we speelden dat we alles deelden De sleutel past op alle sloten van ‘t huis van peperkoek gemaakt ‘n spreuk die zoet naar sesam smaakt de schatkamer voor ons ontsloten We speelden dat we samen speelden ‘n heks die toverdrank creëert…

passerende auto's werpen op de muren rondom het bed In de diepblauwe stilte herhaalt een jongetje lipzacht al wat gezegd is die dag en stopt woord voor woord de gaten in het geluid dat huwelijk heet De vloer golft De deurklink is ver En het jongetje houdt zijn handpalmen als een boek in zijn handen en ik lees 'kom terug, ga weg' Een spreuk…

zinnen vaerzen draeghen sorgh voor den staet ener innerlijcken springvloed tapschgewijsch volgt ontlasting door uitstoot soms spuwing uit het vaeck onttande gat in 't hoofd van grijschgroene letterbrij een krijsch het was een hele heisch den Heere en syne Moeder zijn geloofd met sprokkelhout komt nu den brand uit panne stijghen grootsche spreuken…

Want naar een spreuk, zo waar, als oud, Die zeker al de heren kennen, Is spreken zwijgen, zilver goud.'…

en klanken waarnaar geen sterveling met aandacht wil luisteren haar eigen woord vertelt van pijn omdat haar hart verscheurd is en haar ziel voor eeuwig gewond alles wat zij heeft verloren brandt gaten in haar wezen, de taal heeft haar verlaten ik zie haar dwalen door deze tuin der dwazen, gelijk de Pythia spreekt ze in Delphische spreuken…

Ik zie in zijn vuisten het penseel die het leven laat leven, onbedorven patronen die zonder wetenschap zichzelf telkens klonen en waar kleur vele afgronden verandert in spreuken Hoedanig zoals zijn lot zal zijn dicht hij beurtelings langs paden die bezaait met scherven doch ook met lillapaarse bermen zijn die rijmen op de vele altaren waarvoor…

(uit spreuken)…

(uit spreuken)…

In de Bijbel is het reeds verteld Een lach verblijdt het hart En verlicht vaak uw smart Zoals in Spreuken staat vermeldt. Een vrolijk hart geeft een blij gezicht Een droevig hart pijnigt de geest En zo is het altijd al geweest Lachen geeft ontspanning en tegenwicht. Lachen bevordert dus goede gezondheid Daarom : Laat ze maar lachen…

Dichter van Magische Liederen, Vader van Spreuken, Runenmeester, Magiër, Wakkere, Wijze, Drager der Staf, Voeder, Verleider, Weldoener, Ik roep U aan. Odin, Zegevader zegen mij en wees wreed tegen goud.…

( Woorden uit Spreuken 3)…

Omringend geheim blijft de mens plagen, maar zal spreuken, verhalen opwekken.…

stenen die waken als wachters bij zerken Gelegen op grafheuvels, nauw te ontwaren Plaquettes met opschriften tussen pilaren Met namen en toenaam op hoven bij kerken In sobere stijl stevig geciseleerd Staat soms naast de feiten van hun aards bestaan Hoe men dacht over hen die toen heen zijn gegaan In een epigram gekalligrafeerd Een spreuk…

begroeten in een leugen vol met angst is een mens op zijn bangst als de waarheid veloren raakt en de hemel nooit de aarde raakt had ik mee moeten lopen naar beneden alleen maar blijven hopen dansen met de gestoorde goden alles maar verlaten achterlaten loslaten onzin praten oneindige verhalen bomen spreken eindelijk weer tegen mij een spreuk…

1965 Er was er eens een heksje klein Die madeliefjes plukte Ze maakte daar een bosje van Wat haar heel aardig lukte 1985 Er was er eens een jonge heks Die sprong op barricaden Ze maakte hier en daar wat los Met spreuken en met daden 1989 Er was een heks die werken ging Als altijd heel zelfstandig In overleven op…

Nu we samen Wankelend de vergetelheid en Vergankelijkheid ingaan en Dat na jarenlang ons dronken Te hebben gedraaid, derwisjen Waardig We door dode talen zijn gekropen Gezeten hebben aan het sterfbed van Spreuken en gezegden, vinden we In het gedicht alsnog een schuilplaats Terwijl de Dood het bord afspeurt Naar de toets met delete…

Het gevoel is met de pen te beschrijven, een vage schaduw, levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen…

In de Bijbel is het reeds verteld Een lach verblijdt het hart En verlicht vaak uw smart Zoals in Spreuken staat vermeldt. Een vrolijk hart geeft een blij gezicht Een droevig hart pijnigt de geest En zo is het altijd al geweest Lachen geeft ontspanning en tegenwicht.…

fondant Hun zachte kleuren als pastel seringen Een fraai bewerkte deurkalf doet mij zingen Van ’t schippersdorpje Broek in Waterland Ooit schreed Napoleon hier zeer parmant Het theehuis binnen aan het Havenrak Alwaar het hem aan waarlijk niets ontbrak In ’t schippersdorpje Broek in Waterland Verlaat wel altijd achterom een pand De oude spreuk…

slechtste dag tot in een stuip Mocht haar kracht zich eens met huilen ruilen verbleken in verschoten scheuten zwart dan blijkt haar vermogen vervlogen in mij en goochel ik doldriest met dartelarij een lichtfestijn in haar donkere hart Geen dag heeft het lef om te gaan druilen geen uur is ooit bij ons langs gekropen we vullen elkaar de spreuken…

Ik dacht dat ik voor haar op tafel een mooi blauw boekje had geschilderd met wijze spreuken tegen pijn. Ik zie nu dat het even goed een bankbiljet zou kunnen zijn.…

Ja, ik ben bedrogen Ja, ze is gek Nee, ik mag niet meer geloven In de sprookjes die ze zegt Maar vannacht lispelt de mist Het sprookje van haar natte ogen En geloof je: elke koningszoon Vindt zijn Doornroosje Elk lied een Hooglied Elk zinnetje een spreuk Elke lach breekt door En elke traan een wolkbreuk Ja, ik stap uit het konijnenhol…

‘Dit is ons straatje, om ons heen wordt slechts verladen en geraffineerd, hier wonen wij, met hoofdgestel en hoofdstel aan de muur, karpet, linoleum, een bord met spreuk (‘Wat je omgeeft, geeft om je, ver is weg’), met stapelbed, met slaag in het lavet.’…

Tussen acupunctuur-pop en zen-beat met spreuk spiritisme en dooddoener drugs wordt slijk tot golem en tot god gekneed: in zijn dode mond is mode het baalsjem, hij wankelt door het brein op lemen voeten.…

ik laat niets achter wanneer ik wegga geen vrouw, geen kind geen boek waaruit men wijsheid kan putten in slechte tijden niet eens een spreuk die inspireert ik laat niets achter geen symfonie die een open hart tot tranen beweegt geen voltooid gedicht dat even doet stilstaan zelfs geen handig hebbedingetje, een flutding dat je cadeau kan geven…

viel dit insect dan wat te vergeven ik hoef dat echter niet uit te leggen daar is enige diepgang bij nodig en aan velen niet besteed zo blijkt dan ook nu mijn unieke bescheidenheid weer eens een heilig degen in feite heb ik niets nieuws verteld wat telt is het scheppen van eigen ruimte immers wie schrijft mag blijven zo is nu eenmaal de spreuk…