Alle inzendingen over steken

Ergens valt een bom, een blindganger op een huis door het dak, maakt een gat in de vloer, blijft steken Verbaasd kijkt een gezin omhoog angstig en met schrik in de ogen. Een wonder is geschied tussen hemel en aarde, want er is meer dan geluk hebben en geloven: de allergrootste kracht in het kleinste gevangen in een uranium atoom.…

ik vond de sleutel van je hart hij lag op de verkeerde plek een ander huis een andere stek mijn wereld kleurde helemaal zwart dit kon ik bijna niet geloven mijn toekomstdromen gingen stuk geen sprake meer van dat geluk is er nog wel een god hierboven ik was verbannen uit je hart nooit gedacht dat ik zo zou lijden het heeft geen zin hier…

Geen idee, gevoelens steken dan vast, geen stemmetje in mijn hoofd deze keer, geen last. Doen wat je gelukkig maakt, is dat wel het beste idee? ik zie beiden graag, het word me te veel…

In het lichtend ochtendgloren als de zon zich vleiend zacht laat zien en onzichtbare wind rimpelingen maakt op het water waarop het zonlicht sterren strooit en je de eendjes al hoort met hun vrolijk gesnater de takken van de bomen geknopt maar nog niet in vol ornaat getooid steken ze af als afgedankte penselen tegen het blauw van de hemel…

geef mij je angel en honing kom dichtbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

als een gezwel door de geschiedenis zal het verworden en blijven roepen om wraak kinderen en kleinkinderen zij zullen opgroeien met de erfenis van ontelbare doden tegen volkeren van Judassen staan zij in geschokt ongeloof als in de steek gelaten wezen sla je verraderlijke ogen neer voel het vuur van schande op je wangen en wend je…

Er zijn er die weten en er zijn er die vergeten er zijn er die vragen en er zijn er die geven Er zijn er die de weg niet weten en de taal niet spreken er zijn er die lijden en wachten op betere tijden Er zijn er die met 2 maten meten en van meerdere wallen eten er zijn er die hun kop in het zand steken en hun afkomst vergeten Er zijn…

Zoveel levens heb ik geleefd verwoven met wat ik deed en zei tegen de mensen die ik aan kon raken Ik heb mannen gekust zonder hen te kussen ik ben in de steek gelaten verraden en geslagen alsof het echt was en in mijn fantasie sliep ik met vrienden die ik af en toe even omarmde Mijn leven is meer ik ben meer inleving dan bloed en…

geef mij je angel en honing, kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

jij was de goeroe van het weer in ogen stemming en emoties de steken en pijntjes die jij altijd als richtpunt had vielen zonder aandacht van je af als kind kon jij het blauw van de hemel uittekenen wist feilloos de mooiste buiten speel uren kon van kou storm en regen zo de bijna exacte tijdstippen lezen en de gevaren van…

Ik heb in mijn hand een rode roos met doornen die me blijvend steken waardoor de pijn hardnekkig kleeft voortdurend mijn gevoel in zweeft zonder zich los te kunnen weken Ik heb in mijn hand een rode roos met blaadjes van fluwelen dromen waarlangs trillende tranen blinken die langzaam in het hart bezinken om daar opnieuw volop te stromen…

Ik steek m'n hand op om te groeten ik hoop dat hij het ziet maar hij ziet alleen de vogels mij ziet hij niet.…

In een woedebui steek jij en vlieg je weg gonzend zwanger van pech me achterlatend met pijn en tranen in de ogen schreeuwend en gillend naar de eitjes in mijn vlees…

Als gekurkte flessen in een rek liggen mijn gedichten daar in schemerduister op hun stek in stof gedompeld rijp en klaar Gevuld met rood of wit of wijn nooit gekend naast fraai bekroond een teugje awater of een slok azijn lauwerkrans naast nooit beloond Sprankelend drupt op zielloos dood soms liggen ze te kruisbestuiven de geur en smaak…

Groene kleuren zwermen om je heen Je gaat naar daar, Alleen, Je staat daar met de kaars in je hand Je bent niet tegen het geelrode bestand Vuur teert op het zachte hout De knettering, je voelt je oud Je weet niet wat je ziet De hitte voel je niet Steek jezelf in brand Sta niet domweg aan de kant Zorg dat je je niet verbrandt…

Herfstblad in de lente je bruine kleur en je dorre huid steken eenzaam af tegen de voorjaarskleuren ik haal je er moeiteloos tussenuit. Je verdwaalde blik weet mij te vangen en houdt mij vast totdat ik zie een ongekend groot verlangen naar de jaargetijde van melancholie.…

Zwarte broddellap Vastgezet op alle vier de hoeken Iemand Liet de grote steek Vallen die ruimte Laat voor een scherm Dat ontbreekt Niet diegene die Er bloemen op borduurde In wit, diepblauw en geel Ook niet de mieren Die snelle stekentellers Zelfs niet de grote juwelier Die zijn druppelstenen vasthaakt In de draden Losjes, edelglanzend…

het wil niet meer zo je laat me in de steek... maar waarom? je hebt een nieuwe vriendin maar die maakt het mij niet naar mijn zin je kiest alleen voor haar en laat mij zitten met alle problemen. ík wil het goed maken maar jíj niet: doe ik het verkeerd of jij? wat het ook is, het heeft geen zin meer...…

eksters in de tuin de ijsbloemen op het slaapkamerraam dat je zei, in een vorig leven was ik een aquarel, nee een witregel dat het bizongras in de fles zweefde als een zeepaardje dat ik na het tellen tot honderd ging zoeken, de laatste tree miste in het donkere trappenhuis dat de telefoonkaart vergeten in de abri langs de weg bleef steken…

Want als ik je zie schrik ik me rot, blijven de mooiste woorden steken in mijn strot.…

ik had vroeger al mijn eigen stek een plekje waar ik speelde het liefst bouwde ik mijn zandkastelen gevuld met fantasie pas jaren later ging me dat vervelen keek ik peinzend naar de lucht voelde me als vogel in een vrije vlucht wolkte weg in dromen bevolkte mijn luchtkastelen met kamers vol verhalen legendes in mystieke talen…

Iedereen wordt ergens naartoe gejaagd om niet in het verleden te blijven steken; je gelooft je eigen ogen niet, wanneer je het heden even uit het oog verliest, als je er even bij stilstaat, omdat je even niets beters te doen hebt, blijken de anderen al lang van de aarde verdwenen: de geur van dood en aarde, vredig voorovergebogen, toevlucht…

afscheid doet zo,n zeer Je hebt m genezen van de liefde mijn hart is compleet kapot Vlinders zijn massaal gestorven voel me iedere dag in en in rot Je hebt me genezen van de liefde het is gedaan met mijn vertrouwen Tranen stromen als een waterval mijn verdriet niet tegen te houden Je hebt me genezen van de liefde Zomaar opeens in de steek…

Als een vader pakte je bezorgd mijn hand beet om de straat over te steken De heerlijkste gerechtjes bereidde je, ik moest goed eten. Samen op de sofa, een plaid over mijn benen voor de knusheid Gekunsteld mijn liefste Cd spelend, om de gezelligheid. Die warmte, tederheid en geborgenheid De bekommering om mijn gezondheid.…

Verduistering was de steek van het verloren Hart waarin de ziel steeds verder afdwaalde Tot het licht weer begon te schijnen in emotionele Tranen waarin de tijden vol bevrijding waren beschilderd.…

Ik zie de richting alsof ik een draad door een naald steek. Knipt de weg zich in tweeën, loop ik door op geenbeen. ------------------------- uit: 'Kluwen', 2011.…

Steek ik niet onder tafels of stoelen dat wat zich verhuld heeft in schone schijn de laatste dag van de veertig mag zijn mij zonder vocht te laten afkoelen. Gezichtsbedrog zal me niet meer nekken om mij zelf weer tot leven te wekken.…

Loopt een vader met een kind Samen hand in hand De avondzon glinstert stralend Door het groene bladerdek Nog even en de zon Wordt door de maan opzij gezet Beiden genieten zwijgend Op dit late uur Van het mooie en het tere De schoonheid der natuur Dan staan ze roerloos stil Want op een open plek Staat een hert te grazen Op zijn vaste stek…

Ik blijf steken in een wirwar van draden. Mijn tranen zijn als de dauwdruppels aan een spinnenweb. Ik ben verkeerd ingeschat Die spin wordt ook als akelig waargenomen. We hebben gelijkenissen Al verschillen we in grootte Maar we zijn allebei intelligent op onze manier.…

Dan steek ik de sleutel in het slot van de kunststof voordeur en draai ‘m voor de zoveelste maal alweer, om Een soort verwachting, een beetje een mengeling van hoop en twijfel, en tegen beter weten in, doet iets met mijn buikspieren God mag weten waarom Je zelf gek maken, heet dat, maar wie ben ik Ik laat me in de oude fauteuil…