Alle inzendingen over stem

zij hebben een ster van jou gemaakt je stem gemoduleerd maniertjes bijgebracht voeten in de juiste pas dromen gegeven zonder de kracht om zelf te leven je zweeft als een verloren puber door glamour en show losgeslagen tot je breekt en voorgoed wordt afgeschreven…

in het voorbijgaan schuilen alle namen in stilte noem ik ze de doden spreken niet meer voor zichzelf maar jij, hoewel nu aan de grens gekomen jij bent nog wie je bent je blik, je stem de tijd is even nog aan jou wat komen moet is voor de nabestaanden…

meestal is er geen begin aan een zin wat zeg je nou zeg nog een keer wat je heb gezegd zeg het weer (dat je van me houdt) dan zeg ik dat van jou en als ik het weer vraag zeg je ja zeker en dat hoor ik misschien niet maar wel jouw stem en dit is de mijne…

Kan het zijn dat mijn ziel In jou huist Niet nu maar altijd al Direct na jouw geboorte Zorgvuldig wachtend Maar Alwetend Is neergedaald in jouw lijfje Samengesmolten tot één -Niets is onmogelijk Daar huist jouw ziel Zingt een stem -Bij haar Voorbestemd jouw maatje…

je donkere stem verstilt schaduwen in een ster mijn stille woord verlicht de verte mijlenver zwart zo zwart strelen wij de pijn wit witter dan ons zwart zal zijn in een droom ontwaken wij ik jij jij mij…

Ik mis je stem, al even zo ook jouw lieve lach je grappen, mooie ogen als vanaf die ene dag waarop 't droeve nieuws mij ter ore kwam je stoel sindsdien leeg voor altijd in memoriam…

je spiegelde in dubbel glas een lach die even met vakantie was de verbazing in je ogen kende een reflectie van bewondering de zon scheen een halo in de golven van je lange blonde haar de stem ontbrak maar uit je mimiek kon ik lezen dat je intens veel om me gaf…

dat het begint met verbazen er iets weerklinkt alsof je met een paraplu de regen tegenhoudt ja die van boven maar je voeten soppen in de lekke schoenen de plassen zijn zo diep verlangen naar warmte droge kleren en een stem die zingt en hoort haar lied in het hart…

”Meneer Van Rijn ik eet slechts brood en ei Al maanden geen salaris meer ontvangen Nog even en ik ga mezelf verhangen” Er klonk een stem die opgetogen zei: ”Mevrouw u volgt voorbeeldig ons beleid: Participatie en Zelfredzaamheid”…

Hij fluistert naar de sterren voor zover zijn stem kan reiken slechts de nacht die naar hem lacht het gevoel wil maar niet wijken hij zit in zijn stoel zonder een doel niet echt op zoek, in zijn handen een boek hij leest voorbij de horizon het verhaal dat in een droom begon.…

ik heb jouw laatste dagen geteld op de vingers van mijn hand wij wisten wat zou komen verdriet groeide met het uur jouw stilte werd verstikkend en op den duur vulde mijn stem de kamer met het herhalen van jouw naam…

mijn zorg en mijn leeuwenstrijd hebben jou niet kunnen redden waren het mijn handen die zich vouwden tot een god mijn stem die aanspoorde tot daden het bijgeloof liet mij de handelingen herhalen wij hebben op een wonder gewacht maar jij verloor jouw manen en ik verloor mijn kracht…

De grote zanger zwijgt, maar wie nog horen kan, luistere naar zijn stem. De wijze dichter schreef, maar wie nog lezen kan, leze zijn gedichten. De grote ziener zag, maar wie nog kan kijken, ziet. Wie voluit durft te leven, dooft zijn eigen vlam.…

jouw stem hoeft mij niets meer te zeggen ik hoorde je al jouw blik hoeft me niet te begrijpen dat voelde ik al jouw hand hoeft niet op mijn schouder te rusten hij lag er al jouw lippen hoeven me niet te kussen ik proefde ze al wees er en het is goed…

achter de heg, en 'n struik zit de man achter 't raam; 'n dubbel geluidswerend luik hij speelt in zijn theater "de eeuwigheid in spe", hoort al de stem, van later en spreekt van die ruisende zee…

ze waren niet ter plaatse de beschermgeesten toen jouw stem in de savanne uiteen spatte tegen het bladerdak van een Baobab één vogel vloog verschrikt op toen hij je schrille schreeuw hoorde onder de roerloze boom begeleidde iemand je dode ziel naar het hiernamaals…

Het plafond bij eb en het wasgoed van een onbekende achter het zwarte raam brengen haar terug naar het schimmenrijk melig meisje in de duinen hoor je haar dunne stem trillend in die windgebaren klank van kinderavonturen kopstem, buikstem, muziek.…

Toen het had haar stem gehoord die avond die de dag aan duisternis deed klinken, was er geen klank die zijn gehoor nog vond want het hoorde zich in haar weerklinken: vernietiging die in haar bezinken zou, bloed met git verbinden, eindstand met de dagen, en nacht met elke hand.…

Haar klare stem is van beklemming vrij, een golven dat tot straal verheven is: het zwart snelt al het licht voorgoed voorbij.…

Kijk naar jouw foto naast mijn bed en dan is het net Alsof ik je stem weer kan horen, niks mag zo’n moment verstoren. 10 seconden dan ben jij weer weg en ik leg Voorzichtig jouw ring naast die van mij, effe een kort momentje blij!…

Je stem vervaagd langzaam Je woorden vallen zachtjes neer Op het zachte mos waar wij zaten Aan de oever van mijn meer Je schaduw vlucht voor me weg Mijn handen grijpen in het niets Starend naar de oever van mijn meer Zie ik alleen mijn eigen fiets…

dag na dag stem je toe in een luchtslag en zie hoe wolken welhaast leger stromen dan de goudenregenbomen toch vereniging van najaarsnat met oud lenteblad rustend en route op elfenbankjes en boletenhoed en met bijstand van de heksenkring je betovering van bladeren in herinnering…

ongezouten lijkt de mening die in waarheid is weerlegd op tongen van gelijken voor niemand levensecht zij vormt in haar tonen die bittere stem een gevoel van falen zwaar onderkend wat niet zal wijken naar morgen toe gezouten is mijn mening kruidig rechttoe…

Maar hij herhaalde met verstikte stem: "Wij moeten met elkaar naar Betlehem!"…

Een Stem zei mij: Ik wil dat ieder weet dat Ik jou thans benoem tot mijn Profeet en hier volgt vast mijn eerste openbaring: Ik wens dat mannen zich een pet aan laten meten en voorts is het verboden pindakaas te eten.…

't Is alles niet alleen maar je stem... Woorden zorgvuldig gekozen als alles Ik dan ook? Weet jij veel... Als ik niet warrig vertel schrijf ik een gedicht dat ook al, als alles alles in het midden laat! Laat ik ophouden. Want alles wat ik wil en dat jij dan ook hebt, op me af laten komen Het laat me niet koud namelijk...…

op een harp speel ik zacht over liefde en vertrouwen elke snaar raak ik aan om tot een geheel te komen zuivere klanken vormen een lied over ons leven en het bestaan ik raak je snaar met lage tonen woorden spreken met hese stem…

de stem des volks heeft duidelijk geklonken: 'wij willen hier geen Europese wet we hebben lak aan heel het kabinet vertrouwen wordt die lieden niet geschonken in Brussel huist de opperste sovjet ons antwoord is een zeer hartgrondig: NJET !'…

De nacht licht op in’t barre Bethlehem, daar schallen wonderschone eng’lenkoren, de boodschap dat een Heiland werd geboren weerklinkt in Gabriël’s sonore stem. Maar daar doorheen snerpt snibbig Jerney Kaagman: “Ja, stop maar, uit de maat en veel te láág, man !”…

Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…