Alle inzendingen over sterren

zit ik in het helmgras onder de sterren en de maan te kijken naar de schepen die langzaam voorbij gaan. kun je ze nog herinneren die avonden aan de kust. en kun je me dan vertellen waarom dat vuur ooit is geblust.…

Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…

Sommige dingen zijn meer waar dan andere zoals protonen elektronen en neutronen meer algemeen in het heelal dan leven gebaseerd op koolstofchemie De grootste waarheid is datgene wat wij delen wij zijn mens en berg sterren en planeten en alles tussen in deel van mijn en jouw al vriendschap voor elkaar…

helder als sterren bekorend zacht verzonken in jouw ogen die tedere lach weerspiegel een blik van liefde om jou heen onthul dromen verscholen in het hart parels kristal puur verlangen ogen vol dromen bekoor de nacht…

Droom van de passie Vlucht door de nacht In beelden gevangen Waar jij naar me lacht Schijnsel van de maan Mijn dromen verlicht Glinsterend van liefde Streel ik jouw gezicht Sterren zo intens mooi Vervuld van tederheid Kleuren mijn verlangen Ver van de werkelijkheid…

In stilte wilde ik jou beminnen aan de oever in het riet de sterren kronkelen fonkelen in deze fantasie mijn bed bekleden met je beeld de hitte mijn wangen heet Je bestaat je ogen je naam ik ben niet meer van willen meer van kneedbare was een vochtige schreeuw van passie en verlangen wij zijn in ons gevallen…

Ik wilde in stilte jou beminnen aan de oever in het riet de sterren kronkelen fonkelen in deze fantasie mijn bed bekleden met je beeld de hitte op mijn wangen heet Je slaapt je ogen je naam ik ben niet meer van willen meer van kneedbare was als een vochtige schreeuw van passie en verlangen wij zijn in ons gevallen…

slechts eenmaal keer ik nog weerom en zie reeds van verre door glans omgeven de weide van mijn jeugd met de hoop in beleven waar ieder nog deugt en ik liefde verwachtte van verlichte sterren als ik dat nu zo overzie en de naaktheid ervaar van mijn kinderdromen is het heden zo vreemd alsof alles mij is overkomen…

De wolken maken jacht op de maan vannacht en de wind versplintert de sterren. Ik aarzel, alvorens de trappen naar de grimmige ruïnes te betreden. De stenen onder mijn voeten lijken zwart, ik sleep me hoestend omhoog, de smaak van bloed doet het hart in mijn borstkast stoppen.…

in de bladeren van de bomen in een zucht van de wind in de vorm van de wolken in de ogen van een kind in de kleuren van bloemen in de pracht van 'n regenboog in het blauw van het heelal in duizend sterren hemelshoog in de nachten die mij ontvoeren in de morgen met haar dauw in de spiegels van mijn dromen overal zoek ik jou…

Ontelbare sterren brengen van verre kometen met passie in hun staart, hemelbrengers van inspiratie en creatie lichtmakende taal tot in de kraters van mijn hart.…

je geeft en ik luister -verder- naar zichzelf woorden of de mogelijkheid van binnenin beloften haastig druipend op mijn maanwoning en zoutiger dan ik me herinner je geeft en ik hoor -dichter- bovenwind tegen sterren klotsen onrustig door de holle vaart en dubbelhuidige liefde transparant voor mij door…

Tussen huisstof en memorie las zij zichzelf terug in tijd Een handgeschreven jeugd in puberaal moeras waar ratio verdwaalde en kalverliefde toekomst las Memento mori voor haar dromen die ooit staarden naar de sterren maar nooit verder dan de zolder zijn gekomen…

Is dit geen mooie nacht vroeg je zie je al die sterren en de maan het lijkt of ze ons geluk toewensen je pakte m’n hand de maan leek zijn adem in te houden je lippen beroerde m’n gezicht woorden waren overbodig het besef van tijd waren we kwijt jij en ik…

tijd kun je niet stoppen langs dag en nacht met sterren als lichtbakens geniet je in stilte zou je wel willen walsen op de liefdeswind zwevend op het ritme naar hemellichten die jou de weg zullen wijzen wordt vreugde opgewekt tot leven en louter dynamisch innemend…

Schaduwen komen tot leven de sterren dansen er in het rond. Geflankeerd door drijvende wolken zijn het net voorbij trekkende figuren Dit nachtelijk schouwspel doet de donkere nacht laten leven.…

mijn hand zal voor je schrijven in de stilte van de avond als de maan mijn tafel het schrift verlicht uit het bloesemhart stromen dromen dierbare verzen vormen tezamen een gedicht zing, zing mijn letters door de tijd als een echo door de dalen vriend, mijn vriend ze zullen als sterren voor je stralen…

molshopen bleken stille getuigen die haar vertelden dat hij wederom op haar had gewacht verschijnen deed ze niet in tegenstelling tot flonkerende sterren die zijn nacht oplichtten overdag liet hij haar bespioneren door een uil die de slaap niet had kunnen vatten toch bleef ze verborgen met oog nauwelijks zichtbaar daar de grijsheid…

Kijkend naar sterren, die dansen op cadans van de nacht. Word ik heel klein en stil bij het grote hemelse heelal. In schaduw van mijn gevoel straalt het licht van de maan. Waar de uren in minuten weg tikken naar eeuwigheid. Besef ik dit is leven het is een deel van mijn bestaan.…

nu ben je in de hemel aangekomen, Duizenden sterren, maar 1 ster is het stralendst en die ster dat ben jij.…

rondom zon, maan en sterren blik dwaalt gevoel achterna het reiken buiten langs binnendoor achterom… terugkijken draagt de jas van warm herinneren een hart klopt tweemaal in dezelfde slag en ooit- ooit op een dag zijn jij en ik…

de weg naar kerst in uitgebaat door sterren van de straat een stal die leeft wordt nu verboden door menselijke goden kribbe en het kind zijn curiosa en antiek voor wie ze vindt wij etaleren slechts de buitenkant in pracht en praal de boodschap die om vrede smeekt is een diep weggestopt verhaal…

er was eens een engel geboren zonder vleugels naar verre sterren vliegen kon zij niet een stervende vlinder schonk haar er twee zij glansden parelmoer op de rug van haar hoeder glimlachend verhief zich de engel handen gevouwen rond een tere ziel bracht de vlinder thuis naar de hof van Eden…

Liefde die voor altijd is, Die geen tijd kent, Maar eeuwig duurt, Zie ik hier verzameld Om het zacht knappend vuur, Ogen geboeid door het vlammenspel Dat verleden, heden en toekomst Samenbalt tot een brok oneindig leven - In de vlammen zie ik toekomst, In de sterren aan de heldere hemel Eeuwigheid…

aanstonds verschijnen dronken sterren aan een onlangs nog knokig hemelfront de straat lijkt al voorbereid, zo loom zo stil en gedwee de avondklok rond er vertonen zich taalarme bladeren, om in voegen te liggen, in luwte te schikken seizoenloos te wachten op een zucht op iets om in wakker te schrikken…

hij waakt over de aarde en spant zijn stralen, tot sterren toe en kijk hoe rijk ze zijn daar boven. het duizelt van zilver en goud maar onbereikbaar als mooiste meisjes zijn ze. gedoken in mijn dichtersjas droom ik van vederlichte lichtgedichtjes. over de maan welteverstaan.…

Er is een overvloedige weelde aan het dansen op het zomergras sterren fonkelen aan heldere hemel muziek klinkt loom en ritmisch er wordt een stofje aangemaakt in het brein, geniet van lekkernijen zou het vrouwelijke schoon kunnen omhelzen nu de ontwaakte weergoden zo hun best doen inwendige moed versterkt de mens.…

Zit met opgetrokken knieën in veilige hoekjes turquoise, purper, goud Ik werp een blik naar stadjes in de verte en val in de diepte Spieren spannen aan als ik de toekomst voel iets in mij steigert Op mijn rug aanschouw ik de maan en de sterren een volmaakt gelukkig gevoel overvalt me…

Een dartelende wolk met fonkelende sterren, ook obscure, donkere slierten van interstellair stof. Dat ontsiert haar prachtig lichaam. Ik zie haar als een stoffige, gassige verwrongen schoonheid.…

Mocht ik de woorden kunnen vinden waarmee ik jou zeggen kan dat het licht van de sterren me niet meer opvalt. Dat ik geen mensen meer zie als ik door de stad loop. Dat er geen stip is aan de horizon, maar een lijn waarachter jij, met de zon, verdwijnt.…