Alle inzendingen over stilten

Hier heb jij het roer terug in diepe stilte draai met de wind achter de horizon die niet meer beweegt rond de rimpels van jouw lach toe omarm nu de stilte geef mijn hart nog een kans en gun mij de benen van een antilope wij zullen in dit stilteland een nieuwe zon gebaren naar diepere wortels rauw en ongekookt voor diepere lagen…

soms is mijn wereld zo groot dat het geringe genoeg blijkt zoals leegte mateloos ruim kan zijn in verlatenheid daarom besproei ik het uitzicht vaak met stilte…

Toen hoorde ik een mevrouw, heel ontevree, die vertelde mij, dit is een stilte coupé, daarbij keek zij heel verontwaardigd, ik dacht nog, die is niet aardig. Keek even rond, daar zag ik het staan, Silence, stilte, het stond op het raam.…

In de stilte van mijn verlaten fort droom ik een verrassingsaanval. Zinnen die overwinnen.…

met in haar ogen en op haar lippen het geluid van de stilte gedragen door het fluisteren van de wind…

in middagstilte aan het Drentse veld waar krekels ongewis hun tsjirpen laten horen de vogels heel ontspannen fluiten in overgave aan hun eigen toon zelfs bomen wachtend luisteren het gras zich neigt naar elke kleur daar wil ik heel alleen voor jou mijn allermooiste spel over de velden sturen de piano laten zingen over stilte in mijn eenzaam…

Gevraagd enig teken is het gegeven Aan de zielen der doden ongemeen Doch slechts de stilte getuigt het verleden Het eeuwig zwijgzame in duisternis regeert…

Hoe stil is stil En waarom hoor ik stilte De stilte huilt Zijn eigen lied De stilte zwijgt Maar toch kan ik dit horen Hoe stil is stil De stilte hoort verdriet…

stiller dan de diepste stilte kouder dan de ijzigste kilte eenzamer dan ooit meer verlangen deed ik nooit warmer dan de heetste zomer sensueler dan de slaperigste dromer liefdevoller dan het kleinste kind kleuriger dan het fleurigste lint waardevoller dan de mooiste schat dieper dan de zwartste kat echter dan de grootste waarheid wanneer…

Ik denk heel even ,wat is er nu precies, dan hoor ik muziek, ik hoef niet meer te gissen ik voel 't, de stilte en de bries hebben mij niets willen laten missen…

Als ik met jouw stilte mijn zolderkamer vul en pluisjes zonlicht dansen zie dan vind ik jou zo gul Dat die geest van jou me rustig maakt alle poses overboord en mooier dan het mooiste boek drink ik je stille woord…

Toen die keer dat ik in de bus in gesprek raakte met de stilte ze zei natuurlijk niets en ik dus ook dat was nog eens iets anders een gesprek dat bestond uit luisteren alleen.…

de stilte zwijgt duizend nachten etmalen lang bestormen bomen mijn gedachten ook al vormen lippen zich om woorden te benoemen de tong blijft verstijfd achter en hoor ik hartslagen in mijn oren zoemen zo ongeveer dragen tranen het gemoed een traag stromende fontein die eeuwige leegte ruist in ongenaakbare overvloed…

De stilte moet het ongelden In waarheid zijn wij geweest Een moment van gelukzaligheid Het was meer dan een feest…

Stilte Gesproken Kilte Gebroken Kraagje recht Staan wij Iemand zegt “Ligt er mooi bij” Voeten komen en gaan Bloemenpracht ’t Is gedaan Eenzame nacht Uit het raam gekeken Alleen wordt hij ouder Geef hem een teken Blijf op zijn schouder…

spreekt pijnlijke boekdelen die van vervlogen tijden waarin het slijpen van messen nog vlijmscherp voor de geest staat men niet schroomde ze te gebruiken…

Stilte bij het kijken is schoonheid. Stilte tijdens het praten is gevoeligheid. Stilte bij aanvaarding is glimlachen. Stilte tijdens de ademhaling is aandacht. Stilte in een oneindige ruimte is liefde. Stilte is….…

als stilte toeneemt in mijn lege huis hoor ik vaak sterker de verre zilte wind; alsof de zee je wegspoelt met wat koude kant geruis zodra ik de hoek om ga zo lijkt wordt mijn kleed begraven in schuld en boete zo lijkt ik mag mezelf aan tranen laven als een gevallen zoete dood verschijnt uit leven; het aardse niet vreemd maar…

droom me, laat mij schuilen in stilte onder je weidse vleugels laat ruimte mij oplossen wanneer ik val zonder horizon, vrij van gedaante om op zilveren oevers te ademen een nest bouwen zal ik met tedere wolkjes en gouden zonlicht voor jou adem van mijn adem roep mij niet meer als schaduw van onvergankelijkheid maar draag me…

verdwijnt de dag, in grijze stille schemer lost op in niets moe van het wuiven staat stakerig stil, de kruin gekant, als een schaduw de berkenboom de heimvolle roep van de uil vervaagd in de vallende avond donkerte zweemt over schuivende wolken van waar, in zilveren baan koel en blank, de maan haar licht strooit verder dan de stilte…

de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…

..Als de doodse stilte Want zitten alle goede woorden niet al verwerkt in een blik? en zijn alle juiste zinnen niet gewoon een beweging? Complexiteit ingewikkeld in de eenvoud Gekoesterd verzorgd en weer gebracht tot de rust Geniet Van de stilte...…

Stilte, jij bent mijn liefde. Jij bent mijn stille Toeschouwer achter mijn ogen. Vanuit Jouw zachte schoonheid groeit een brede glimlach. Ja, het zijn er wel duizenden die mijn hart met rozenparfum onderdompeld. En alles wat aan mij vastkleeft wordt met deze mooie stilte schoon gewassen.…

Waarom, zie ik geen mensen om me heen als ik verdwaal in mijn eigen stilte: waarom?…

Zoek daar naar de stilte om mijn gedachten en emotie te kunnen voelen en begrijpen, die stilte heb ik nodig in mijn leven.…

de ochtend is al laat als hij spreekt voor eigen publiek de kamer kent nog een nachtelijke staat de bejaarde pendule is achtergrondmuziek toch start hij met goede morgen al jarenlang door niemand verstaan wel wordt de echo van deze geringe rede eeuwig in stilte geborgen daar heeft hij weet van stilaan…

Met gevouwen handen zoek ik rust in een kerk waar stilte mij omringt. Bij flakkerende kaarsjes komt er vrede in mijn hart als ik binnen ga in mezelf. Waar ik in een woordeloos gesprek luister naar de stem van mijn eigen ziel.…

Stilte, intense stilte mensen in een kring rondom de kist bij het pas gedolven graf. Laatste rustplaats van een mens, omringd door dierbaren en allen die ze liefhad. In deze stilte zingt plots de merel zijn mooiste lied, als een laatste groet aan haar.…

Geritsel van de avondkrant ik zeg iets maar ik zeg het in de ruimte Het tikken van de klok weerkaatst van wand tot wand en pas veel later zeg je: 'Zei je iets?' Er is niets.…

ijle gewichtloze stralen verzilveren de vroege morgen uit schemering gezeefd door de donkere nacht is daar de dageraad hij strekt zich uit over slapende velden dekt de gewassen toe die nog staan te dromen glijdt over water wat rimpelloos vlak de koele diepte spiegelt verzonken in rust kleurt de lucht bleek en de beemden blauw…