inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.030):

droom me

droom me, laat mij schuilen
in stilte
onder je weidse vleugels

laat ruimte mij oplossen
wanneer ik val
zonder horizon, vrij van gedaante

om op zilveren oevers te ademen

een nest bouwen
zal ik
met tedere wolkjes en gouden zonlicht

voor jou
adem van mijn adem

roep mij niet meer
als schaduw van onvergankelijkheid
maar

draag me
in de palm van je hand

zul jij
mij herkennen
in 't licht, dat je nooit in mij zag?


Zie ook: http://www.magixarts.org

Schrijver: pelgrim, 29 juli 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

4.4 met 23 stemmen aantal keer bekeken 440

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

amanda malinka, 14 jaar geleden
hier voel ik de zielsverwantschap die je met iemand deelt...zij lijkt het nog te ontkennen...
jan haak, 14 jaar geleden
Mooi verdroomd wolkenlicht gedicht...
kerima ellouise, 14 jaar geleden
een zucht ontsnapt...mooi!
Quicksilver, 14 jaar geleden
Jeetje wat een geweldig mooi gedicht!
Martien Montanus, 14 jaar geleden
Heel mooi, vooral de tweede strofe!
ingridvoerman, 14 jaar geleden
Als een droom.
Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden
Een heel bijzonder gedicht waar prachtige beelden doorheen lopen. Schitterend!
switi lobi, 14 jaar geleden
Prach-tig!
i, 14 jaar geleden
Prachtig!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)