Alle inzendingen over storm en wind

herinnert de storm het eindeloze lopen en voelt nu de rust. Kalmte binnenin de storm voorbij echter wind waait mee. Het leven gaat door de wind blijft aan je zijde maar grijpt je niet meer. Nieuw tevreden blik met de wind in de rug, op naar een nieuwe dag. En dan is het windstil.…

Wind trekt aan tot storm De eik trotseert die krachten En blijft wie hij was...…

Eenmaal buiten rukte en trok de wind aan haar kleding, jas en rok zelfs onder haar kleding moest ie zijn nee buiten lopen was bepaald geen gein! Ineens schoot ze in de lach, want als iemand haar nu zag: haalde ze vast en zeker ‘t nieuws nog wel: immers, foute aanrakingen vallen onder Me too toch wel? Dus ook de wind!…

Ik probeer de wind te vangen De rusteloze wind Het is een soort verlangen Dat ik nergens anders vind Ik sta op de storm te wachten De storm zal als hij komt Mijn eenzaamheid verzachten Tot zijn gesprek verstomt Dan ga ik weer begeren Dat hij zich in m'n armen legt Het lukt me niet te leren Van dit eindeloos gevecht…

Stormen die razen woeste wind geselt de stad boom in het water.…

Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind, En machtig wuiven de gepluimde toppen, En strooien rond de zware schilfer-knoppen, Die stuiven over 't knerpend naalden-grint: En uit het hemel-groen dier ruige koppen, Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....…

Zoals de storm raast om mijn lichaam de wind rukt aan mijn kleren als grijpgrage grote handen die zonder dat ik ze af kan weren trekken aan mijn haar en peuteren aan mijn sjaal jagen gedachten door mijn geest als kinderen, duwend en trekkend om de eerste te zijn geweest die voor het raam van mijn bewustzijn mag zitten en mijn denken kan…

Al zijn vaak de gevolgen wel enorm, Je weet het zeker: altijd luwt de storm.…

Het is de Heer, wie ook de wind En de zee gehoorzaam zijn.'…

Luister niet naar de wind, hij brengt onrust en verdriet, luister niet naar de stormen die zeeën doen verwaaien. Let niet op stemmen die uit wolken klinken, Het is niet waar. Laat de warme windvlaag je niet omarmen. Verwaaide gedachten wervelen om me heen. Laat gaan, laat gaan.…

inzien alles weer snel verhulde zonder dat er vingers op werden gelegd je raasde vol geluid voorbij in tumultueus passeren beschadigde je zo her en der een spiegelruit waarvan barsten scherven weer als gift erfden nog is het niet voorbij zijn haast maakt plaats voor een volgende zucht want in een cyclisch vacuüm komt wind…

ze wuiven niet zwaar zwiept het riet onder stuwend code geel ze buigen blijven heel in een weerloos golvend striemen nog kanten zij de rechte sloten en het open waterwingebied er is geen angst handen zijn nog niet gesloten de storm duurt niet lang toch nevelt regen nog wat vage herinneringen tegen de beslagen ruit toen…

het waait regent stormt binnen is het warm en kil ik wil naar buiten laat de regen razen spoel het van me af sla me tegen de ruit en til me op laat me gaan een beetje regen kan ik heus wel aan…

te vangen die jou dragen in het voor de wind gaan…

De wind beukt huizen in de golven breekt koppen schuim in grijs striemt geselend langs de bomen mijn onrust lijkt zijn ereprijs Hij braakt op mijn angstgevoelens parafraseert zijn eigen elegie raakt mijn wezen tot in iedere vezel verpulvert mijn kracht en strategie De wind puurt mijn bedwongen tranen rooft de kommer die ik niet tonen wil…

ik wist je op het zwarte land terwijl de regen striemde zwoegend in het zuigend slijk gebogen naar de dijk jij brak de wind die gierend aardde terwijl jij even rustte en als kind de mantra’s zong die haar kracht bedaarde jij bent geen heerser over grond en lucht maar deelt de elementen in samen gaan neemt ieder zo zijn vlucht…

er waait wind van hier tot ginder een zucht van tijd niet meer of minder een vleugje zijn in eeuwigheid... er waait een briesje in mijn hoofd die mijn gedachten zal verfrissen een einde maakt aan 't ongewisse dat deel uitmaakt van mijn bestaan…

ik wil graag een fou- te haiku schrijven die uit z'n verband wordt gerukt door een storm…

Als een op hol geslagen geest raas ik over het vlakke land zweep op het zand tot hoge duinen gesel fel de bomenkruinen met mijn machtig krachtenspel blaas heel hoog van de toren na die slappe zomertijd voel me eindelijk herboren na dat zuchten en wat briesen het is de herfst die mij verblijdt Laat de regens maar gauw komen wolken schud…

Ik word geschut en bewogen Wind raast door dit lijf Mijn wortels laten los Er is storm in mij Demonen bevrijd Ik wil al mijn wortels doorsnijden En meegesleurd worden Zwakte en kracht Liefde en haat Boos en blij Wie had ooit gedacht dat de lijn zo dun was?…

wisten wij dat liefde weg zou drijven toen een zomerstorm in onze lijven zeilde en langzaam zwol tot windkracht tien er roffelt regen op het water en ik zie die reiger in de kromming van het riet waar ik de diepte van woorden peilde leest hij een rimpeling en verschiet niet van het kind dat in zijn ogen staart maar door het razen van de wind…

Buiten waait de wind zachtjes om m'n huis maar in mijn hart, is het net een kleine storm terwijl jij buiten geniet van het bladgeruis plagen mij vele.onbeantwoorde vragen Iets zijn of iets worden in 't leven valt niet mee op aarde leven, met zijn allen in goede tijden is altijd een vraag, wanneer is men dan tevree dat denk ik bijna nooit…

speel je stormpje windekind jaag je vormen in de wolken met regenbogen die geen ander vindt dwarrel letters in vergeten hoeken vertel de wereld het verhaal hoe het gaat met allemaal kon je woorden lezen in destructie zag taal in een volledige obstructie want de natuur ging aan de haal mijn windekind ik wacht de nacht waarin…

Ik wist het niet Echt niet En ergens ook weer wel Maar ik wist het niet echt niet dat een woedende wind zo gewelddadig kon zijn…

haar kind moet komen ze zal het baren en zo wordt… storm geboren!…

ik laveerde op de thermiek van een warme weerkaatsende aarde waarbij door verschillen in ondergrond kleine tornado’s ontstonden nauwelijks zichtbaar maar in snelle ontwikkelings- potentie redelijk gevaarlijk als de condities gelijk blijven in de bovenlucht zeker daar waar houtbouw vlot construeren mogelijk maakt werken explosie…

Wat buiten stond moest stormvast vastgesjord: Windstil werd het, geen wind, maar ook geen sorry. Al worden winden straffer nog dan straf, Waarschuw in het vervolg graag achteraf.…

Dansende bomen in tempo, maat en ritme de wind dirigeert. Eerste beelden van wind komen voorbij Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht.…

De hellende wereld kreunt getergd onder de meedogenloze strijd van Euros en Boreas. Gestript van menselijke maat past hen slechts de tooi van deze tijd van afbraak en van verval, van geweeklaag Het huis gaat schuil onder huilen en gerammel en geklapper overstemt het leven Krakend stort majestueus het erf van gepluimd en dapper siddderend…

De beukenhaag danst naar de pijpen van de wind beweegt met alle stormen mee Het verdorde blad huivert trilt rilt onder de grillige plagerige beroeringen Boven de winterharde heg piept als uitkijkpost een schaars takje uit aardmannetje op wacht Aaneengesloten bruine rijen golvend in dichte vertakking deinen in saamhorigheid In…