Alle inzendingen over stormwind

Op zondagmorgen is het pas genieten wanneer de hagel rond de woning jaagt of als er stormwind in de schoorsteen klaagt en regen maar niet stoppen wil met gieten. Zo’n zondagmorgen volgt een vaste rite: (ja nu al weer dik vijfenveertig jaar) We liggen knus te dromen naast elkaar en voelen ons wat dat betreft elite.…

. ----------------------------------------- uit: De stormwind van zijn hand (1975)…

Lopend langs de vloedlijn Het schreeuwen van meeuwen en de stem van een kind verwaaien in de stormwind Schuim rolt golvend naar ’t land, bereikt donderend het strand Keer op keer landt de zee En de branding bruist De verre einder als een lint scheidt het water van de luchten Wolken vluchten voor de wind Lucht je hart maar in de storm…

Op het water danst een zwaard met stormwind mee, zwaait moordlustig als een woeste tijgerklauw, brengt aanstromende lucht telkens een houw, verraadt onzekerheid, zoekt hechte stee. Het wapen keert zich om, staat op vaste grond, is een sterk kruis, omkranst door lichtstralen, strooit bemoediging en vrede in 't rond.…

Als de stormwind kruid en halm Knakt en toch maar de arme plant Telkens nieuwe knopjes kweekt Blijft de steen, die storm niet breekt, Even kalm. Even kalm.…

Amerika 's wetenschap deze trotse eigengereide roep glijdt snel langs me heen bemoedigt bij 't verdwijnen echter mijn vastgegroeide verhouding met God welke zich langzaam aan opbouwt niet door peinzende metselaarskunst maar dankzij genade ongedwongen groeit mijn wezen wordt geen hoge boom die over wijd uitzicht heerst waardig wiegend de stormwind…

En plotseling slaat het om, stormwind en regenvlagen. Het tij is nu gekeerd, de herfst niet meer te stoppen. Zuchtend zet ik mijn computer aan, het is weer tijd om te "googleen" en "photoshoppen".…

Harde stormwind draait een kleuter in de rondte, die lachend meedanst. Tusen kale aardkluitjes parelt slechts één sneeuwklokje. Het weiland is leeg, omheind door prikkeldraad vol plukjes schapenvacht. Stukjes houtskool liggen door het bos verspreid: vergane eikels!…

Gelijk een man, die van verlangen gloeit, om bij zijn vriend te zijn, Die op het land, aan de andre zij des meirs, zijn stille woonplaats heeft; op ‘t zien der zee, die hevig bruist en woedt, Een koude sidd’ring voelt; zijn angstig oog ziet starend op het schip, dat sling’rend rijst en daalt; De stormwind giert en snort door ‘t hoge tuig en…

De stormwind giert een reuzensymfonie; Het grauwe zwerk dekt d' aard; als woeste scharen Van krijgers rollen donderend de baren Op 't maatgeluid dier woeste melodie. Poseidoon toornt en zweept de golven. Zie, Titanisch lacht hij bij de doodsgevaren De schepeling bedreigend. Schatten garen In 't diepe zeerijk wil hij.…

Doch schoon de storm de tuimelende baren Met dondrend brullen zwepe in wilde vlucht, Te stouter stijgt uw stem, en klieft de lucht Als 't harpgezang der heilige Englenscharen; En roept ons toe: uw ziel geev' zuivre tonen Terwijl een koeltje langs uw slapen ruist, Doch winne aan kracht, wanneer de stormwind bruist.…

Reiderland werd binnenzee kloosters, dorpen, borgen verdwenen onder het slib wat losse stenen eeuwen lang en eeuwen later polderden Groningers het water terug tot de norm de Dollard in zijn huidige vorm achter de zeedijk deltahoog blijven nu je voeten droog maar het land is even laag en leeg gebleven als de zee het was voorheen horen we in de stormwind…

De stormwind huilt door ’t lover En zwiept de populier. Hij giert de velden over Met woest en luid getier. De troste eiken beven En sidderen voor ’t geweld En vrezen voor hun leven, Bang dat z’Aeolus velt.…

En langs de stranden Waar hij ging - Neem dan mijn handen, Lieveling - De stormwind riep en De regen riep - Je voeten liepen Waar ik sliep. Telkens bedolven - Ternauwernood - Kwam een klacht uit de golven - Was ik dood.…

Heel eventjes aarzelde de duisternis edoch gaf zich daarna maar verloren Aan ‘t ochtendlicht die als hindernis het duister al dikwijls had bezworen Heel eventjes draalde de stormwind edoch begon daarna hevig te waaien Door de zwarte krullen van het kind dat naar haar vader stond te zwaaien Heel eventjes talmde ’t diep stil nog edoch gleed…

Die zware wanden zagen de eeuwen wijken, Trotserend Tijd en Stormwind en Houweel, Geslachten sterven, val van koninkrijken, Als viel slechts hun de onsterflijkheid ten deel.…

De stam, gelaagd in ringen, wordt jaar na jaar geruwd en door de stormwind scheefgeduwd, haar veerkracht lijkt oneindig groot, maar binnenin vertraagt de uitgeleefde boom haar levensstroom, ontkracht daarmee een nieuw ontluikend loot.…

je kwam als stormwind, jong en fris en nukkig, je mond was zengend in mijn huivrend haar, en 'k borg mijn hoofd zo wonderlijk gelukkig weg aan je borst, als kenden wij elkaar. ik had je lief; maar op je onstuimig vragen zei wijsheid "neen," voordat mijn hart het wist.…

Betoverend oneindig fel licht Laat mij vrolijk fladderen van bloem tot bloem Als een vlinder zo vrij wil ik zijn En in gedachten heel dicht Bij jou mijn lieve zoon kon ik je nu maar slechts heel even heel dicht tegen mij aandrukken dan zou ik nu zoveel liefde voelen stromen krachtiger dan de ergste stormwind maar jij bent…

De eerste leeuwrik dunkt hem wonder, Stijgend in onpeilbaar blauw, Waar te nacht nog flits en donder Vochten met hun vloek en klauw; Toen hij blind door stormwind waarde, En niet anders bidden kon Dan te slapen onder de aarde, Vóor hem vond de heldre zon.…

een stormwind zat achter een onweerswolk te gluren en rukte van te hoog onze broze liefdeskroon. in duizenden stukjes werd ze uiteen gespat en aan lijmen… nee, geen lijm bezat die kracht.…

en haar een taartje dat naar alles smaakt een wijnglas waarin de ganse zomer zingt jij wil een lege schelp vol golvende baren een broekzak waarin de wereld kan een waakvlam die voor altijd brandt een liefdesuur dat eeuwig duurt jij wil een stamelende mond vol zwijgen een streling zachter dan je zachtste vlees een adem sterker dan de stormwind…

Mijn bladeren verkleuren, ik verlies in kracht, een stormwind raast, in mijn kille donkere nacht. Machteloos kijk ik neer, op ooit mijn glorietijd, thans vol zorgen en zwaar, loslaten, een hele strijd. Nog voedend in mijn gedachten, vanonder de dikke humus wond, schieten fraaie beelden, als paddestoelen uit de grond.…

Stormwind die "ik en dromen" uit het bewustzijn blaast En een nieuwe ochtend gloort in de straat in zondagsmist gehuld En de aarde wentelt voort En ik loop verder althans in mijn verbeelding want ik zit in mijn stoel verzen te schrijven die uit het mysterie verrijzen Eigenlijk sterven we niet maar verdwijnen in een andere verschijning…

Een majestueuze taal, mededogen in een beweging van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, en uit het vers gevallen gedachtegoed verrijst een nieuwe kathedraal wachtend op een stormwind die hen nooit…

donkere dagen worden volop verlicht de lichtjes krijgen met kerst een extra glans mensen op zoek naar de warmte van de kerst de wereld krijgt wederom een nieuwe kans hoop op het wonder van het kind en de vrede, zoals al eeuwen is voorzegt, dat de mensheid het licht weer in de duisternis vindt een stralende ster wijst de wijzen de weg stormwind…

Hoe kom ik 't te weten Als jij me je liefde niet laat zien 't Is nemen en geven O neem en leef Ja geef en leef Wie zal het zeggen Wie geeft om mij Zo is 't leven Brand je 's nachts een liefdeskaars Is wat er rest jouw diep verlangen als golven van de zee Te diep is m'n liefde die ik schuil hield Tot een stormwind haar…

Zware eiken en dennen schudden zich buigen diep in de harde stormwind daartussen staat een stevig herenhuis waar de houtvester thee drinkt zijn dochtertje van vier jaar zit op pa's vertrouwde schoot gekleed in een grijsgroen pakje rode wollen muts op nog vol koude adem van druk spelen bij wild waaien radiozang galmt zacht dalend voorzegging…

En, of de stormwind langs mij joeg En uit het kruiend zwerk De helle bliksem nedersloeg._ 'k Vloog toch op moede vlerk (Al dreigden ook gevaar en dood) Nog hijgend voort door storm en nood Naar u, mijn lief, mijn lust! Dan zonk ik neder in uw schoot, Dáár vond ik rust!…

vissers moesten wel visssen op die grote ruwe zee en hoewel het eigenlijk niet kon voeren tweeentwintig schepen mee Alle blazers en ook de aken zeilden naar het schollenplat het was een uur of vijf maar varen doch iedereen werd koud en nat Maar de vangst die ging voorspoedig alle netten zaten barstens vol de vissers werden overmoedig stormwind…