Alle inzendingen over straalt zonlicht

Dali Venus delen ongevraagd geleend in vlakten bergen versteend Zie ik dat haar ogen links onder mij beginnen te bollen De vinger dwingend binnen gaat zoekend rond te tollen Dan knekels van het zwarte paard steigerend staat op hollen Onderga ik wereld van surrealisme indringend gericht Zo ik weer verward exit treed verblind mij zonlicht…

binnen is het stil de orkaan is gaan liggen zonlicht op mijn huid…

Niets krijgt me nu nog stuk 'k ga dansend door het leven en lach de zorge-lijken uit geen oordeel laat nog beven Ik dans de wereld door gedragen op de stralen van zonlicht in mijn hart voorbij de ziekten en de zorgen, na pijn en lijden, dood en smart glanst weer opnieuw de dag haar zoemend pad langs glanzend licht en bloemengeur naar morgen…

de winter waait alleen wat kil achter groene voile herfst vertrapt door lentetijd haar strijd heeft aangezet gewassen jaarlijks sterven nu zomaar overleven waar niet altijd het zonlicht straalt naar buiten snel ter been groetend naar de bijna kale wilgen waar al een liaan gedijt boven gekrokust bloemenbed wie wil zo’n beeld niet erven…

daken biggelen tranen je huilt - en ik huil met je mee bliksem schiet door lucht - de vogelvlucht - donder doet de aarde beven tot de zon straalt aan de blauwe lucht je lacht - en ik lach met je mee - tussen rood en wit geveerde pluimen de teevee met de gordijnen voor het zonlicht gesloten spint zij een cocon van kleuren in…

zelfs de schaduw straalt onder sterrenhemel het licht van de maan weerspiegelt in vijver kleurt alles zilver maakt dromen zichtbaar…

het landschap wat zo deed smaken naar meer nu is het lente wederom vliegt de hagel om je oren genietend van gele narcissen straalt de natuur als herboren *…

Dinand straalt als 'n diamant de wereld in, de onze op 'n bed van hartelijkheid straalt hij licht, voor ons jouw licht Dinand straalt als 'n diamant 'n groene en deelt ie met ons: de groene Dinand diamant!…

De aarde straalt in de zonneschijn! Wat kan een mens dan gelukkig zijn...…

Er zijn zoveel sterren aan de hemel vaak zo goed te zien vanaf de aarde en zo'n sterretje in je beide armen doet je leven zo echt intens verwarmen heel kortstondig, maar net, heel even voel je het, aan je gegeven leven, leven dan kiest de levensster haar eigen baan zal in een overstijgende levensbaan gaan schitteren tussen alle sterren te zien…

Mijlenver en hoog geheven straalt een ster haar zilverlicht Nog houd ik mijn loof gebogen leef ik in iets ongewis Zouden stille hemelogen waken als ik slapen kon? of heeft liefde mij bedrogen Zing ik schaduw ‘s heldendom?…

Zij straalt over ons land met hier en daar een vleugje sneeuw. Holland op z'n mooist!…

Het straalt als het zonlicht, maar kan slechts bestaan als het ontsluiert wat in de weg kan staan.…

naar mij te kijken Hij heeft blijkbaar niets te doen en kijkt verkrampt langs mij heen, loensend naar mijn borsten Ook zijn tweede sigaret kalmeert hem niet zijn duim staat strak van begeerte Ik kan nergens heen er zijn geen winkels in deze wijk om in te ontsnappen als hij me achterna komt Moet ik dan maar vriendelijk als het zonlicht…

Oma verveelt zich, ze wacht op mijn huwelijk en fantaseert misschien wel dat ik zwanger word Hoe zou dat geweest zijn met opa en haar in bed? Daar praten we niet over wel over de middagen in de zon, alvast wat kleur opdoen voor de zomer Dat had zij ook wel gewild, maar toen werd daar anders over gedacht Trouwens, bikini's bestonden…

straalt ons Nu even niets..alleen elkaar…

langzaam ontwaak ik uit mijn slaap herken de kamer om me heen sluiers vervagen in 't zonlicht wind speelt door mijn haar en doe nog even mijn ogen dicht.…

de wind kwinkeleert altijd mee op gewassen vogelveren die vrolijk spatten in alle zeestromen blijgeestig van aard ‘t kompas is geduldig blijft om zijn lichtas draaien al eeuwenlang, de zon schijnt bloot dat over het aardrijk straalt het zonlicht maakt geen verschil heeft geen voorkeur, verheft zich niet in het licht van ogen die harten…

Liefdevol op schoot met dat vakantiekiekje alleen op die plek waar kleuren theater straalt weer samen in het zonlicht.…

Zonlicht Weldadige warmte overdadige bloesem verkwistend geschonken. Vruchten in knop. Hoop. Vernieuwing. Toekomst.…

Wanneer licht je tuin verlaat schaduw je huis omsingelt wind tegen je voordeur slaat waar lang niet werd geklingeld Wanneer mist je raam beslaat je aarde is bevroren hagelsteen je pad bestraat waar lang geen weg van sporen Wanneer vorst je gang opgaat je kamers doet bekoelen neerslag bij je binnenslaat…

Daar liep jij tegenover mij en ging mij zonder groet voorbij want felle zon in jouw gezicht hield mij verborgen in het licht…

het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, dat het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg als je het licht kwam zoeken om de liefdesvrucht te plukken rijpend onder mensenvoeten om een woestijn te gaan bezetten jouw oase te ontzetten.…

De plezierboten varen in het zonlicht langs elf Friese steden...…

En stralend zonlicht tot de langste dag van het jaar.…

kogelrond oranjerood zoals je aan de hemel stond gewoon op klaarlichte dag zag ik jou een soort van naakt kersvers gemaakt door de zonnesmid met zijn ijzers heet en wit je moet de zon smeden als het ijzer heet is moet hij hebben…

Zomerochtend en ik word wakker gewekt door het warme zonlicht ik kijk je aan en zie de weerkaatsing van mijn liefde een schouwspel spelen op jouw gezicht Je beweegt en zucht een beetje haren glinsteren op jouw gebruinde huid je buik lijkt een golf in de zee mijn ademhaling gaat ritmisch mee erotiek, doch zonder geluid De broeierige warmte…

( Julia ) een kindje straalt als lichtjes in de nacht schenkt schoonheid aan de wijze dichter een meisje dat groots gehechtheid, lieflijkheid in veelvoud naar zijn ziel laat stromen zodat hij weer ten volle voelt leeft in zoete dromen * zijn handen rusten op de glans van de klavieren ogen strelen over het doorleefde…

de man tegenover mij straalt we delen het terras bij de “ Gouden Leeuw” onder een kunstmatige gloed dat hij pas opa was, een schrede verder in zijn tijd, is mooi zichtbaar dat doet ook mij goed in deze herfstige dagen zetten we de kachel weer aan de zon moeten we zo dat lukt, in ons dragen je hart kan jezelf verwarmen en in gedachten…

heb je sluiers afgedaan met handen die schaduwen bezworen voor even niet opzij te gaan naakt kan niet bekoren je toont je huid die straalt van binnenuit verlaat de schemer en profiel lacht in het volle licht de tanden bloot je ogen schaduwen verlangen zachtjes rood…