Alle inzendingen over straalt zonlicht

heb je sluiers afgedaan met handen die schaduwen bezworen voor even niet opzij te gaan naakt kan niet bekoren je toont je huid die straalt van binnenuit verlaat de schemer en profiel lacht in het volle licht de tanden bloot je ogen schaduwen verlangen zachtjes rood…

mag ik toch wanneer je afstand neemt in nacht en bij donker even de warmte vergeet die wij samen delen de morgen voor je openen liefst zon maar hagel sneeuw en regen het is me zo gelijk als jij maar straalt weet dat ik in het nieuwe licht van iedere dag nog altijd bij je blijf…

Mijn engel is na jaren weggedreven en dat doet mij onnoemlijke pijn je was zo kostbaar in mijn leven gaf me alles om op aard' gelukkig te zijn je verblijft wellicht in vrede bij de Herder die gedachte is : wat me nog hoop geeft maar ik kan zo moeilijk zonder je verder wist ik dat er ergens nog iets van je leeft kom dan aan de hemel stralen…

kijk, in de wolken is ze niet, maar wat straalt ze en schijnt gelukkig…

De stralen van de zon belichten het groen dat is gelaafd, gestaald door regen die voor zon moest zwichten; het malse groen dat glanst en straalt. Het groen neigt naar het geel en gouden gestalten dansen van blad naar blad. Een schijn van goud doorspekt de wouden en trekt nog nurkse luchten glad.…

Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon. Zoet en lieflijk streelde Eens mijn wangen de min, Een zee was de weelde En - ik stortte me er in. Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon.…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

Gesloten ring van gouden inferno, verblekend achter een pluizige rand, De groeten aan de wolk z’n achterkant, Beloof me dat je terugkomt, Ik ga niet mee maar wacht wel tot je hier weer brandt.…

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Wat troostend zonlicht door de bomen die bijna kaal en vredig zijn; De herfst is weer met goud gekomen maar ach, die schoonheid doet ook pijn. De dagen korten en de mensen willen maar liever binnen zijn, met lamplicht, boeken, oude wensen, gezelligheid en soms wat wijn.…

het viel in reepjes schuifelde van uur tot uur stilletjes met de klok mee bleef haken aan mijn tenen bediende de klink van de deur liet mijn gage voor de toekomst zien in kunst alsook in onderwijzende woorden nu nog zoekt de zon me naarstig op warmt mijn kruimels houdt de deur nog op een kier maar het licht aan mijn voeten herken ik…

ruimte in tot eigen schaal los van het allesomvattende uitspansel, als de gekromde uitspatting van de aangepaste tijd, het hart, de binten gekraakt in het schuim van de bestemming uit het land van vertrek tot de boodschap op de horizon is aangeland tot het moment van de helderste dagenraad door de smalste opening waardoor het oudste zonlicht…

Hun karkassen, de resten die er van over zijn, liggen vandaag, één dag na de brand, Te baden in het zonlicht van de nieuwe dag, verspreiden een niet te harden stank. En tussen dat alles het karkas van de automobiel die kort ervoor nog van de rijkspolitie was, verwrongen staal, Een gesmolten stuur.…

scheen volzomer er was liefde genoeg we zochten de schaduw warmte maakt loom jij had ervaring en kende het plekje onder de boom ik lachte toen je me kuste mijn zinnen met jouw passie blusten, het blad viel toen we uitgeput rustten we zagen de herfst in zijn donkerste kleuren we zomerden nog en schrokken door dit gebeuren het zonlicht…

Als het licht speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven…

Stofjes in zonlicht, zo dansen onze zielen -- Zie jij het nu ook?…

de kersenbloesem wuivend in de zwoele wind straalt in volle pracht…

Zon straalt met liefde en lente ontsluit haar kleed in groen…

De lentezon straalt en trekt de donkere plekken uit de grond en uit mijn ziel…

Laaghangende zon straalt vurig oogverblindend maar stagneert proces.…

Vanuit het droomland omringt door galm van warmte straalt de zonsopkomst.…

als de zon, zichtbaar bevrijd van de diepste angst straalt hij, Mandela…

En weer straalt de zon maar toch blijven de mensen hun wensen uiten.…

Het zonlicht speelt z'n spel met wolken Wolken hun spel met zonlicht Is het verstoppertje? krijgertje? is het... m'n gebrek aan inzicht? Het zicht erop is in een woord: schitterend.…

De zon straalt vreugde. Laat zijn liefde zien aan ons, kijkend wat er komt.…

Verborgen licht leidt haar silhouet straalt geluk nachtkaarsen branden.…

Brandend verlangen omringt in het blauwe uur straalt de ster eeuwig.…

Kijken naar wolken stuk voor stuk straalt kracht en pracht voor altijd op reis…

Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel eed'ler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En alleen wat blaadjes zijgen Doet op 't pad en 't bloemenperk, Zonder 't wazig diep te raken Waar de groene schemer blauwt, Of de goudglans…

Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel edeler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En aleen wat blaadjes zijgen Doet op 't pad en 't bloemenperk, Zonder 't wazig diep te raken Waar de groene schemer blauwt, Of de goudglans schuw…