Alle inzendingen over straatje schoon

En mijn schone zelf.…

onder de grijze lucht van de stad voorbij de zwarte gebouwde gebergten het kerkhof gras overwoekert een eenzaam kruis als een goddelijke ingreep daalde hier een regen van gloeiend lood neer het schone schemert in het verval…

natuurlijk prijst ze hem elke hemel in iedere dag opnieuw hij is geweldig, hij is goed wuift hem hun straatje uit met haar bonte stofdoek ze SMS't haar minnaar de kust is veilig Toon zijn racefiets staat al klaar éen man voor het geld de ander voor de lust een kind groeit in haar buik…

Het leek een romantisch winterplaatje, ik warm gekleed met sjaal en goed gemutst, wachtende op de hoek van ons straatje, op mijn geliefde maar die had het verprutst. Na een uurtje te lopen ijsberen, ben ik behoorlijk bekoeld weggegaan. Hij hoefde nooit meer iets te proberen, want hij had me ijskoud laten staan.…

om ons heen draalt en stukje bij beetje jou de waardigheid van het leven ontneemt wil je nog harder bewijzen dat je nog lang niet klaar bent door te zeggen dat hij het bij het verkeerde eind heeft ga een straatje om zeg en met alles wat nog bezit verzet je je tot je echt niet meer kan het knokken moe bent omringen we jou met onze…

kastelen zijn er nog genoeg kerken worden schaars kathedralen zijn alreeds tot monument verklaard mag ik jouw paleisje bouwen en wonen in het straatje van notaris burgemeester en pastoor omdat ik voel dat jij daar hoort maar in de tuin blijf ik de baas daar groeit geen jacuzzi de ontvangsten doe je elders maar hier bloeit natuur…

Deze geboren vreemdeling op vijandelijke bodem getogen - terzij van fonkelende zonen neven aangehaakte schonen toont hij zijn wonden spreekt hij zijn woorden dichter zonder landstaal deze blanke zwarte blanke oudere broer van miljoenen deze geboren koning. ---------------------------------------------- uit: 'De 100 beste gedichten van…

Weerkaatsende stem galmt rond en verdeelt de klank met karakter ze vertolkt haar eigenzinnige sfeer en trekt de aandacht, keer op keer Gedreven woorden verlaten haar mond en worden opgenomen door aandachtige oren niet één letter gaat ongehoord voorbij en dwarrelen in beminnende zinnen rond Gebarend vertel ze haar eigen verhaal luchttekenend…

Ik wil u schoon vergeven Omdat ik wonder-schoon bemin; Vergiffenis in liefde Weet ende nog begin Ik wil u schoon vergeven Omdat ik bij mijzelve weet De zwakheid van m'n herte, De diepte van uw leed.…

de wereld is niet te verklaren als de lichten zijn uitgedoofd kom, zo mooi als was je land ben jij mijn Irakese schone vraag niet waarom een foto in de krant je berooft van al je dromen.…

Voorbij schrijdt voor mij de tijd slepend traag in het habijt van uwe onbereikbaarheid. Laat komen tot mij wat alleen in slaap mij dromerig raakt: uwe poedelheid blinkend naakt.…

Haar blauwe kleed ligt losjes om de ranke schouders, de witte kousen glijden langzaam van haar af, jarretels bungelen als een tochtgordijn in de deuropening van haar natte, gezwollen vulva. Elegant beweegt ze met haar slanke benen, brede heupen, losse haren, naar de oever van het gele water (Oeps!, een plasje zeker!). Het jonge lichaam, omgeven…

Ik tover en ik klover Van Hamburg tot Hannover Ik ratel en ik spatel Van Overveen tot Blatel Ik wikkel en ik weeg Ik schrobbel en ik veeg Van Oeteldonk tot Poker Van Levenslust tot Moker De bezems vegen schoon Van Lotjebroek tot Troon De magie reist en tovert Van Hekelburg tot Klovert En kom ik eenmaal thuis Van reizen…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

(Stad zonder rivier*) Deze stad staat droog spoelt niet schoon als de stenen in een rivier die uiteindelijk gevormd van de aarde rollen, terwijl de zon zich spaarzaam laat zien Deze stad danst niet Door trauma van op- gelopen oorlogswonden zuigt misschien wel laatste adem door katoenen lappendeken over haar mooie huid Haar liefde…

het zand stuift argeloos tart bruggen en kastelen mondhoeken worden korsten ach, korrels zijn met velen de vloed heeft sporen gewist om voetstappen te vervloeken ik verdwaal in confectietuinen blijf de wildernis zoeken het water draagt zich naar zee mijn schepen verbrand langs geulen en kreken een pot met as in de hand…

Schone slaapster vrij van last. Blinkend, blakend uitgerust. Draag het schoentje dat je past.…

maar schone klanken groeien bloeien als een bloem in koele wind langs dode wegen naar het hart van de hoge bergen de hand die het hart vasthoudt…

Het zijn in feite allemaal piraten die politieke partijen Zowel de landelijke de provinciale maar ook de gemeentelijke Alles is bijna geoorloofd om kiezers te kapen soms zelf (om) te kopen Met het hoofdaccent op geloven, beloven wat Den Haag doet en gemeentes laten door al die politieke piraten…

-------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan de kersverse ouders, mijn overburen in Amsterdam, in ons Tiende Straatje.…

Er verschijnen poorten poorten in het landschap De bomen op rij aan zoom en kant van landelijke wegen De wachters mogen het goud van hun straatje vegen wind snelle trawant De kruinen verliezen -spilziek- hun kleur blijven ontsierd achter op hun post Sneeuw zal hun kreunen smoren ijzig roepen ze wat herfst hen heeft…

Daar, in dat huis, woont haar eerste woordje, hier in dit straatje van stap voor stap. De slager op de hoek, naast het poortje, gaf haar een worssie, bij ma's runderlap. Langs het spoor van haar wielerbandjes rijden we nu richting peuterschool.…

die me niet staat mij ouder maakt zo zonder enig jong blaadje Ik krijg een oud, bedaagd maatje glans maakt plaats voor dofheid Het is nog niet 'mijn tijd' ik ben nog in de groei ben onbekend met een doodlopend straatje.…

Schoon is het goud, het schoonste der metalen, Schoon 't alebast, en 't luchtige kristal, Schoon is het licht wanneer de zon gaat dalen, Schoon 't elpenbeen, en 't rozenrood koral, Schoon is de mei met bloemen zonder tal, Schoon is de zeeg' met haar bekranste zweerden, Maar, die de kroon moet dragen bovenal, Schoon is de vreê, de schoonste…

In een vraag- en antwoord spel met schoonzoon, weet ik niks te zeggen wanneer hij gewoon zegt, dat doen we gewoon voor je! Ik app hem terug; zit even zonder woorden, krijg een smiley terug met de boodschap, Ma, da's me nog niet eerder overkomen, een schoonma die niet op haar woorden kan komen!…

Wat willen wij met mooie schone woorden Wat willen mooie schone woorden zeggen Wat willen wij met onze schone woorden Wat zeggen schone woorden meer dan wij Maar willen wij meer zeggen dan met woorden Met woorden die meer schoon zeggen dan wij Wij willen mooi zijn met dat schone zeggen Die mooie woorden zijn vaak schone schijn Dat…

Kans dat daar de kaarten tussen zitten die het lang gekoesterde gouden straatje kunnen leggen. Een gouden straatje zo dikwijls gezocht door al hetgeen de loterijen beloven en aan materiële welvaart voorzeggen. Hoe groot is de kans dat de hoofdprijs wordt gewonnen en de weg zich plaveit met de gouden stenen van een miljonairsbestaan?…

ik hoorde laatst het bakerpraatje “krijsen in april de meeuwen dan gaat het in augustus sneeuwen” maar dat past niet in mijn straatje liever tap ik uit het vaatje “brengt de avond morgenrood dan is er met de klok gekloot” een veel genuanceerder plaatje want als april doet wat hij wil mag augustus ook zelf kiezen voor een sneeuw- of zonnebril…

zij leefde van wind deed luchten zuchten boetseerde met wolken haar bui in ontlading creëerde zij bliksem niet zelden zonder gedonder kinderen noemden haar heks maar zij schoonde het straatje knipte de heg van haar paadje alleen zij kon de hemel klaren zo dat de boeren grote oogsten konden vergaren in een geheim ritueel deden…

Aarde is zo schoon, zo schoon, zo schoon!…