Alle inzendingen over stront

Ik, ooit een vrije meid, ben een gevangene geworden van het beleid - een pario Wat ik liefkoos zijn slechts afgekloven delen, en zo poetst je innerlijke tegenpartij alle stront van de knikker. 'T is je eigen hete hangtaboe!…

had ik al gezegd dat ik jou mis in de zwaartekracht waar liefde onmiskenbaar geketend is aan macht en duiventillen wit uitslaan door stront wat men zo veracht ik kan niet houden van, want telkens als mijn node jou hoereert spreekt mijn gestoelte in onrust, sneeuwt het loze beloftes en drijft de nacht op verachtelijke gewoontes draverijen…

En dan nog al dat wriemelend gespuis dat zich stort op mijn zwetende huid, mijn uitwerpselen van spuug, slijm en stront en halfverteerde etensresten Ben dan zo druk bezig met het vege lijf, dat ik iedereen vergeet, maar u Weet niet goed wat of ik met u aan moet raak verslaafd aan u Doe dat pijn, neen heel zacht…

kakkerlak maar rond het roeren in de stront van anderen is geniaal en chitineus verankerd evolutie genereert geen kneus bezet de eerste rang restanten geuren voor je neus je hebt geen andere keus keutel wat met woorden bestier je schimmenrijk reutel met scharlaken tong af en toe je zombies bij schreeuw schaduwen te dichten als…

kakkerlak maar rond het roeren in de stront van anderen is geniaal en chitineus verankerd evolutie genereert geen kneus bezet de eerste rang restanten geuren voor je neus je hebt geen andere keus keutel wat met woorden bestier je schimmenrijk reutel met scharlaken tong af en toe je zombies bij schreeuw schaduwen te dichten als het…

Zelfs dat Men van de honger geen ontlasting had Vandaar dat ze de stront nu zo begeren?…

Nee, mijn moeder wil absoluut geen hond in huis, zo'n beest dat in het openbaar likt aan zijn kruis, op straat opzichtig ruikt aan hopen stront en pis vanuit een vreemde hang naar alles wat kont is.…

Haar Surinaamse vlag met stront besmeurd, de fraaie winkelramen ingekegeld door een racistisch zootje ongeregeld dat wezenlijk haar leven had verscheurd. Toch wilde ze nog werken voor haar kind, dus stond ze pal maar angstig voor haar winkel En op die dag kwam wéér zo’n boerenkinkel met grof geschut en zij ging door het lint.…

de lente scherpt haar profiel steeds dieper behaaglijke schoonheid in kwetsbaar zoet waterhoentjes zoekend hun heil in groen en riet meeuwen die daken bedekken met stront vlinders die hiphoppen van struik naar struik net als vroeger zoals de lente kleurt mijn geheugen zigzag fladderende bijen door bloemengeuren gelokt een dijk…

In de vorige werelden was er of stront of niets dan hel engelenzang uit zeer strenge engelenstrotten. Er was ooit een wereld waar zwaluwen zwijnen knipten en schoren, voor niets.…

Mijn hartelieve kan de stront in zakken. Ik ga de kroeg in, lekker biertje pakken.…

stront eigenwijs stuk vreten de bah-ballade braakt een noot in vuil verwikkeld stik de ademdood je persoonlijkheid gespleten met zicht op diepe loze kreten een dorre poel of is het sloot het geurt gelijk de ochtendmond heeft zelfs een dood vogeltje gewiekt doch uitgevlogen kort voor hoge nood maar haar vleugels zijn versleten de verlossing…

er komt geluid aan, vanaf het land patrijzen scheren in straffe formatie over het pasgeschoren maïsveld het voelt koud en kil, huizen branden weids geurt mijn land naar de stront knotwilgen penselen nog met twijgen aan de overkant van de rivier klinkt een lied wat door de mist is verwekt mensen gaan met een brood onder hun arm bij de slager…

Daar sta ik dan, mijn schoenen vol met stront alleen maar door een hufter (met een hond) die net doet of hij helemaal niets ziet en wat dat beest schijt doodleuk liggen laat en ik denk ~Grote kloonzak! Stuk verdriet!~ Vandaag voor mij geen zonzij van de straat.…

de hooiberg door de schilder onder streepwolken als klein geel vierkant naast boerderijen twee keer neergezet ik voel me thuis ik proef de sfeer ik ruik de geur van de natte graanakker hevige regenbui verstoord oogstwerk ruige rukwinden brachten ons binnen de weg was leeg je scheet zeven kleuren stront voor de donder en de…

later wil Jeppe het allemaal weten hoe lief hij was, hoe stout wat hij wel en niet mocht eten wat was goed en wat was fout of hij vaak huilde en voor het eerst lachte of hij dronk met zijn hèle mond en of hij soms op kusjes wachtte al zat zijn luier onder de stront wie toch die leuke liedjes kende met wie hij speelde, kleuren kon wie hem…

Hij weet niet goed meer wat hij doet En loopt wezenloos in het rond Miauwt niet meer hij jankt Slaapt zelfs in z’n eigen stront. Vroeger was hij heel kieskeurig Was gek op biefstuk en vis Nu eet hij witlof en fruit Lijkt wel of z’n smaak verdwenen is.…

Elk schip waarop ik binkje bleek had goed verborgen averij De magen raakten niet van streek maar niemand keek ook eens opzij Bij stipjes in de oceaan met een aanlokkelijke baai waarin ik echt aan land zou gaan loert altijd wel een felle haai Nog dobber ik hier in het rond en volg elk schip dat mij passeert Ik werp mijn net en vang de stront…

Er moeten toch mensen wonen, ik luister, en herinner mij dit huis, de lege eierschalen, de koude resten thee, de waaiende gordijnen, op het tafellaken grijze stront van vogeltjes, Oh, goede morgen, als kabouters in zachte pyjama's gaan de geluiden door het huis, de eerste Clementi, de kranen, de fluit van het kokende water.…

‘t zien van golf elke keer tegen de golfsport van leer, knikkeraars legden de basis voor golf doch kregen niet de eer Knikkeren voor de volwassen mens die langer en stijver van leden wordt vraagt om grotere knikkers, staand geslagen met de wandelstok Grootvader loopt op het oude veld hoort bekende stemmen uit ’t verleden: ‘stront…

Wat ruik ik hier, wat geurt hier toch er hangt een lucht en niet zo’n beetje Ik verdenk nog niemand, vooralsnog edoch het heeft iets van een scheetje Ik kijk maar eventjes de kamer rond om de dader van dat kwaad te vatten Ja, het ruikt zelfs absoluut naar stront mijn neus moet je niet onderschatten Wolken overvol met bedorven lucht en om…

kom binnen pas op je hoofd de afhangende goot de losse dakpannen de lange brandnetels ik kan vallen ik ben al oud voer strijd tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de geuren van stront…

mijn hond vier poten op de grond een kant kop en anders wel 'n kont scheten rennen harten stelen in nesten zitten of de stront mijn hond zwiepstaartend in het rond oren wapperen eet zich rond graven jagen prooien stelen vindt schooien blaffen heel gezond mijn hond staart vreten uit mijn mond kijkers stralen mijn hart gewond voorrang op…

gaan kijken waar ik later eieren zal rapen stront van legstokken schrapen ach, stel je voor dat het noodlot de trein die ginder verder rijdt vandaag plots van de sporen scheidt zoals een dooier van het wit dan tokken hier bij voorbaat zulke intrieste weeskipjes De gezongen versie is te beluisteren op mijn weblog.…

Wie vreet er toch zo ongezond modder, zand, stront en mest? Wat kruipt daar door de grond van boven naar beneden? Wat ligt daar in de zon, uitgedroogd of platgereden? Wat kruipt daar uit de grond, glad en rossig, vochtig, nat? Plat, gerekt en dan weer rond verdwijnend in een ander gat?…

een jaar een hond gelukkig is het niet zo'n grote de kinders lopen af en toe wel eens een blokje met hem rond al jaren hebben we een hond nog altijd moet hij poepen maar niemand loopt er ooit nog een blokje met hem rond we hebben een hele taaie hond hij lijkt z'n dooie punt voorbij alles doet 'ie in de tuin nog elke dag ruimt vader stront…

De schoonheid is blond, echter bruin van de stront en hij vraagt, hoe dit zo kon gebeuren. Ze klaagt steen noch been en omhelst 'm meteen. Ze vertelt het in geuren en kleuren. De bruid is bekakt. Door d'r innig contact voelt de bruidegom zich niet in orde.…

Ik zie je de laatste tijd steeds maar likken aan een ijsje, je vochtige tong glijdt heel erotisch over het witte ijsbergje op de krokante toren, ik snap al helemaal niet wat je daar nog doet met deze hitte, ga toch lekker vakantie vieren in een land waar ze wel sociaal zijn, laat die malle Rutte toch in de stront zakken met zijn arrogante verschijning…

Die ook langzaam uit het vogelhuis droop Tot een vormloze hoop, Stront.…

verhalen over de nacht waarin ik mijn kind-zijn verloor daar ik onmogelijk op kon boksen tegen de manipulaties van hem mijn lichaam niet meer ’t mijne was maar te grabbel en te grijp voor hem gekocht werd ik gekocht middels cadeaus er even samen op uit zodat ik hem dan gedwongen kon betasten met z’n allen op vakantie waarin hij stront…