Alle inzendingen over stut

Glad is de lucht als zilverhelle plaat, Waarover vlokkig grijs geschilderd werd, Met glans van licht uit eindeloze vert, Dat door de ruimte spelemeien gaat. ’t Vonkt door de droppels aan het rijs, dat staat Als stut op ’t tuinbed, staat bij boon en ert; Vonkt door de druppels aan ’t gewei van ’t hert, Vonkt door de droppels aan het schaap,…

nu dat Gij mijne voortgang stut in 't naarstig onderzoeken Van nutte wetenschap, in wijsheidvolle boeken, Voor een leergierig oog zo rijkelijk bevat, Verstrekt gij mij een boek, waar uit te leren staat Het haast verlopen uur van mijn verganklijk leven; Een grondles, die een wijs en deugdzaam hart kan geven; Aan een aandachtig…

als ik vervreemd raak van de ander ontdekt de waarheid zich dan in mij zelve of verschuift echtheid wat sneller in uren en dagen wordt zij met spoed door heldere nachten geleid lijken daken dan toch eerder op ingebeelde gewelven onderbouwd met willoze stutten totdat zij de schemer niet meer als vanzelf kunnen dragen soms schijnt…

Diep in gedachten verzonken draagt hij zich naar de overkant waar hij, hangend aan de rand meewarig het hoofd schudt en hij zijn modderbenen onhandig stut Door vergroeiing tot versteend lijden, leeft hij met verknoeiing aan beiden zijden van het bestaan en tracht hij zorgvuldig de gemene deler der geheimen te benoemen Een onbezonnen…

Misschien moet iemand komen hakken aan zijn knoestige en vermolmde stam die ooit menig mens beschutte tegen het zengen van de zonnevlam, of ooit met stalen palen stutten. In het bos staat een boom te sterven en onder zijn bast dragen de nerven de kalende kruin hoog in de lucht.…

Tevergeefs is het stenen slepen, stutten bouwen, beelden ketenen, het zondagskind blijft hier, evenals de kromgetrokken dromen en het Duvels bier. Achter de horizon slaat een vlag de gongslag van de wind. Wie weet wat ik vind in vers steen: een oude wandelstok, een nieuw been.…

He boertje van buren, eh...buten kun je je paasvuren niet bij je houen, de lucht niet te stuten zelfs midden in het land hebben we last!! Vannacht wakker door brandlucht, om 2 uur... jas aan of geen vuur bij buur, restaurant, ander pand... nee. 'k Belde politie over de lucht die zou komen kijken, zucht..…

Bespelen ze met benen vingers, de rookpotten van de mist, het metaal van windgitaren, gewist in de opkomst van het ochtendgloren, zijn de dreigende hoefslagen van de morgenklokken van verre reeds te horen, versterft de waan van het verleden en worden stutten van de nieuwe dag opnieuw geschoren.…

wind woelt door het gras een zeis die lucht snijdt door hardgroen tapijt breed omgeslagen op zware klei nat en breed een hark met wilde steel beweegt naar de vesting van de dijk doof in rust voor de halmenkust waar bovenaan hekken als verwaaide stutten staan een wijde rok die traag schokt om het lijf ruw als een windvlaag in het…

Een bejaarde besprak duizenden boeken uit zijn hoofd vele jaren aaneen logisch met zoveel paraat te Putten doel was per radio de trosfamilie cultureel te stutten zijn wil was spetteren tot het licht zou zijn gedoofd Altijd waren titel en auteur helder te verstaan luisterdicht werden velen het boek positief gewaar al was het hijgend hij kwam…

hij eet zijn stutte met muzestrontjes iedere morgen vertrekt dan naar school langs zijn gebuur nonkel Juul héla, ‘dag vriend, een goedemorgen..…

angelieke diertjes Brengen ze massaal globaal verlichting Ook kuikentjes, biggetjes, lammetjes en kalfjes vertederen ons als precaire bengeltjes Toch worden ze vooral gekweekt ter slachting Massaal voeden ze globale vleesverslaving Alle levensvormen verdienen respect Hun belang niet erkennen is abject Immer daar als fysiologische sponsoren stutten…

1 in de arena zwellen de geruchten tot een gifwolk de keizer keert zijn vlakke hand een halve meter boven de schoot een wenk die kwade tongen sust onder hem een ovalen bekken de walm van ranzig zweet zuilen stutten de gevels met een krullend blad bekroond gieren staan vleugel aan vleugel te reikhalzen naar het aas dat nog wemelt…

Als de zomerwind onder onze kleren speelt Schieten de broze wortels Die ons stutten en doorstromen Een nevelsliert streelt jouw wijkende lippen Een waterval klatert over ons Vult de holte Vaagt de stofnetten in de schedel weg Als de zomerwind onder onze kleren speelt Vinden we dansend de bron In onze borst waar een smid schuilt Die gensters…

en het onzichtbaar innerlijk vreten zich dan bij jou al openbaart, wat zal ik dan grijnzen in mijn mogelijk bevrijd hoofd en de ogen nog wijder doen openen naar de wereld om mij heen, opdat ik opgelucht en diepademend mijn vleugels weer opnieuw uitspreid naar ongekende nieuwe werelden de bezwaarde donkere kamer met gevaarlijke stutten…

(opdracht aan mijn dooie hond) Als je weerkomt, indien je: ik stuit de wateren, de sluizen stut, indien en domp ik de wind! Zo. Droog, Snel en Niet omzien, het Diep van Aduard Oversteken; recht van uit je graf in Tandartsebosje draafje Losjes, Onverschillig liefst, naar het land van Pon.…

Ik ben hun zonlicht bij donkere dagen, de golfbreker, die alles stut. Ik ben een mooie dag die stilletjes ontwaakt terwijl de nacht zijn weg verder zet. Mijn levensboek hou ik in ere. Zolang er bloed door mijn aderen stroomt Zolang mijn hart ritmisch klopt Zal er nooit iets zijn…. die bij mij stopt.…

Ieder mat en ieder paste, Ieder woog en ieder stutte, Schudde zelfs d'Aartsvader wakker, Als hij op zijn vouwstoel dutte; Dorst hem in zijn soep beknibblen, Zich het bitse woord vermeten: ‘Gij zit stil, terwijl wij werken, En wie zit moet niet veel eten.’…

Ik stut de hoop van mijn gemoed Met mijn geloof in God de Vader, Almachtig en volkomen goed, Die hemel, aarde en zee te gader Hun wezen gaf.…

Die, zelve een droeve weduwvrouwe, Een weduw was tot steun en stut; Gezegend zij de stroom van smarte, Die toen haar minlijk oog vergoot, Toen uit Naomi’s brekend harte De zegen op haar nedervloot: „Gods liefde zij als de uwe groot!” Zij hief haar stemme op en zij schreide, En Orpa schreide en snikte als zij. „Nu, dochterkijns!…

Daar nu de zuil ’t gewelfsel stut, Dook eertijds, in zijn rieten hut De visser, die met list van fuiken De gauwste Amstelvis bedroog Daar Koopliên, onder uwe boog, Nu zon, nu regenbui ontduiken. Mistrouw dan vrij uw Koopfortuin. Carthago leit bestulpt met puin, En waar is Tyrus? waar de muren Van Sidon, en zijn koopmansstraat?…