Alle inzendingen over syrië OR vluchtelingen

(wereld op drift) BuSy, BuSy, BuSy; één van de oorzaken wereld op drift Arabische Lente, 5 jaar terug ontloken De oorzaken verschillen echter van land tot land Onderdrukking, corruptie, oneerlijk verlopen verkiezingen; 'mannen met paarden' zijn het zat Het gros van de landen is als voorheen gewoon nog niet vrij Slechts degeen die dát…

wie geen huis heeft loopt langs dichte deuren en gesloten vensters zonder huis slaap je buiten en ontwaakt met ogen tranend van het harde licht een mens zonder huis koestert zachte dekens een schuilplaats om in te huizen wie geen huis heeft kijkt door smalle kieren kent de pijn van het vaarwel zonder huis raakt een mens verloren…

We krijgen net als Rome Brood en Spelen Met tennis, fietsen, Rio, de EK En veel gelul vooraf en ook erna Turkije, Syrie, wat kan 't schelen Barbecuetje, pilsje, niks te klagen De sportzomer duurt dit jaar 100 dagen.…

De vluchteling Hoe hij zijn eigen weg ging Gevlucht voor de oorlog Hij mist zijn land nog…

Opperraaf Roette toont geen blijdschap over de dominorevolutie, alleen maar angst voor vluchtelingen.…

De Belgen gaan ook zes F-16’s sturen Met onze zes vormt dat een heel dozijn Daarmee krijg je het kalifaat wel klein Op naar Irak met onze ‘goede buren’ Voor Syrië is er nog geen mandaat Een ‘verre vriend’ vindt dat maar borrelpraat…

zou de bekend scheldende politicus ooit nog tot bedaren komen mooi zou dit zijn eten benoemen als vreten niet beschaafd niet fijn mannen zodanig gefilmd graag nu een prettige ommekeer respect krijgen zozeer wat vinden u allen van houten speelgoed bouwen voor de gevluchte kinderen nou wellicht zegt dan dat mopperende…

hou vluchtelingen tegen roept iedereen, het wordt teveel is hier en daar en ergens zeker wel iets voor te zeggen maar wie zegt het ?…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

En dan opeens Blijkt je retourticket Een enkele reis te zijn Vliegveld Zaventem Een klein Syrië En dan opeens Blijk je het laatste woord Van je leven te hebben gelezen Verandert Station Moolbeek In een kapotgeschoten Homs Blijkt je einde,ooit voor ogen Heel anders te zijn,want opeens Zo opeens, zo ontzettend opeens…

Vluchtelingen worden bij voorkeur vertoond voor het prikkeldraad van een land in Europa dat zijn grens gesloten houdt vluchteling het is zo'n veilig woord je vergeet bijna dat het een mens is eens vol van het licht van zijn toekomst verknald door het streven van een machtsbeluste dictator mensen knippen gaten in prikkeldraad zwaarbewapenden…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

ze kijken mij aan verdronken mensen in New York, kapot geschoten kinderen in steden van Syrië, doodgevroren zwervers in portieken, wanhopigen, die zelfmoord plegen in mijn ontoereikendheid wil ik hen gedenken immers de sluier tussen dood en leven is nu dun bij een boeket witte lelies brand ik een kaars voor zielenrust…

strak in kostuum met gesteven boorden zongen zij traditionele muziek van Russische bodem zelfs de muzikanten speelden in groen kostuum en hoge pet van alle rangen en standen strijdliederen vol passie nu zijn ze uitgevlogen Syrië hun doel al zullen ze daar nooit aankomen de hemel bleek hun bestemming…

Het kan natuurlijk ook andersom zou je kunnen bedenken in deze hopeloze veldslag de vluchteling helpt juist mij ontkomen aan mijn uitvluchten afdoen en vluchtgedrag…

O, vluchteling, waar is mijn barmhartigheid? Waar mijn strijd voor waarden van het leven? Waar mijn toegestoken hand gebleven?…

Kleine witte duif vertel me wat je ziet tijdens de lange vluchten wanneer je drijvend op de wind de weg naar ‘t nest zo feilloos vindt langs blauwe of bewolkte luchten Kleine witte duif je hart is vol verdriet ik lees de droefheid in je ogen waar de onrust schemert; vaag je vleugelslagen worden traag het weten heeft je moe gevlogen Kleine…

Een ijsbeer zwaaide met een palmtak een verdwaald vaandel over het rillend land de verlaten voetstap die de sneeuw brak schotsen van oker in het fluisterend zand Nergens leefde nog het daglicht nergens nog een vertrouwd gezicht Dagdromend van de verlaten helling waar zijn oude kim gebroken slaapt een korte rust blijft toch een kwelling…

De najaarszon zonk achter Het donker dennenbos, En wemelde in de stammen, En schitterde op het mos. De vluchtling aâmde dieper, Hij aâmde vrije lucht, Hij brak door braam en blâren, En slaakte een zware zucht. Hij glimlacht als hij weder Zijn strooien dakje ziet, En dwingt terug de trane Die voor zijn blikken schiet. Hij komt: hij…

Tevergeefs wachten blauwe klokken wat niet meer leeft zingt in het dode hout gevangen in een holle klank herinnering aan zomers zaad Achter een stenen grijze wand wacht men op handen vol regen op adem Achter een grijze stenen muur verrijzen nieuwe wanden van de lucht verwacht je het zachte zingen waarom de longen vragen Je daagt…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn Waste Land, over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. -------------------…

Ze was om ‘t krijgsgeweld weggevlucht en na de eindeloze tijd op haar vlot in zee Ze verspreidde desondanks geen zeelucht ze droeg alleen krijgslucht met zich mee Men had haar weggemoffeld in een kamp en verteld dat het slechts tijdelijk zou zijn Zeer koude winter zonder kachel en lamp juist dertien en geen schijntje zonneschijn In stille…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn 'Waste Land', over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en naar hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. ----------…

zou ze het geweten hebben, maria wat haar kind te wachten stond dat hij geboren werd om te lijden overal haat en onbegrip vond zou ze hem even teder hebben bemind gevoed , gekoesterd en beschut had ze beseft welk kruis dit kind nog dragen moest doorheen zijn leven of was ze liever weggegaan naar verre onbekende landen waar niemand wist…

ik wil je stem niet horen je woorden doen mij teveel pijn ze splijten elke traan in tweeën en het is kil rondom mijn hart als ook haat liefde zaaien kon dan was ieder woord overbodig ik droom van dansen in de nacht met het genot van mijn sterretje…

Vertel ik mijzelf steeds weer mijn leven een verhaal verreisd door mijn woorden ik hoorde nooit ergens, ik sprak mijn geen thuistaal kijk lege portretten, ik ken geen verlangen dan zijn in het heden volmaakt als een merel zijn lijfje een peertje, niet groter met veren en zingen om niet. ------------------------------- uit: 'Tirade', jaargang…

Een vluchteling zonder vrienden. Een pachter zonder land. Van ver ben ik gekomen. Op de vlucht voor de weg van het verstand…

Wat zie je als je me in de ogen kijkt? Is het mijn angst voor oorlog en onheil of zie je je eigen angst voor mij? Wat denk je als je me in de ogen kijkt? Voel je mijn nood aan een veilig onderdak of hoop je dat ik je deur voorbij zal gaan? Hopen we niet allebei dat deze hel zo vlug mogelijk voorbij zal zijn en dat vluchten niet meer…

Achter de horizon heb ik gezwommen in een zee met bloed en tranen een afscheid was niet mogelijk mijn huis en hart zijn stil verbrand ik kan de liefde niet meer uit het verband rukken mijn ledematen zijn moe van het tevergeefs lopen en hopen dat de grenzen opengaan in nieuw verlangen zodat het leed zich kan berusten niet langer…