Alle inzendingen over taak

wilde takken kwijt…

de berm , wilde haver als franje en de beukennootjes in hun doos zij zorgen voor die herfstige kruidengeur appels, peren, nog groenig verscholen behalve, de renet, die begint al te blozen en ziet er straks uit als een ,,bellefleur,, zie je s,morgens de mist over de wei een slijmerige streep van de slak hoor je het droge knappen van een tak…

even op een tak werpt de merel noten de wereld in…

Springerig geknikte tak, hangend daar al jaar na jaar, dor kraakt hij daar in de wind zijn beverig lied, zonder blad, zonder schors, maar kaal en vaal van een lang uitgerekt leven. Stervensmoe. Rasperig en taai klinkt zijn eentonige zang, koppig ook, doch vooral toch heimelijk bang.…

iedere lente wilde ik weer groeien naar het licht hoger de vrijheid ontdekken in blauw en het groen van mijn blad maar elk jaar werden mijn takken gesnoeid zij wilden breedte en bloei mijn vruchten zo voor het pakken geen wilde takken ben geknot in de groei van talenten een boom in het bos van dezelfde enten…

Hoe van de boom Twee takken werden Afgebroken, ruimte Gemaakt werd voor Jong leven, nieuwe Uitlopers de kans geeft Om te groenen, ook al Is het maar voor even, Want al wat groent Trekt naar elkaar toe In weer een nieuw leven…

ik bied me aan maar je hapt niet gunt me geen blik waardig of lijkt dat maar zo kranten vol woorden zorgen dat ogen niet verstoren nog verstommen door wat je gadeslaat ergens tikt de tijd…

Toen ik struikelde lag ik met haar op de grond zij eerst beweegloos we krabbelden overeind samen liepen we verder…

de takken van de treurwilg aan de slootkant reiken naar de takken van een treurwilg in de sloot een vis hapt lucht de waterkringen weiden er over uit ------------------------------- Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…

hij tikt nog wel maar lopen doet ‘ie niet meer sinds vanmorgen blijft ’t steevast kwart voor acht hij krijgt ‘m niet meer omhoog de secondewijzer al tikt hij nog wel loopt hij niet meer…

warmte van de zomer nog rest het oppervlak dat rijpen mag naar geel en rood zij dwarrelt straks een trage dood op winden van oktober je knopt al waar je losgelaten hebt de bast vertraagt de stromen en wortels sluiten af voor de winter die gaat komen nog ruist je stam in hoge tonen maar in november zal de storm het overbodig takken…

de vogel vliegt laag aan met vleugels zwaar van ijs in een wiekslag vallen duizend vlokken van de koude takken in de bladerloze boom krast de kraai met schorre keel de pijnboom gaat gebukt onder zijn herinneringen kijk hoe diep zijn takken buigen geen mens die het ziet alleen de kraai weet van de diepe nacht…

ik ben weer in jouw bos daar waar onze lente welig tierde herinner me het jonge groen de laatste stukjes wintermos die in donkertint hun overwinning vierden weet van een zomer die vol warmte bloeide een herfst die door zijn oogst in kleur en vrucht ons boeide nu waait een schrale wind en fluistert vorst witrijpend aan de takken…

Een wandelende tak Zat op z’n gemak Tussen de bladeren Met anderen te vergaderen Ze kozen voor de zon Vlakbij de mooiste blom Heerlijk gecamoufleerd Met z’n rug naar jou toegekeerd Ze dachten zich te verstoppen Maar jij liet je niet foppen En genoot op je gemak Van die smalle lijfjes op een tak…

takken weg van vader’s graf…

ligt in het grachtwater geknakt door de geweldadige storm met deels nog groene bladeren sterft deze langzaam af een reiger heeft zich geïnstalleerd zijn pootjes deels onder de oppervlakte speurend naar voedsel met een eindeloos geduld wanneer ik op de brug verschijn stilsta om het tafereel te aanschouwen wordt de vogel alert en met…

bij de afgebroken tak kom ik een boom tegen steeds weer die tak hij ligt op een blad dat viel voor de tak afbrak steeds weer bij die boom…

Van tak naar tak springt de kwetterende mus wij zitten zo stil…

Een vroege herfstwind -- maatloos tikken de takken tegen het venster.…

De werkdruk bij m'n arbeid was een straf; ik stootte daarom enk'le taken af. Toch doe ik nu nog steeds tijdrovend werk. Specialisatie is me wel wat waard,' zo had de zakkenroller laatst verklaard.…

Een musje hipt van tak naar tak en zingt zijn eigen lied 't is net alsof hij zeggen wil "vergeet je Schepper niet".…

om te beslissen Het is niet mijn tijd om hier te zijn Wat ik nu vind valt slechts te gissen Ik sta veel veiliger langs de lijn Het is niet mijn plicht om te presteren Het is niet mijn zaak om iets te doen Ik heb geen behoefte bij te leren Wil geen ervaring, blijf liever groen Het heeft geen nut mij iets te vragen Het is niet mijn taak…

't Was een wand'lende tak en hij was nogal mak. Daarom zocht-ie een leermeesteres. Zo vond-ie een tak van een linde die hem onderdanig beminde, maar toch wel wat miste: hij zocht een sadiste en hoopte die later te vinden. Hij verliet 'r en zocht onverdroten een pijnlijke spondegenote.…

Hoe zag 'k in 't zinkend avonduur - Een zwarte stip in bleek azuur - O merel menigmaal U zitten op die dode tak, Die boven 't groen nog opwaarts stak Zo dun en dor en kaal En trilde onder uw licht gewicht, Terwijl ge, 't kopje omhoog gericht, Maar klaar en kwettrend floot.…

zo vaak; een dagtaak, zoals je me vertelde moeders zijn niet; nooit en nimmer te vergeten vroeg je niet vaak; o zo veel, of ik je belde liefst had je me bij je en stoorde me tijdens het eten vooral onder mijn dagelijkse werk; zo vaak waarom heb ik nu die vreselijke heimwee naar jou jaren had ik ook mijn kinderen; een zware taak jij was mijn…

de gang van zaken op een uitgestrekt terrein verlegd naar vroege zaaiing in een ruime kamer een vrouwelijke lijfbediende mag het huis niet verlaten wie alleen is laat soms los verbijsterd aanschouw ik een jonge tak in nauwsluitend damesmantelpak je kunt het aannemen of niet…

er dwarrelt nog goud op takken sluimert naaktheid in haar nevelkleed…

Dieven braken in - mijn wandelende takken kregen voeten…

elk jaar steel ik wat takken van de sering zij dankt met meer groei…

Nog eer de blâren schieten, in ’t hofbeluik, hoe geren zie ’k uw sprieten, o perenstruik; hoe geren zie ’k uw takken, vol blommen staan, vol perels, al in pakken eer ze opengaan!…