Alle inzendingen over taak

Zo 'n optocht gezwind op te rollen werd voor de regering de taak. Geen optocht die zij nog verdroeg! Och, stoethaspels zijn er genoeg.…

De herfst gaat weer komen. Dan onstaan er weer gekleurde bladeren aan de bomen. En in het bos komen weer paddestoelen en veel mos.... Het is een mooi jaargetij. Maar toch maakt de zomer mij het meeste blij!…

(Senryu) Een vogel op een tak klemt zich vast en wiegt in de wind....…

[Haiku] verdorde takken uitgestrekt naar de hemel een grotesk gebed…

De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren in kettingen en snoeren; de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren, doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren en stort ze allen neer, de wankelbaren.…

Hond kan niet kiezen: zoveel takken na de storm om mee te nemen!…

Als ik op het gras lig onder de bomen en ik kijk naar boven kijk ik ook naar binnen bij mezelf Zie ik een wirwar aan natuur wel ook wat dode takken die mogen best gesnoeid worden kan de rest beter doorgroeien Opgelucht slaak ik 'n zucht sta ik op en roep: "geef hier die schaar"!…

(tanka) Langs heel de zandweg glanst een dichte rij struiken in 't vroege zonlicht, dat zacht siddert en voortglijdt: stil smeulende smidsvuren.…

Dat takken doet afrukken van de voor de woning staande plataan en bladeren doet opstuiven door de lucht waarna deze vervolgens neervallen in mijn achtertuin.…

Maar ik ben mijn taak niet vergeten Ik moest dat van Facebook aan de wereld laten weten Dat doe ik dus ook, via een gedicht Het resultaat is werkelijk geen gezicht Geschreven vanuit een andere invalshoek Mede mogelijk gemaakt door Facebook…

Men zegt: “Geduld is een schone zaak” Maar wij mensen hebben altijd haast Vergeten belangrijke dingen inderhaast En verzaken hierdoor wel eens onze taak. Weest daarom te allen tijde geduldig Laten we geduld hebben voor elkaar Doe het goede en sta voor allen klaar Weest elkaar niets dan liefde schuldig.…

onbewogen water boomverlaten tak knipogende spiegel stelt mij op m’n gemak afgebroken einden ver verweerde bast ongestoorde stilte volledig bij mij past zonovergoten schepsel kromgegroeide bocht het voorbije leven zeker wat ik zocht roerloos niet bewegen liggen zitten staan eindeloze spanning ik moet verder gaan stoffelijke eenheid…

Dit kleine werk waarvoor zij wekelijks komt, doet zij als altijd blij, gedachteloos. Zo kent het drooggoed lang haard handen het zwijgend schikken, strijken tot de laatste vouw. Onzeker als zij is geworden is goed niet goed genoeg voor haar dus dient de laatste rimpel steeds gestreken. Op keukentafel en de dunne deken schept zij een binnenzee…

De kale takken kijken triest naar hun blaadjes  die gevallen zijn…

Maan achter takken – Kijk, denk er niets bij, maar kijk: maan achter takken.…

Het hart gaat verder dan enig etiket, hok of ziekte. Het hart dat tikt, dat klopt gaat verder dan enig medicijn: ziekte en pillen zijn slechts hulpmiddelen alles gaat veel en veel verder dan welk besef van de geest dan de intelligentie van mensen in de hersenen. Het hart is uniek in zijn bestaan. Het hart stopt pas bij voleinding en voltooiing…

Een ambtenaar in Brabant is ontrouw Als homo kun je het bij hem vergeten Maar heeft hij niet altijd al wel geweten Dat er meer is dan tussen man en vrouw? Toch is zijn tegenstand wel logisch want Hij is een man van burgerlijke stand…

Ik zit gevangen in lentegedachten die springen van tak tot tak waar ze knoppen tot lichtgroene blaadjes en zich kleuren met voorjaarsvruchtbaarheid…

tak voor tak heb ik alle bomen tussen ons ontdaan van groen maar nog steeds geen bos te zien bladerloos kijken we…

De takken verduisteren en steken donker af tegen het mos. Ik wacht nog even, hoopvol, maar het spel is uit. De takken zijn gewoon weer takken. Alles is vergankelijk.…

De eekhoorn springt in mij van tak tot tak en verzamelt zo gedachten. Soms schrik ik van de zin in jou. Maar jij knabbelt -onbespied- stukjes van mijn lichaam.…

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

Er lag een glinsterende sluier over die dagen waaronder papaverbloemen schaterden en grappige vlinders mistwaarts vlogen (tik-tak tik-tak tijd) het was wonderlijk.…

(rosier een antwerps restaurant) de kat op de tak van de boom op het binnenplein van rosier ziet toe hoe wij opkijken van ons bord naar de kat op de tak van de boom op het binnenplein van rosier…

Aan onze levensboom mist weer een grote tak, onvervangbaar om wat er in hem stak. De tak is niet wreed afgebroken maar versleten door de tijd voor ons die achterblijven heelt de tijd de wond maar het gemis dat blijft…

de zon springt van tak naar tak als ik slenterend op afstand de bomen zie op een rij zij aan zij en flitst dan op haar gemak keer op keer ik denk dan heel even zij knipoogt naar mij toch een hele eer…

wandeling in het park bomen in takken, door de zon gevangen en ik denk aan welke wil ik hangen dan het besef hier komen kinderen spelen daarnaast, een laatste gedicht opgehangen aan een tak dat is toch geen gezicht…

Een taak in de klas van mijn zoon Hij heeft het behoorlijk te pakken Het streven is nu weer gewoon Een kwestie van slagen of zakken Mijn zoon met een taak in zijn klas Hij mag echt geen lesuur verzwakken Dus geeft hij constant extra gas Geen tijd om eens door te gaan zakken De klas van mijn zoon met een taak Een opdracht in twee van zijn…

De lijst is kaal de grondverf doet zijn taak zo zet ik alles klaar om in het voorjaar alles af te lakken waneer de vogels weer zingen tussen de takken zo groen als gras leven zoals het is was.…

een kluwen van tak tot tak pezen in een bos raken waar niemand nog weet van de eerste zaailingen zomaar wat hier en daar en de aarde stil zwijgt om nog wat water te ontvangen…