Alle inzendingen over terug-blik

de machinist verveelt me want hij vernauwt zijn blik  tot de sporen voor de trein maar zelf ben ik meestal ook zo: eens je teveel traagheid hebt opgeslorpt kan je immers niet sneller eens je horizon bepaald kan je soms niet meer terug…

als de zon achter je ogen doorbreekt en de vreugdeboogjes je lippen buigen krullen je golven om mijn stiljuichen tot mijn kus van de jouwe losweekt vertrouwder dan zaterdagnachtgesprekken waar de rest van mijn wereld bij verbleekt weet je nieuwsgierigheid te blijven wekken die liefde zal me altijd mogen fascineren want zulke dromen sterven…

Voor een andere kijk hoeft men slechts van liggen over te gaan tot staan of omgekeerd wat ook te bereiken valt met transcedente poëzie lichtjes zwevend boven de grond men zegt ´hij dicht´ als men je ziet, en ´let op, straks zie je het weer niet´…

Blikken, dood of dodend zacht, verward of dolend scherp, gericht of liefdevol flitsend of temperamentvol Zeg me welke blik je wilt desnoods alleen verstild waarvan ben je gecharmeerd dat je zeker weten reageert…

ingeblikt Een goed gesprek over de zin van het leven De oorsprong van bestaan begon met beven Haar vorsende blik zocht naar de redelijkheid Tot ik besefte ik ben jou nog lang niet kwijt Een fiere blik vol overwinning Haar eerste speech in het openbaar Met opgeheven hoofd de massa tarten Ik dacht waar haalt ze die nou toch vandaan Ze…

Leeg blik schittert in kunstlicht eerder gevuld met tomatensoep nu een sieraad glimmend als zilver - Andy Warhol mandaat- vaas voor bloemboeket schaars gebloemde berm links rechts soepblik bloemboeket langs de berm wordt opgelet en giftig bestoft staan ze nu te pronken bloemen… en een soepblik glimt bestofte kleuren.…

....hoog in de hemel, tussen de zon en de maan, ....zoen ik je gezicht, en zweef bij je vandaan. ....van ver zie ik jou, kijkend naar mij, ....en word warm van je blik, omdat ik weet wat die zei.…

Uit het niets huilde ik uit het niets herinnerde ik mij die blik het is over zei hij daarmee die blik, zo weltevree dat herinnerde ik mij, die blik, gevolgd door nog meer gesnik…

O, kon ik mijzelf eens vanuit mijn bank zien naderen, een blik werpen op de man die vanaf het trottoir naar me zwaait alsof hij gelukkig huiswaarts keert. -------------------------------------------------------- uit: 'Reislust in ommezien, gedichten 2008-1983', 2008.…

Jouw oogopslag verraadt jouw kleuren die je tot dan toe goed verborgen hebt weten te houden onze onzichtbare lijn is duidelijk voelbaar en laat jouw wangen blozen je hart sneller bonzen woorden lijken overbodig daar gewoon zijn al genoeg is…

wolk glijdt voor de maan maan schuift achter wolken weg wat beweegt mijn blik…

Ik loop snel door zodat ik niet veel blikken hoef op te vangen. Ik loop zo snel mogelijk door. Ik let niet meer op de weg. Ik probeer niet te kijken naar de mensen. Het lukt niet, de mensen trekken m'n gezicht naar hun toe. Ik loop nog harder. Hoe dichter ik bij huis kom des te onzekerder en angstiger word ik.…

Blikken, van mensen om me heen zien me als 'n vrouw met een gebrek niet hoe ik als mens ook kan wezen "heus" ik ben echt niet van steen! Blikken, ja ik ken ze maar al te goed dan zeggen ze ook nog fijne dingen dat de eerste indruk vaak de beste is nou, dat ontneemt 't bij me vaak de moed.…

Je was mijn eerste keus, Dat weet je heus Maar dat verdomde blik, Je verdwijnt weer, en ik slik De zovele verwijten, Hoelang moet ik mijn tranen verbijten? Voordat je ziet, dat dit de oorzaak is van ons verdriet. Ik hoop dat voor jou de zon mag schijnen, wanneer de drang naar verdoving voorgoet zal verdwijnen.…

Soms is er random iets, Dat me aan jou doet denken. Verdwijnend in het niets, Om 't dan weer te bedenken. De tijd vliegt o zo snel, Zo moeilijk te geloven. Maar een ding weet ik wel, Dat jij je uit kan sloven. Hoe kan ik dat niet zien, Dat jij een doelpunt maakt. Als jij me hebt gezien, Of ik, door jou bewaakt, Je in de ogen kijk,…

angstige ogen blikken om je rent en valt het hart staat even stil vraagt je af waarom twee tellen zijn genoeg krabbelt op, weerstaat kruist blikken vurig terug het hart dat gaat een helder licht verschijnt je kijkt, verrijkt stapel hoop klimt op het spiegelbeeld verdwijnt…

Nog altijd droom ik, droom ik stil van jou met die droevige blik Kom terug.…

hoe ze keek hoe niet waarom dat vroeg ik mij nooit af niet tijdens en niet daarna het was en het was hoe hoe ze keek melancholiek kan dat? kun je zo kijken? want het was hoe het was hoe ze keek…

ogen, je haren, je lach ik moet nu alleen nog maar staren want morgen zal ik vergeten zijn jouw blik, jouw haren, jouw lach ze schieten voor mijn ogen gaan weg en komen weer terug ik mag nu alleen nog maar staren niet kijken, niet lachen, niet doen blijf in mijn blik tot de eeuwigheid, want morgen zal ik vergeten zijn…

Zo'n dag moet in een lijstje, zodat je, als het de volgende keer wat minder is, terug kunt blikken?!…

je kijkt wel naar me, maar je ziet niets je luistert wel naar me, maar je hoort niets je raakt me wel aan, maar je voelt niets wanneer zijn wij, zo van elkaar vervreemd, dat het pijn doet?…

ik moet naar huis kinderen etenstijd waar ben ik hoe laat is het wie ben ik wat is…… contracturen benen armen non-verbaal contact handen die u verwarmen langzaam in foetushouding terug in moederschoot voor altijd warm een lach toen u… zacht uw ogen sloot.…

de liefde die je hebt gegeven geef ik in veelvoud jou terug want jij en ik, wij horen samen als twee oevers door een verbonden brug.…

Als ik op mijn piano liedjes speel, uit vervlogen tijd uit vergeelde boeken droom ik weg en ben terug in mijn ouderlijk huis. M'n zussen spelen op piano en accordeon een nostalgisch repetoire en hoopte ik als kleine meid dat ik dat ook kon.…

Gevoelens omgekegeld En zinnen ontregeld, Linea directa, willig en stug, Ik kom altijd terug.…

Muziek soms breng je ons terug waar de hand onervaren streelde alles voelde behalve een jas muziek….…

je roept me en ik hol, zoals in oude spelletjes naar het rode doel dat me trouwens altijd onverschillig heeft gelaten het was meer het uitputten onderweg of de dwaze doodsstrijd die de bekende pijn van verlies verlaagde en zo mijn lot aangaf als tijdverdrijf ik lag nooit aan de oppervlakte in welke kleur dan ook maar ik hol…

Scheef is de poorte, van oudheid geweken; zaâlrugde 't dak van de schure; overal stro op de zwepingen zit er gesteken; vodden beveursten het huis en de stal. Boven die vodden zijn blommen gesprongen; onder die vodden zit volk en gezin: blommen van vrede, zo ouden, zo jongen, blommen van buiten en blommen van bin. Daar is 't dat…

na 2 jaar Amerika zijn ze weer terug mijn dochter en schoonzoon, de tijd ging achteraf vliegensvlug twee keer ben ik bij hun geweest iedere keer een mega feest heerlijk dat ze weer in de buurt zijn gezellig en reuze fijn…

Ik keer terug na een lange dag met jou Ik kijk nog achterom Misschien zie ik je nog Maar het is te laat Je bent al te ver weg…