Blikken
Grimassen vertrokken mijn gezicht
De baby volgde elke trek
Ze glimlachte tegen mij
Mijn dag was overbelicht
Mijn bord was bijna leeg
Mijn dochter opende vol glans
Vol liefde haar mooiste blik
Ik verschoof mijn laatste restje kip
Het vuur spatte uit haar ogen
Wat Pa mij nu weer flikt
Ik heb mijn eigen leven
Hoef niet door jou te worden ingeblikt
Een goed gesprek over de zin van het leven
De oorsprong van bestaan begon met beven
Haar vorsende blik zocht naar de redelijkheid
Tot ik besefte ik ben jou nog lang niet kwijt
Een fiere blik vol overwinning
Haar eerste speech in het openbaar
Met opgeheven hoofd de massa tarten
Ik dacht waar haalt ze die nou toch vandaan
Ze heeft verdriet de pijn vloeit uit haar ogen
Ik raak terstond vol mededogen
En dep de tranen van haar wang
En mijn liefde blijft beslist haar leven lang
Zoveel gezichten waar de zon gaat schijnen
Of wolken uit haar pupillen golven
Waar aardse diepte in is te lezen
Of waar ze de hemel projecteert op het behang
Waar buien opkomen en verdwijnen
En de mist de wereld zichtloos maakt
Ook de gedachte aan dood soms valt af te lezen
Of waar ze uitdagend de wereld tart
Zoveel gezichten uit een paar ogen
Valt moeilijk te beschrijven
Een drama een soap een recital
En dit alles een levensechte wereldblik
Geplaatst in de categorie: emoties