Alle inzendingen over teveel zon

Toen speelde regen en sneeuw hun rol teveel om nog leuk te vinden, was er geen vrolijkheid, alsook geen lol, dus geef me zon, geef me warmte, ik lach!…

De zon komt weer op de maan gaat weer onder, Voor de één vanzelfsprekend Voor de ander een wonder. Voor de één een start Een kans op een nieuw begin, Voor de ander een last, Want wat is de zin? Het lukte je niet om gelukkig te blijven, De ups en downs werden je teveel, Je had geen zin meer om te strijden En nu is alles stil.…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

Je haalt dat kind daar uit de zon, of IK doe het, wat ik je brom. Ik mag geen stijl hebben, jij geen gevoel en elke ouder weet dan wel wat ik bedoel. Het kind werd gepakt en wakker god zij dank, maar deze stijlloze dame kreeg het gelijk aan haar kant.…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

Wanneer ze hoog aan de lucht, haar stralen omlaag stuurt, mensen zich koesteren in haar warmte, wanneer de dag dan altijd te kort duurt, omdat we meer willen en nog meer, wanneer de zon haar kunsten toont, zijn er weinig, die je dan hoort klagen!…

De mensen ogen blij, blijer dan met de kou gelukkiger met nu, de zon stappen we allemaal de paden op- de lanen in op gepaste afstand dat wel langs de velden met: De tere mooie bloemen!…

Zon in de hemel. Schijnt haar stralen op het strand. Schittering op zee.…

Door teveel tobben. Door teveel doen. Door teveel eten. Zwartgalligheid bestaat nog steeds. Een aandoenlijke aandoening is het. Een teken van leven.…

Geen kracht meer om te dragen, teveel verdriet en pijn. Jij wilde zonder vragen mijn ondersteuning zijn. Mijn zon in donk're dagen, mijn droogte na de regen, dankzij jouw zorg en liefde kon ik er weer tegen. Je vroeg nooit naar een reden, maar luisterde gewoon, daarom ben jij voor mij een heel speciaal persoon!…

Wilde je niet bellen vanavond, Teveel uit te leggen, teveel vragen. Mijn hersenen een verwarde storm, Midden in een oceaan van gevoelens.…

naar de zon die opkomt als belofte aan weer een nieuwe dag danst daarin de schaduw van jou verloren liefde daarom is alles wat ik vraag een nieuwe kans van jou om terug te roveren wat ik liggen liet is dat teveel gevraagd…

Dit is niet de vriendschap die ik kende Niet de steun die ik verwacht Degene die ik jarenlang verwende Die genoot van mijn zon Doch wegliep in mijn nacht Dit is niet wat vriendschap zijn moet Onvoorwaardelijk, vol met steun Elkander helpen, indien nodig Geheel vrijblijvend, geen geleun Ik bleef er tevergeefs op hopen Het was teveel, het kon…

de zon weer brandt…

Ik laat me door geen zon koeieneren, Dit wordt de strijd der gebakkene peren, Manmoedig de lont in het kruit! - Paperle - paperle - paperle - pap, Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap! Piet Hein die veroverde een zilveren vloot - Ik lust je, jou hemeldragonder!…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok! Blaas aan ons hart, tot…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

Bij de dood van C.F.L. De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven! Het koren ruist, als de klagende branding, Die opstijgt uit ons hart tot de kusten…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier! 'k Sloop zachtjes door de bronzen wei, Het zong er als een lier, - Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij - Dan zweeg 't - ik zag geen zier, - 't Was verder dat…

Al zal ieder er voor moet waken Dat, dat niet teveel wordt opgerekt.…

Waarom zijn mannen soms niet dol op vrouwen? Welnu, die vraag waarom ze homo zijn Beantwoordt ons de fruitvlieg in het klein: Ze drinken te veel jonge ofwel ouwe. Dus als ze maar geheelonthouder worden Komt het met onze homo’s weer in orde.…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw! Heel veel uren heb ik verloren Heel veel uren heb ik verspeeld Heel veel uren je gezeur…

de pot wat voller dan normaal twee keer doortrekken dan maar…

Zwijgende scherven, diepe gezichten en dwalende ogen die verliezen wat ze kennen, wat gebroken, kapot of verloren niet meer verandert onder een deken van moedeloze as en vuiligheid. Als een schaduw die alleen met klevende beelden nog bestaat. Zolang het verhaal van woede en wanhoop niet verandert waar gevonden woorden niets meer bewegen…

natuurlijk zal ik wel weer een gedichtje schrijven maar of het ook daadwerkelijk gelezen gaat worden dat valt nog te bezien er is een teveel aan dichters een overvloed aan dichtzucht en een enorme hoeveelheid verzen zoveel zelfs dat we dreigen onder te gaan in die onstuimige zee aan grote woorden...…

Met overdadig van iemand houden, tormenteer je Jezelf Doet jezelf tekort in zowel woord als daad Een kwelling die voelt als terreur Aanhoudend mijn eigen Graf delf Ongewenst. Gewild. Leef! Vóór 't voelt als verraad Een duivelin zonder vleugels als feeks zonder gewaad De helft Van al het goede is Verworden tot kwaad…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

Het maakt niet uit of ik iets maak En wat ik maak dat maakt niets uit Zet thee of koffie, maakt het uit Of ik wat zeg of schrijf of fluit En als ik op een dag verzaak Zoals vandaag, scheelt dat een duit? Ik dacht het niet, maar als zo vaak De laatste tijd waar ik op stuit Is licht gezever, flauw vermaak Geneuzel uit gesloten kaak En leuterkoek…

Hij zag teveel manen en drie planeten te ver van de zon onrust rochelde na uit snoeren van gitaren versplinterd Een paarse nevel en een vergeten ring op de grond maken ogen rood de dood valt in een flits hij grijnsde.…