20004 resultaten.
verheffing
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 132 in het vuur ziet een mens
hoe het leven vlam vat
en woedend hitte verteert
in as legt wat gloeiend rood
aan vuisten murw sloeg
en verlangen smeedde
de rook geeft signalen
van rijk vergiste tijden
de geuren verdampen
in de weidse lucht
uitspansel van beloftes
dromen die daden wekken…
Als ik mijn oog maar op U sla
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 142 Een laatste knal
verscheurt de stilte,
het oude jaar
heeft afgedaan,
de nieuwe tijden
breken aan,
de bergen in hun
woest bestaan,
de dalen waar ik
door moet gaan,
raken de diepten
van mijn
klein bestaan
----------------
als ik mijn oog
maar op U sla
en met uw schaduw
aan mijn zijde
de grens der tijden
over ga,
dan mag ik rustig…
middagoverpeinzing
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 197 enkel de winterzon die naar binnen sijpelt
de tafel en kast met ‘n zijden glans bekleedt
louter ‘t huiselijk getik van de oude pendule
die de tijd meer ruimte geeft, de uren lichter
en wat langer duren laat
alsof er niets meer bestaat noch telt dan dit
ene verstillend moment dat ook mij omhult
zo roerloos omvat
terwijl mijn pen op…
Zeeën van tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Ik zie
Zeeën van tijd
De tijd die kabbelt
En langzaamaan
Wegdrijft,
Naar een plek
Waar de minuten
Verstrijken.
Ik verdrink,
In zeeën van tijd
En de wijzer
Die mij leidt
Lijkt ook zijn weg
Te zijn verloren.
Verdronken en verzonken
In gedachten
Komt de tijd
Wanneer hij vergeten is…
splinters van tijd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 242 ik schreeuw luidkeels in de stilte
op een kale, verlaten plek neemt hij
mijn stem over
weet hij waarom ik huil
waarom het vuur van de zomer mij ontvalt
in ieder woord dat ik leerde
en dat nu onverdraaglijk door schaduwen
gevoed wordt
door handen die mij tegen de nacht
aandrukken, gezichten die voorbijkomen, vastgehaakt
aan begin en…
Niet gebeurd en toch voorbij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 259 Wees blanco, wees wit
Laat het niet zo zijn
wees onbeschreven
Laat je leiden door je gevoel
De pijn, het leed
Laat het niet zo zijn
wees onbeschreven.
Wees blanco, wees wit
Laat het niet zo zijn
Alles wat het is
Het is al weer voorbij,
terwijl het nooit gebeurd is..…
Weer reiken mij de grauwe dagen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 Weer reiken mij de
grauwe dagen
de vraag aan van het waarom
waartoe
hoezo
tijd glijdt als
zand tussen mijn handen
Ik voel hoe het knarst
tussen mijn
tanden
als ik iets zeg
braak ik een nutteloze
woordenbrij
Ik raak aan niemands wezen
en niemand raakt aan mij…
Raadsel
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 116 Tijden
om terug te kijken.
Tijden
om vooruit te denken.
Hoe verder je naar achteren kunt kijken,
hoe verder je naar voren zult zien.
Tegenslagen,
als een val in het diepe.
Uitdagingen,
als de hoogste berg beklimmen.
Geven
alsof je de rijkste op aarde bent.
Ontvangen
alsof je erop gewacht hebt.
Vergeven
als God doet.…
Verder dan de tijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 186 heel en niet half
half en niet een tiende
houd me vast
zegt het moment, laat me niet vallen
verdrinkend in de tijd
klinkt zijn echo na in eeuwigheid
dringend wil de druppel die
voortdurend in de stroom vergaat
gezien gehoord worden,
nogmaals, dat voortdurend sterven
bevalt me niet, wendt het moment zich
een korte stonde tot de wind
het…
In nevelen gehuld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 969 Zowel mijn hoofd als
mijn hart zijn mij dierbaar
daar de ene niet zonder de
ander en die ander niet zonder
die ene kan
Overeenkomst zit
in de eerste letter
't Verschil in klinkers en het slot
Een goed verregend interieur
zet zeilen bij
'k Verlang naar de tijd
van een parelend hoofd
op zoek naar exquise diepte
Haar en mijn tijd weten…
Altijd al, in de eeuwen ( J. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 En in de nieuwe tijd
vanaf zeilschepen in gouden tijden tot revoluties:
ik leerde steeds meer, mijn beleving van ziel
naar jou toe te wijden.
En in de stilte van deze tegenwoordige tijd...
trokken wij ons terug,
in het kiezen voor geloof:
geloof in de breedste zin van het woord...…
waar is de tijd gebleven
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 435 waar is de tijd gebleven
dat ik buiten speelde
en van alles beleefde
zonder dat mensen me benadeelden.
waar is de tijd gebleven
zonder zorgen.
die tijd toen we nog als één familie leefden,
ik heb het veilig opgeborgen.
maar waar is toch de tijd,
toen ik was wie ik hoor te zijn.
ik ben mezelf kwijt
en dat doet ongelofelijk veel pijn.…
Vermalen in de tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 385 Wetenschapper die de
Tijd in formules splijt,
Dichter die de tijd
In woorden vangt,
Zo is dit brein vermalen
In de tijd, van zelf en ik
En eigen voorgoed ontdaan
Van nu aan, voor altijd,
En staan we op tegen pesters
Tot in alle eeuwigheid
Tot in alle uithoeken van
Dit land wordt gehoord:
Pesters hebben NOOIT
Het laatste woord…
Niets is gelijk,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 193 Sneeuwklok dwarrelt
over de spiegels van de tijd
niet één staat gelijk.…
Ach lieve
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 231 Verbonden met de geur van het alledaagse
wil je vliegen in de wolkenlucht
Je wilt weten
waarom de winden sterven
en waarheen de verhalen gaan
In het groots en het klein
versnelt of vertraagt
het licht
niet
De wind draagt
wat jij niet vatten kan
maar toch voor altijd
blijven zal
Drink het avondrood
als antwoord op je vraag
en…
Door de trechters van de tijd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 582 jou mijn woord heb gegeven
en waar het licht
teder om je bruine haar sluierde
langs vonkende ogen straalden
Toch bleek jouw tred niet waterpas
wordt nu mijn blik door jou ontweken
met een liefdeloos gezicht
Je hapert slechts nog geestelijke verval
met een leugen hard als glas
en zie ik ons verbond amechtig
door de trechters van de tijd…
Smelten der tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 148 Net als de tijd
smelten ze weg.
Voor je het weet
ben je verder
als in een zucht.
Een halve eeuw...
smeltende sporen in de sneeuw.…
in het nu
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 173 het laatste uur kan
zijn geslagen
of het eerste
van de nieuwe tijd
daarom is alles
te verdragen
zonder wrok en zonder
spijt
want in het nu bestaan
geen vragen…
Voor altijd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 230 Voor altijd blijkt zo kort, zolang
de tijd aan eeuwigheid schort.
Altijd blijft nimmer ..... Nooit
zal altijd blijven duren.
Altijd wordt immer ooit,
in jaren, maanden, uren.…
de uren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 141 De uren waarin ik
zonder antwoorden leefde
deuren op een kier liet staan
tederheid vleugels gaf
ziel kon blazen in de dood.
De uren waarin ik
slechts zong
het praten achterwege liet
de diepte van de stille nacht beleefde
verlangde naar wat voorbijgaat
De uren waarin ik
uit sterrenstof bestond
me mee liet nemen
en langzaam van je hield…
Langzaam
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 104 We schreven nog brieven
hielden lang en langzaam
van elkaar.
Zochten naar woorden
bloesemend licht soms
of zwaar als een storm.
Stuurden gevleugelde
woorden hangend aan
een zijden draad.
Droegen onze brieven
voor elkaar
door het landschap.
Bliezen adem
in onze zielen
en verlangden naar wat
blijven zou.…
Medaillon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 147 heelt vele wonden
Gedeeld
door twee, is dit dán dus slechts de helft
De memorie speelt met tijd
die met zich laat spelen
Men kiest
heel vaak het lot van de geneugten
Hoewel schroom zich niet laat gelden
vliegt de tijd snel voorbij
Net uit
Draagt zij haar tijd in een medaillon
welgesteld graaft hij vleugels uit
In de herinnering…
het geluid van tijd (1)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 143 zie de tijd, liefste
en wat kan worden
laten we niet tellen, de schaduw
en de angsten of de nerven van een verdorde boom
ik ben een vogel in jouw handen
meervoudig en nabijer
dan ooit
zie de tijd
alsof we wonen in de haven
waar schepen voortgetrokken worden
door lange draden van lente
alles gaat voorbij
maar lief, laten we langs de zeeweg…
het geluid van tijd(2)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 164 zie de tijd
hij komt steeds weer
in elke bloem die verwelkt
ik keek door het raam en heb hem toegesproken
als een vallende ster, onvoorbereid
ik ben een wens in jouw handen
een woord met trage vleugels
dat in overgave herbegint
zie de tijd
er is geen seconde die klaagt
vertraagt tot antwoord
al slaat de torenklok twaalf maal
over een nevelend…
het geluid van tijd (3/3)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 192 zie de tijd, kind
het zijn dochters en zonen
klimmend stuifmeel en steentjes
over het water gekeild die omhoog schieten
als ballonnen, landen op blauwe en gele
zonnehoedjes, schaterend op wangen nat
jij bent zo mooi in mijn handen
volkomen in een bron die niet liegt
zie de tijd
ook hij streelt het onkruid
in te smalle straten
waar een jongetje…
Zo, verloren in de tijd ( R. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 351 Jij en ik, o zo verloren in de tijd,
eeuwigheid, voorzienigheid;
volledig opgaan
lijkt, en is, zó ver weg!
Jij en ik: in liefde en oorlog met elkaar...
we treffen elkaars hart, in de ogen
troffen wij werkelijk zuivere emotie,
voor heel even maar.
Jij en ik, via levende dood,
klein doch groot,
ieder op zich...
jij en ik!…
Over 200 jaar ( 28-10-2012 )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Al gaat elke hond gebukt
op zijn wijfje
al bespringt elke dekhengst
zijn nachtmerrie
de magie en intuïtie
in discrepantie
tussen het dierenrijk
en menselijk brein...
humaan seksueel bereik
zal een lange weg
van zuiveren zijn!
Binnen handomdraai
herhaalt een lot
zich geen tweede keer
dezelfde precies...
Afhankelijk van de keuze
die…
Dooie tijd
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 228 Wat doe je zoal
In dooie tijd
Zeg jij die doelt
Op tussenpozen die
Liggen tussen gebeurtenissen
Die aanstaande zijn
En die het leven kleur
Zullen geven - die in
Grootsheid nooit vergeten
Zullen worden - dooie tijd
Die hoe dan ook gedood
Moet worden met gedachten
Die sowieso altijd
In de mens aanwezig zijn…
Geef mij een leven waarin het nooit later wordt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 die de tijd
Op je uitoefent en die zegt
Dat we alsmaar naar het
Volgende moment moeten…
Zij is de wijzer van de tijd ...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 De wijzers van de tijd
is zij...
Bloot, slechts omsluierd in doorschijnend kleed
sluit ze de gordijnen
en verdwijnt glijdend onder het satijnen avondkleed.
Het bed wordt dan gedeeld
door 2 paar tranen samen.
Zij maakt plaats door ruimte en tijd
in 't onbeschrijfelijk geluk,
de kamer doof voor't straatlawaai..…