Netgedichten

netgedicht (nr. 44.861):

Verder dan de tijd

heel en niet half
half en niet een tiende
houd me vast
zegt het moment, laat me niet vallen
verdrinkend in de tijd
klinkt zijn echo na in eeuwigheid
dringend wil de druppel die
voortdurend in de stroom vergaat
gezien gehoord worden,
nogmaals, dat voortdurend sterven
bevalt me niet, wendt het moment zich
een korte stonde tot de wind
het doet me denken aan
niet bestaan, aan ongemerkt
voorbijgaan aan niets
dan lucht en ledigheid, nu,
gevoelens voeren altijd
verder dan de tijd
gaan dwars door tellen, slagvaardig
nemen ze de muren van seconden strijd
ze schrijden onvervaard voort
over uren in de richting van oneindigheid
ze nemen geen afscheid
maar dragen alles mee
in hun rugzak tot aan
de rand van leven gaan zij
hun eigen smalle weg
om dan de regenboog
lichtsnel te halen als een trein