Alle inzendingen over tijdelijke

Heel langzaam verdwijnt een hoofd in de beslagen spiegel een tekening verschijnt een hart met een deur daarnaast een bordje -vrij entree- maar terwijl de nevel weer geleidelijk oplost blijft de deur gesloten ziet een bezweet hoofd weer alleen zichzelf…

De dichter-schrijver heeft geleden -Dat heeft hij mij destijds verteld- Aan leven, hoe dat werd gespeld Hij had zich zichtbaar moegestreden Vaak ben ik, mede om die reden Per spoortrein naar hem toegesneld Heb hem getroost, stond dan versteld Zag droefheid alweer binnentreden Want niet in staat een woord te spreken Trok hij zich maandenlang…

Wat haar betreft als ze ‘t me vraagt vandaag [zie je me nog graag] ik leef in mijn vrouw ’s ogen azuurblauw rivieren van geestdrift lavend in het zilte vocht mocht ik ooit de aandrift voelen te laveren het hart op de tocht te zetten vertoef ik in kolkend centrum van haar iris inktzwart immer doordrenkt van de duistere nacht als je ’t mij vraagt…

Nachtelijke schaduw geeft stilte diepere voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterse witte van het vergeten daglicht alle zinnen die je proeft vormen een zelfgeschreven maanbrief een groot verlangen naar een droom.…

hij was verdwenen voor een week de wereld af of hij om me gaf dacht hij te vinden op de tombe van mijn tijdelijke graf hij trapte in mijn vallen viel loepzuiver door de mand pas na lange jaren wachten is zijn vrijheid weer vacant…

huid waarop jouw streling door geluid als liefde klinkt in een zacht touché voel ik je woorden zie ik het groen-blauw blikken in akkoorden van jouw kleine symphonie die muziek zit in mijn oren ja, laat de snelweg het maar horen en ik weet dat ze geniet ik zal dansen in openheid van kansen maar jouw lach en lijf weet daar, mijn tijdelijk…

dromenrijk de duisternis van schimmen in het tijdelijk dodenrijk niet meer dan ademen in diep verhulde dromendaad licht en schaduw intermezzo wezenloze schimmenschijn zalig in de zondigheid en onbezonnenheid sluimerend de diep gedachte nachtverzonkenheid…

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…

Ik leef in de wetenschap dat alles maar tijdelijk is Ik leef in de overtuiging: Het leven heeft een betekenis Of dit Wetenschap is weet ik niet, maar het is meer een belijdenis van dingen die ik gewaar word maar misschien kijk ik met andere ogen...…

Is de cirkel even niet rond, kijk dan waar of de hapering zich bevond, stel jezelf voor de keus hem te repareren, want heus, de tijdelijke onderbreking is zo weer verholpen…

wanneer bij heldere hemel licht wordt gebroken beelden als klaarblijkelijk spreken knipper dan de schijn uit de werkelijkheid laat je niet verleiden door wat slechts tijdelijk blijkt…

Amerika’s first lady is verdwenen! Had zij een operatie, was ze ziek? Werd haar de stress te veel, al die hectiek? Had zij genoeg van Trump, nam zij de benen? Maar nee, het echtpaar komt niet in gevaar, Want Donald Trump heeft nòg een exemplaar.…

Om stil bij te staan Tijdelijk geen woorden.…

met onbegrensd verlangen naar ademloos leven dat als droom ontwaakt in eindeloos bewustzijn smelten woorden tot gedachten gedachten tot besef dat het lichaam niet meer is dan een tijdelijk omhulsel van een onstoffelijk wezen…

Kolderiek periodiek (nr. 34 uit een reeks van 100) Doordat de populaire zanger de sterren van de hemel zong moest de NASA het werk tijdelijk neerleggen...…

Voordat wij hier op deze wereld waren Is reeds een eeuwigheid voorbijgegaan En weldra na ons tijdelijk bestaan Draait deze aardbol nog miljoenen jaren. Dus wie tot levenslang veroordeeld wordt Zeg ik als troost: het leven is maar kort.…

En als ik in de spiegel kijk, Dan zie ik dat duffe hoofd, Dat zonder enige vrolijkheid, mijn ziel tijdelijk heeft verdoofd...…

Als niets is zoals het lijkt is alles dus ook mogelijk een nieuwe start staat op in de morgen lichter zonder angst alle ballast tijdelijk verloren jezelf wegcijferen maakt je kleiner dan je bent…

verwekt werd ik door mijn vader verwekt werd ik door mijn vader mijn moeder droeg mij moedervlekken herinneren mij aan mijn menselijkheid: onverwachte plekjes van kwetsbaar zijn ik geef ze door aan mijn kinderen zo ben ik hier in tijdelijkheid bewust van mijn leven en sterven…

tot de tegenwind eindelijk weer waait lijkt alles dichtbij maar toch afwezig de rest van de wereld verhult zich tijdelijk in zinloos grijs maar of je echt veel mist blijft in nevelen gehuld…

Me niet gerealiseerd hoe gevoelig je bent misschien heb jij mijn dood gezien wil jij die niet verdragen terwijl je weet een lichaam heb je tijdelijk en bewustzijn kent een onafwendbaar eindeloze pijn…

Het is aswoensdag, ik begin met vasten, Want het normale leven is zo vol, Ik doe het even zonder alcohol, Om tijdelijk m’n lever te ontlasten. Nu drink ik sapjes tot ik niet meer kan, Ik word er helemaal bezópen van.…

In een Braziliaanse kleine stad Is overlijden tijdelijk verboden De stad kent reeds een overvloed aan doden En kerkhoventekort: dan krijg je dat Dus wie daar dood zal gaan, zal het bezuren Die krijgt een straf die stervenslang kan duren…

Vanmorgen Tai Chi gegeven met mijn oudste leerlinge zij is 84 gepraat over de tijdelijkheid der dingen Kruidenthee gedeeld in de zon gezeten Er is niet meer dan overgave aan het nu, de zon, de wind kijken en voorbijgaan…

want als die uit elkaar spatten dan hebben we tijdelijk geen wolken maar wel een opgeklaarde lucht!…

Zwaluwen dansen als Romeo en Julia in vroeger tijden tussen wolken van tijdelijk geluk. Ze vangt vliegen met haar ogen. Boven de daken. Tussen de huizen. Achter de dagen. In de lucht.…

ga maar mijn lief, volg de hoofdweg die je lijflied niet langer laat soleren volg de tonen op weg naar jouw ladder en neem wat van onze minnebrieven mee laat het papier net zo krullen als de letters tijdens de ontstentenis van onze tête-à-tête’s ik geef je mijn blauwste inkt mee die al eerder heeft bewezen hartstochtelijk te kunnen schrijven…

In de kroeg de stilste klant brandewijn tot aan de rand tegen alles weer bestand blijf ik zittend een passant…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

laat degenen die zonder genen zijn op gaan in vervorming op reis door scholen en musea in tijd terug totaal overweldigd welkom in de wereld van wonderlijke pijnen met slagroom en ijs ik denk al niet meer boom bij de lantaarnpaal elke dag aan jou vergeten weten pers je lippen ook maar eens zo op elkaar -…