Alle inzendingen over trance

je zag de vlinder en je dacht een bloem ik zag je geest verdwijnen alleen je hand was warm toen je wilde vliegen om er niet te zijn liet kleuren weer verschijnen je telde op een oud refrein mijn handen op je huid ik wilde je bereiken je bleef als in een trance steeds maar naar buiten kijken ik wil die vlinder zijn geef mij de kleur…

Voor even telde ik mee, ik kreeg nooit de kans nu, onder me de zee, was ik compleet in trance. Ik wilde zingen, schreeuwen van geluk, ik zweeg en keek mijn ogen uit, deze dag kan nooit meer stuk, het was mijn beste besluit..…

Jouw beeld voor mijn ogen als ik ze even sluit Is alles wat ik zien wil hoe jij je lippen tuit De kus die daarop volgt brengt mij in een trance Mijn hart, dubbele slagen, ontploft bijkans En als de kus dan eindigt voelen mijn benen week En heb ik echt geen benul van hoeveel tijd verstreek Zo passioneel, zo teder als jij liefde kunt…

Eenmaal uit je trance ontwaak je Je niet realiserende wat er gebeurd is. Gewoon opstaan en vooral niet op in gaan.…

de duizendstemmenman komt wel eens op bezoek door hem krijgen de woorden lading intrigerend hoe lezen en schrijven dan door spreken pas echt gaat leven de gave van de spraak heb ik niet ik krabbel slechts als in trance later merk ik pas dat een kopie van mijn ziel in de woorden besloten ligt……

er lopen kinderen naar de lage zandduin jonge gezichten gekleurd met rood pigment tere hoofden onder de verschroeiende zon volgen in trance de slingerende weg de angst is meester de vloedgolf die liefde ademloos smoort onder diepe lagen zand de ultieme offerande loopt naar de Stille Oceaan kinderharten verstommen de hoofden…

Onzichtbare vleugels hebben me meegenomen In gedachten verzonken staar ik naar het verleden In trance laat ik het over me heen komen Langzaam terugkerend naar het heden Met nieuwe kracht vul ik mijn longen De verse lucht laat mijn hart herleven De pijn lost op die ik altijd heb vedrongen Na lange strijd eindelijk opgegeven Als herboren…

ik buig me steeds dieper dwars door mijn ego kruipend langzaam in weerloze poëzie waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn…

volle glans een reepje huid, doch zonder meer bijzonder hij past om maatje pink en volleponder bescheiden als hij is, maar zoveel mans al klinkt het vreemd, onmogelijk bijkans: de moslim en de jood, zij doen het zonder hij is het speelgoed van de arme donder de troost van knapen, trots van Don Juans hij zorgt voor hartstocht en voor diepe trance…

De lanen zullen uiteenspatten, de mieren zullen mij verdrijven, als de macht niet inperkt, als de wereld niet omdraait, zodat het sterrenstelsel mijn woning wordt, zodat ik kan dansen met de doden, in een trance die eeuwig duurt, voorbij de bomen die mijn stem bewaren, de bloemen die mijn hart verdelen, er is niets wat mijn verlangens…

(in trance zijn zoons hand vasthoudend) Nadat ik gestorven ben moet je zien dat je benoemd wordt tot officieel historicus en na je benoeming niet vergeten het Boek te schrijven dat ik zelf schrijven wilde. Er waren onophoudelijk oorlogen.…

hoe blauwe ogen iriseren, lichtgebonden rond het zwarte gat dat missen heet ik weet dat het goed met je gaat- je huppelt blond rond bronnen vol jeugd jouw vlechtjes vrolijk in cadans de trance van nu mijn tafel draagt ook roze tulpen elk laat zien hoe mooi- je bent ik hoop het dat jouw tijd ook zomers kent en winters onder witte sneeuw…

Daar waar zij betoverend voorbijging daar vindt men dikwijls vele, vele uren in hartslag en gevoelstemperaturen een flinke maar begrijpelijke stijging En vrouwen vloeken, zuchten en verzuren die zien in haar terecht een scheidingsdreiging want sterk is de mannelijke neiging om kwijlend en in trance naar haar te gluren En de jongens op de…

De warme en stille gloed van buiten overmeestert mij, in trance waan ik mij nog met haar in grote zalen, tussen sculpturen van gips, was en brons, waar Brancusi’s muze slaapt.…

onder ruisende bomen nabij de grote steen een kleine nimf in afzondering frêle handen maken een mythische reidans met stokjes over onbewogen graniet takjes bedachtzaam gedraaid en verschoven: een bezwerende offerande het zachte prevelen de geheimzinnige tekens van een priesteres in trance daar is plots grote zus die trots…

Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden haast in trance hervond ze haar cadans Zo heerste ze en wekte mijn verlangen, ze wist me steeds te vinden waar ik me ook verschans. Wanneer ik slapeloos te bed lig en aan haar mooie, rooie haren denk dan broeit in mij een scherpe pijn.…

ik zag je slanke vingers lieflijk kleuren met een kleine knip kwamen geuren een zachte wind streelde het vermoeide brein je lachte ogen zeiden nu mag jij jezelf zijn ik vloeide langs omfloerste blikken in het loslaten van ikke het is geen trance mijn zielen zijn op pad lichaam houdt de wacht in ultieme vrijheid lach ik…

Laat mij slapen Ik heb geen zin om te praten Zei hij met zijn laken Dromer ziet wat hij wil Kijkend naar de dromen van mooie gedachten Maar dan is die heel even stil Raakt hij in trance Door zijn hevig gedachten Kan hij niet meer vluchten Laat mij slapen Ik heb geen zin om te praten Zei hij met zijn laken Ineens hoor ik hem zingen…

In heiligenschijn loop ik in een trance van gewijde krekelkoren de dreef af die leidt naar de abdij: zoetgevooisde bomen onderhouden de lommer kostbaar als ingebonden oude boeken de kern van god bewaren in middeleeuws handgeschepte taalkasten van de abdijbibliotheek.…

het roofdier slaapt, vermoeiend was de jacht hij heeft zijn kracht en vaardigheid bewezen de honger heeft hij even niet te vrezen de daad werd als in trance door hem volbracht in ruste oogt hij vriendelijk en zacht een goedzak om zijn aaibaarheid geprezen van woeste dadendrang voorgoed genezen en niets verraadt zijn hunkering naar macht…

Trillende trance geeft me kracht, trekken tralies uit mijn macht. Zwoel zweven we naar hemelse lichten en leer ik door jou voor mijn zwakte te zwichten. Een vlinder zo zacht, een orchidee die lacht, vol zelfvertrouwen en kracht. Zo vrouwelijk en vredig, vol vreugde, zo vrij, zo voel ik me bij jou.…

ik heb de beats gevreten mijn lijf heeft het geweten halverwege was ik al kapot met wonderpil en heel veel vocht kwam ik er snel weer bovenop wij dansten ver voorbij de top tot licht en glitter braken stilte pijn deed aan de oren het feest voorbij de ochtend was geboren mijn trance zag enkel armen een lach in steeds hetzelfde gezicht…

De engel glinstert kosteloos haar vitaliteit door haar nachtelijk wonder in beweging mijn reis is in trance door de stroming. Met een schone lei zonder turbulentie reist mijn geest onbevangen in vrijheid zij blijft mijn muze die mij muzikaal begeleidt.…

de zon verwarmt mijn gezicht moe en leeg leg ik mijn hoofd neer op het papier in de hoop dat de woorden vanzelf zullen verschijnen de warmte brengt me in een trance in de veronderstelling dat dit alles ooit wel goed zal komen distantieer ik me van alles schakel licht en geluid uit om even te kunnen verpozen in de duistere wereld…

Omdat de zon nu toevallig schijnt en het weer wat beter gaat, en ik luister, haast in trance naar goddelijke muziek terwijl de buurman zijn vrouw misbruikt en slaat.…

het water lijkt te gloeien terwijl ze onbezorgd speelt met haar gele badeendje van wel twintig jaren oud ze hangt wat schuin haar ronde ogen gesperd in diepe trance verzonken deelt ze haar zoveelste intimiteit met haar dobberende kompaan buiten heerst de mist die als witte ouderdomsdeken zich ontfermt over de resten van alweer een jaar…

Ik zal mijn tong laten tintelen langs tandranden van trance. Mijn gehemelte onder stroom door voltages van verrukking. Ik wil alle lieve lusten slikken met zwaar zenuwgieren in keel ze glijden gladjes in maagzuur vrolijk spat schuim omhoog.…

Misschien, dans je hemelschaduw weer terug naar het midden waar ooit het begin was jouw magie in trance voor de God van vergeten of laat je vriendelijk weten de filosofie van vergeven moeders die dichten over katers die stinken en schepen die zinken geschilderde bloemen op het zielenbehang bijna droomverloren in gevoel van verleden…

Zie vlaggen slingers wapperen in oranje van straten huizen daken gehangen in trance door volwassenen die dof ogend elk ongeloof laken Dagen vol éénrichtingsverkeer voerden ieder voor zich gewillig tot passie kuddes klinkklaar blerrend achter 't kassie Kom jongens maak ze gewoon weer Maar je ziet nu dat Duitsers Denen zich er, beter ook…

we vonden het verleden rond zijn zerk een grijze gids sprak wonderschone woorden die bij de ons ontvallen schrijver hoorden ontstegen aan zijn nagelaten werk in trance zag ik de zware steen bewegen en trage klanken rolden uit het graf: ‘het was te kort, m’n taak was nog niet af dus luister nu, ik heb te lang gezwegen’ ‘vertel ze wat ik nooit…