Netgedichten

netgedicht (nr. 34.025):

Schaduwdans

Misschien,

dans je hemelschaduw
weer terug naar het midden
waar ooit het begin was
jouw magie in trance
voor de God van vergeten

of laat je vriendelijk weten
de filosofie van vergeven
moeders die dichten
over katers die stinken
en schepen die zinken
geschilderde bloemen
op het zielenbehang
bijna droomverloren
in gevoel van verleden

ongemak van het heden
in illusies die bedriegen
en minnaars die liegen
ondanks moeders die weten
over de angst van ‘t belang
alle schaduw te behagen
met het zinloze vragen
en liefde in stilte beamen.