Alle inzendingen over trance

donker continent Waar iedereen me als een god erkent Drijvend op een heet lavaspoor Zwemmend tussen scholen witte haaien Rennend tussen horden tijgers Scherpe zee-egels aaiend Een zwart land, zonder zon, zonder maan Een land zonder vreugde, zonder vrede Geen hoop, veel treurnis Doe het mezelf en de geschapen mensheid aan En na de pijn, de trance…

dan, als je gaat, schijn jij mij nooit geweest en vind ik mij als uit een trance ontwaakt, verlangend naar een volgende zwoele nacht om oude leugens lievend te genezen maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad al is het zonder jou alsof de wereld dood; het vuur dat mij van jou laat houden wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan…

Eenzaam mijmerend wandel ik door de stad duistere gedachten houden me gegijzeld Ik loop als in trance langs winkelstraten niet eens beseffend wat ik tegenkom niet realiserend waar ik ben ik hoor ook geen geluiden meer er is alleen die onophoudelijke gedachtenstroom die zich meester maakt van mijn hoofd en mijn hele denken controleert.…

De nevelen van het verleden sluiten mij in met een diepe zucht als in een trance staar ik naar een grijze muur die voor mij ligt als ik omkijk zie ik nog flarden van een blauwe lucht wederom ben ik voor het nostalgische gevoel gezwicht de nevels hebben mij nu volledig ingesloten de hunkering naar vroeger is nu in alle staten een weemoedige…

Witte pluisjes dwarrelen in de lucht Ze omringen mijn omgeving Als in een trance volg ik hun vlucht En mijn hart vraagt om vergeving Ik eet nog wat fruit Mijn blik dwaalt over het water Dan gaan ineens de lichten uit Vergeef mij mijn wens tot later!…

niet verder vertellen m'n boterlief maar van dat waterbed geen gerief ze zeggen dat je d'r in verzinkt dat de fluit niet lekker in swingt nou met mij in de boot niet hoor op z'n boogie-woogie's is't eufoor scherend over zonneglans op kolkend water 't ruist 't klatert in je ware watersjans je komt je gaat - steeds hitter in je trance…

temeer dansend in jouw armen me heel dichtbij je voel een lijf om aan te warmen jouw diepe stem zo zwoel krachtig maar toch zacht voorzichtig aan me vraagt blijf bij me hier vannacht al is het wel gewaagd toch laat ik je begaan en als je mij dan kust geen passie kan weerstaan bevangen door jouw lust volledig in een trance…

om te bivakkeren Dank Tommy, Redtail, Yank en Poolse Beer Iwan en Aussi voor het vijand weren Al bijna tachtig jaar voorbijgegaan Met festival, concert, oorlogsrefreinen 'Eens zal de Betuwe in bloei weer staan' Met het op Forces' Sweetheart's liedjes deinen John Lennon zong het al 'give peace a chance' Ook tijdens festivals met rap en trance…

machteloze gedachten luider roepen dan mijn lippen bewegen en mijn oor even niet aan het gevoel van de wind wil raken is de stilte nog het meest genegen mij te doen verwijlen in de overgave aan verloren tijd, opzoek naar onkreukbaar waken het is dan niet zo dat ik me verberg om weerstand te vermijden soms geraakt de ziel in trance…

In trance keert het beest hem de andere wang. Ik ben zo’n poetsvis. Ieder nieuw gedicht waarin ik steeds mijn innerlijke stem toon, wordt eindeloos gepoetst en doorgelicht. Ik zwem langs het gedicht en neem een hapje, spuug het weer uit; verkeerde klank of klemtoon.…

Wanneer de eerste klanken door de kamer klinken voel ik reeds de ontroering door mijn lichaam gaan zie in een waas de jonge vader bij de platenspeler en zijn verwachtingsvol gezicht zoekend naar zijn geliefde die zich van haar brits opricht langzaam in trance zich naar het raam begeeft hij ziet haar schim vanachter het gordijn ze neuriën…

Langzaam ontdaan van gepolijste materie en van willekeur ontlokte zinnen uit elke pas, werd een film van vloeibare pixels gevonden in de magische paringsdans van elk mens en dier, ondeelbaar maakten, houdbaar ongeacht de strijd het moest zo zijn dat wij als passanten die de evolutie in trance en toeval doen verbleken, oceaan…

XYZ AEROSOLEN De lucht is zwanger van de aërosolen Bedwelmd door deltaplus en omikron In trance gebracht door tau en ypsilon Zit men voorlopig nog op hete kolen Pas als het alfabet is uitgeput Gaat Rutte VI of VII met de vut…

Zweepslaglijnen van vuurgroen zeewier tappen de stroom flanellen dolfijnen af richting zijn krullend paleis Waterval prikt door een vlaag van regenbogen een vochtig kleurenpalet vast op zijn koralen voordeur Binnen dompelen de golven van zijn sonarinstallatie hem onder in een wereldvreemde trance Bij 't verder dansen van de tijd…

‘reflection’, onbeschikbaar in hun vorm delirium, een of andere illusienorm elektronica naast stilte, ver van het grove spoor traint en coacht het acute hallucinatoire oor delirium, alcoholverslaving, een delicaat terrein verwardheid in trance, als prachtige remix, het ontwenningsverschijnsel van het leven waar en wie ben ik alom, hier en…

veroordeeld tot misschien wel eeuwige rust ik heb jou dagelijks gestreeld en zachtjes je handen gekust De schemerwereld is jouw domein waarin jij helaas onbereikbaar bent de liefde die ik steeds weer doorsein strandt in jouw donkere isolement De doktoren geven jou weinig kans in deze staat zul je niet ontwaken ik ben overgeleverd aan jouw trance…

lichte en onbedorven tonen van het evenement een enkeling had dat ritme nog in de vingers de grote gewrichten waren zwaarder gewend zij verbonden zich met aardse zaken zoals modder verdord gras en de nieuwste sprieten in de plas waar monotonen dreunden geleidde de aarde het kreunen en steunen van pittige overbelasting ogen in trance…

Ik word bereden door een stromende geest; ik shake, rattle and roll terwijl een honingzoete woordenvloed naar buiten rolt als voorgelezen van een overspannen autoque voor mijn geestesoog. Bezeten grossier ik in cryptische profetieën die listig vermomd in versvorm trefzeker over mijn tong mijn mond uit buitelen als gesuikerde melk in krentenpap…

de nacht bevroren lippen glimmend met een laagje verzacht neuriënd haar refrein met volle maan in diepe stilte Kraakhelder is de verschijning in ‘t eeuwige licht over sereen witte vlakte glijdt zij geluidloos rond maakt van water een ijskoude harde ondergrond zelf met ’n koele blik maakt ze elk wak weer dicht Haar bewegingen in een trance…

schilderwerken ze wiegen in blauwe sluiers naast verstoten materie van wat ooit was de tijdgolf van het verleden door talloze lichtjaren heen gereisd oudheid kleeft vast aan de eeuwige beelden de kosmos zal al haar juwelen geven en mij met miljard lumen sterlicht doorzeven een meteoorlichtspoor verdampt o zo zacht ontwaakt maar in trance…

Mijn lichaam stroomt, vibreert, in eenwording met jou, spiritueel, erotisch, goddelijk aanhoudend, opgaand in elkaar, in eeuwige trance, in liefde voor elkanders dans, intens gelukkig.…

ik leef, adem, bewust terwijl m’n lichaam slaapt is m’n geest klaarwakker zo vaak als m’n mond gaapt brand ’t vuur van m’n ziel als een kaars zonder voet geworteld van m’n hielen in een trance gelanceerd klim ik geleidelijk door ’t plafond om vanaf het dak van m’n slaapkamer de stad te bezien ik volg stadskanaal de vaart langs het postkantoor…

Wie zoals ik ooit Monk op een concert dik drie kwartier geen noot zag spelen maar al die tijd in trance gelijk een me- dicijnman rond de Stein- way dansen en onder toe- nemend gemor van een op- eengepakt gehoor plots als een speer op het i- voor af duiken en na nog één tel wachten met één accoord die hele drie kwartier goedmaken doet…

Het is voorbijgegaan als in een trance, stil, ik hou het in gedachten vast zo mooi en puur, dat "tijdloosliefdesuur".…

Het mausoleum wekt macabre trancen. ‘Juich niet voor muren, waar 'k mijn hart verstik!’ Grootmoeders jurk om zich in te verschansen, maar 't hart danst woedend voort en zegt toch: ik.…

eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos door het oneindige landschap begeleidt wijl ik, zo lijkt, in trance…

Trekken emoties je in een trance. Plaatsen gevoelens je buiten balans. Ik ben in gevoelens niet rationeel. Als ik mijn ruimte met de geesten deel. Bezoeken zij mij bij leven als een straf? Zijn zij een geweten van een zielengraf? Mijn geweten lijkt mij schoon in het lichaam waarin ik woon.…

Een mager kerkje staat middeleeuws te peinzen ontdaan van ereschuld broos als eierschaal gebroken wit gebarsten muren in granieten trance als een fossielen oester als parel in ballance verweven in de gouden handpalm van een geduldig dal.…

geschiedt niet elke dag dat een freule uit het toverrijk mijn hart komt vullen met zoete spijs, bij helder daglicht wel te verstaan en dat de smaak heeft van chocolade ijs als ik dan naar haar verschijning kijk raakt de ochtend vol verwachting, en terwijl de dag zich al maar verder vult met verlichte en schuimende zielenroom geraak ik in trance…

Later, ontwaakt uit deze trance, met een warme gloed en zoete pijn, neem ik afscheid en ik offer gezegende koekjes en wat wijn. En deze hele zomer lang herken ik haar van wie ik hou in de levende natuur, in elke man en vrouw.…