116 resultaten.
Ongevraagd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 80 Ik was het verloren
Zonder dat ik er
Erg in had -
Pas toen ik zag
Dat de treurwilg
Zich ongevraagd
Over mij heen
Gebogen had
Merkte ik dat
Een ongewild verlies
Had geleden van
Iets dat ik al die
Tijd onbewust
Met mij mee
Gedragen had…
zeevlinder
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 325 zou het kunnen
dat ik een treurwilg ben
aan de rand van een rivier
waarin ik mijn armen
kan laten
rusten
alsof
regen aan het eind
van het water
begrijpt dat de vlinder
die erop drijft
een natuurgedicht is
met open grenzen…
Leegte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 626 Zoals de twijgen van de treurwilg rillen
als de ochtend hen met dauw bekleedt
of het beladen nijgen naar de aarde
wanneer herinneringen zwart omrand
in marmeren ogen staren…
WILG en POPEL
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.664 buigt, verachten,
De treurwilg, die de wolken zoekt, misdoet, -
Want elk moet, wat hem past te doen, betrachten;
Wie, wat zijn aard beveelt, verricht, is goed;
De duif zij zacht, maar de arend toon' zijn krachten,
En gal zij bitter, maar de honing zoet.…
Poëtisch gezien
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 6.319 Zie hoe fel de boterbloemen kleuren
in het zonnelicht dat ze wakker kust
zo zacht, dat het goudgeel stralend rust
op de blad’ren die van knop nu scheuren
aan de waterkant, in dromen gesust
terwijl ze stil het spiegelzicht keuren
hangen de wilgen twijgend te treuren
zich van hun eigen schoonheid onbewust
in ‘t groene boord van het weidemeer…
Onverwacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 35 Treurwilgentakken
neerhangend in het water
raken een meerkoet…
ik zou je willen vergeten verlaten
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.258 Ik zou je willen vergeten, verlaten
maar zie:
De treurwilg hangt zijn draden in het water
en vissen springen
soms…
Kraai
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 712 We kunnen het vragen aan de zwarte kraai,
die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…
Laatste groet
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.453 Treurwilgen buigen,
Auto’s die stoppen,
Voetgangers kijken om,
Alles stil en licht.
In een zwarte lange stoet waarvan,
De bestemming bekend is.
Achter een raampje weggezonken,
In een ruimte van emotie
Treurwilgen buigen,
Auto’s die stoppen,
Voetgangers kijken om,
Alles stil en licht.
Veel mensen opgedrongen.…
Wilgendood
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 512 adem
verdrinkt en alles ziet wazig
het breekt, je hoort je knoken kraken
je levensdraad knapt middendoor
en doods
lig je dan, godverlaten, aan de oever van die sloot
waar je jarenlang ontwaakte
en de ochtenddauw je raakte
en éénieder die je ooit zag stralen,
heel zeker wist
die treurwilg ginder,
die treurt nooit.…
Stof tot klagen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 304 De treurwilg is tot jammerhout verzaagd;
z'n huilebalken prijken aan 't plafond.
- En elke wand, een klaagmuur, noodt tot stenen,
waarvan hij is gemetseld - én tot wenen.…
Dodo in pace
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 In een treurwilg
Zit een dodo
Uitgestorven en wel
Met een knagend geweten
En een alles-behalve 9-tot-5-mentaliteit
Te spelen met een jojo
En een toto-formulier
Want geluk
Kent zijn up and downs
Gloria in excelsis dodo…
Nachtdienst
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 291 schaduwhuizen vallen op straat
tussen scheve bomen
wier kruinen met
bloemen stoeien in overtuinen
waar de laatste vogels nog vliegen
en treurwilgen de avond
wiegen in bootjes die op
het water deinen
zal een drevelgat in de
schemer verschijnen…
Gevangen gevoelens
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.113 Zachtjes streelt de stilte
Haar gure kou over mijn gezicht
De bries van onrust stormt
Door de nachten naar het licht
Een treurwilg wuift me bescheiden toe
De duistere rust van een lege ruimte
Waarvan ik langzaam de deur dicht doe.…
Gronden
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 929 Treurwilgen huilen
bittere aarde en de wind
neemt mijn woorden mee.
De nacht staart in het oneindige niets.
Ik zweefmolen mij
op een vreugdebries, schuil
tussen de vleugels van mijn lente
en schudt de lakens
in mijn paradijs.…
Maart (de derde van de derde)
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 61 De blauwgrijs paarsgetinte envelop
Bedrukt mijn toch al zwaar belast gemoed
De uitkomst weet ik al, 't is nooit echt goed
Ach wordt die treurwilg ooit nog een klimop?
Maar breekt de lente aan met nieuwe spruiten
Dan zet ik straks de bloempjes lekker buiten!…
Lachrimpels
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 489 Wij waren aan het meer van dromen
in de schaduw van de treurwilg, vissend
naar gedichten, grappen en verhalen
wij waren soms heel stil en keken
hoe de eenden cirkels op het water dansten
in onze kamer
dat een universum op zichzelf was
geluk als origami hart
varend op je lachrimpels, wij waren...…
suites voor annemieke II
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 152 het rode truitje
het diepe zwarte water
de witte lotus
er is wat met haar
te praten of fluisteren ze
tegen de ruiten
op de rotonde
de dikste vrouw van de stad
voorrang op de fiets
iets in mijn ooghoek
de wind ratelt de ruiten
beweegt schaduwen
het haar van mijn lief
geelbruine treurwilgen
bijna tot de grond…
Beloften
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Treurwilg
Hoe treurig treurt de wilg,
huilt katjestranen aan de waterkant.
Het voorjaar komt eraan, echt!
Al is het deze keer wat later…
Knotwilg
Ik draag het voorjaar in mijn afgezaagde armen,
wacht nog even met het uit te strooien,
tot een hoopvolle wind haar zal ontdooien
en ons met rijke bloesem zal verwarmen.…
Liefde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 188 Stilaan stop ik in mijn tred
ik was vergeten hoeveel ik nog van je hou
mijn hart zit in mijn keel
en geeft het antwoord op hoeveel
jij bent geworteld in mij
als dusdanig laat je mij niet vrij
jij hebt je geplant in mij
als een rozenperk vol in de knop
als een rij treurwilgen langs de sloot.…
De lente ontvouwt,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 252 de steen zeilt over het water
kringen versus kringen
gaan ze over in elkaar
de zon schittert op de golfjes
terwijl de steen langzaam afdaalt
zijn weg vindt naar de bodem
'n strak blauwe hemel waardoor
de treurwilg in knop de rust
weerspiegelt in het kabbelende water
*…
De lente ontvouwt
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 259 de steen zeilt over het water
kringen versus kringen
gaan ze over in elkaar
de zon schittert op de golfjes
terwijl de steen langzaam afdaalt
zijn weg vindt naar de bodem
'n strak blauwe hemel waardoor
treurwilg in knop, de rust
weerspiegelt in het kabbelende water…
Jammerhout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 122 Dan reageert een antwoordman:
'Die huilebalken worden van
een treurwilg afgezaagd.'…
Twee treurwilgen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 180 Van goeden huize
tot in hun droefenis decent
taai geleerd is schatoud
belendend de straat
stil als geel goud…
Een stem en de stilte daarna
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 349 er staat een boom
vlakbij mijn raam
het is een treurwilg
zijn tranen kruipen
naar de winter
losgeraakt
doorheen de nacht
ik wil niet zien
waar de zomer ligt
of waar ik mijn adem
heb achtergelaten
ik vlucht wel verder
op stille voeten
ontkleed mijn dromen
van ster en maan
want de lippen
die mij hebben gekust
ze doofden…
De drie zwanen
gedicht
3.0 met 16 stemmen 4.744 Die drie zwanen
drijvend op het meer
zag ik niet weggaan en
waren er weer,
en de treurwilg met een
scheef houten been,
haar haar omlaag
en weerkaatsend omhoog
maakte een boog
om de zwanen heen,
door een kind getekend, maar
ik moet om te beginnen
het kind nog verzinnen.
Dan is het waar
maar lang, lang later.…
Mei boek III [fragment]
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.526 Ik zat waar een rivier ging en er hingen
Treurwilgen over mij, waardoor de wind
Zoet en zoel weende tranen als een kind.
Het was zó een rivier tussen twee dijken
Als uit de bergen springt en door de rijken
Van Duitsland en van Holland naar zee gaat.…
afgezette wilg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 152 afgezette wilg
de stompen priemen
ten hemel…
Verscheurd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 De rechter zware arm
van fraaie Wilgenboom
langs de schors gescheurd
wordt straks geamputeerd
haar schoonheid
ligt nu kreunend in het gras
lichamelijk is zij aangedaan
treur in alle naaktheid
zelfs de wind kermt mee
hier treft hem geen blaam
wiegen kan ze daar wel laten
dat richt zich naar de sterke kant…
Modeltuin
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 156 Een drukte van jewelste
in mijn witte tuin
en ik, ik zoek er woorden bij
de wintercollectie is uit
wat berken en een populier
met wolgemutste kruinen
de treurwilg oud fit
naast een slanke den
oogt witter dan de witste sneeuw
een paar bomen van letters
spreken mij aan
het zijn zes essen op een rij
zij kennen geen alfabet
ik plak…