Alle inzendingen over trilt

Die avond trilt de telefoon zet in beweging die al gaande was maar in bedekte termen stikt terwijl de avond op de toppen van opgewarmde afkoeling terrasvolk op zijn bodem heeft vergaat een wereld, wordt de meter weer op nul gezet…

Onder aan de toren is een wespennest het zoemt en trilt de regels van het "huis" verstoord een bij "de onverlaat" de hysterie slaat nu toe verlaat het nest nu het nog kan maak er het beste van het steekt nu overal vriend en vijand geen onderscheid voor medelijden is geen tijd…

Verliefde katten; achteloos hupt een ekster langs dat drukke stel In het restaurant branden kaarsen; buiten trilt de nacht vol lichtjes. Carnavalsherrie naast de stadsvijver; eenden zwemmen ongestoord.…

Het komt niet slechts op de prestatie aan, maar op de stilte, het luisteren, het vinden van de weg die dwars door alles gaat en die verbindt met allen; de eenheid diep verborgen die trilt doorheen het vele, die hoopvol stemt en leidt naar nieuw verstaan en morgen.…

met woorden kan ik heel veel ik schud ze uit mijn mouw en je lacht ik tover ze tevoorschijn en je zwijgt ik fluister ze in je oor en je trilt ik spuw ze uit en je schrikt ik scherp ze aan je kleine kantjes en je huilt maar hoe ik ze ook breng nooit zullen ze echt zeggen wat ik voor je voel…

speels ontlok ik aan je dromen die milde blik van damhertogen waarmee je tracht mij te bekoren zoals een vlinder op de tafelrand in alle minzaamheid voorzichtig landt onhoorbaar zachtjes even trilt van schuwheid met de vleugels rilt.…

Neem dan een nest van een karekiet, gebouwd met slik op stengels riet wat trilt en wankelt in haar evenwicht, maar breekt uiteindelijk niet, blijft over een solide fundament wat telt, onttrokken aan je blik, is dat alles wat je ziet?…

Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, te midden van al mijn vrezen, die mij gebiedt met zachte klem, toch niet bezorgd te wezen.…

Een plons Een drup Een cirkel in de vijver Verstoorde rust Trilt nog lang na En verdwijnt dan in de diepte van het niets Wenende engelen Storten hun smart Uit over dit serene tafereel De drup De plons Chaos zonder blijvende gevolgen Doch het water Is nooit meer als voorheen…

Door levenskracht aan te raken lost het denken op en de schaduw van het lichaam verdwijnt Een gedachte is gevormd vraagt om een gebaar een oeverloos woord Het trilt op de wind droogt vleugels in licht wil worden gehoord beluisterd, begrepen en luchtigjes verder gedragen…

groene lijnen golven hitte trilt boven de sawa's het geluid van een enkele bromfiets zoemende vleugels murmelend water wind ruist rondom in de verte klanken van de gamelan flarden zang stilte geluk…

trilt Frau Merkel daarom als een espenblad?…

Als ik lig te spinnen ik als kleine kat dan trilt mijn hele buikie en dan voel ik dat. Ik voel het dan zacht trillen bij mij in mijn maag daar ergens bij mijn borsie maar dan iets meer omlaag. Ik vind dat eigenlijk raar en eigenlijk wat zot dat ik zo steeds ga trillen bij vreugde en genot.…

Een hobo blaast de ochtend open de lucht trilt het eerste licht valt dralend op mijn handen de eerste schaduw vouw ik weetgraag open de eerste aarzeling uit zich in verwondering een hobo blaast de ochtend open een vogel zingt…

bij elke aanraking groeft hij echo's in zijn hoofd gigabytes aan data voor de dag dat zij soms aarzelt hij, dan trilt zijn bovenwimper licht in twijfel over het moment hier maar vast te houden om dan toch hij leeft hun liefde gisteren het aandenken aan een morgen die misschien wel nooit…

maanlicht wiegt hemel open trilt mijn hart vol liefde sterren sterven vol vreugde het heelal is zwanger hoge bergen bewandelen diepe dalen gedragen door zee -het levenslied- kom zing met ons mee…

Het ijs is gebroken Maar het wak weer gedicht Starende ogen Vanachter de spiegel Langzaam worden leeggezogen En de schreeuw van onvermogen Zal nooit omgezet worden in geluid Want het trilt niet meer Het pulseert niet meer Keer op keer En wat ooit gebroken ijs was Zal nooit meer water worden…

Ik til ze op mijn schoot en span haar snaren tot ze kreunt en trilt zoals ik wil dan  streel ik haar strak  gepolijste lendenen Ik  verstevig mijn greep en ontlok akkoorden vanuit de donkerte van haar buik tot heel de kamer  is vervuld van haar geluid dan pas demp ik haar snaren    …

Al dan niet bewust trilt de dag nog wat langer na als een snaar op het gemoed waar klanken in verder gaan ik kijk met weemoed naar de vergleden dagen die eerder geen hele noot raakten hoor nu anders dan voorheen haar onvergetelijke melodieën niet verloren gaan.…

Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

het zijn de vogels die me door de morgen loodsen het gloren van hun kwelen is een streling op een vlies in de stroming van de klinkers trilt de dag nu open de drilboor van de straat wiegt de vleugels van een koor als het wit van zilverreigers verdrinkt in hete wolken klinkt de morgen zwart van troost…

Nog altijd trilt de stem bij 't lezen van de namen met daarna de leeftijden van de mensen waarvan de jaarringen nooit meer aangevuld zouden worden, zoals bij bomen in de natuur hij die zelf dit kamp heeft overleefd leest bewogen alle namen wetend dat hij geluk had deze hel te hebben overleefd…

ik sleep de zonsondergang tot vlak achter je hoofd je haar lijkt wel van ebbenhout in de waaier van rood licht de lucht trilt en weeft zich teder rond je zachte huid ik raak je aan, je heupen raak verstrikt in je armen zeewater bubbelt als champagne…

je trilt terwijl ik zacht doch vastbesloten het ritme trommel op de achtergrond vingers kennen al de grepen voordat de strijkstok in vibreren aan de snaren komt je eerste aanzet zo subtiel bepaalt de melodie ik stok en pauken iets omfloerst de finale graag nog even niet…

Verlegen maakt iemand op zijn mooist, siert hem van binnen Verstrikt in aarzelingen houdt hij het schichtig voor gezien Trilt hij van twijfel of is het inspanning zijn hand niet te laten vangen door gebaar, zijn mond door woord?…

als je bloemen plant is het windstil in je oor de lucht trilt maar je ziet het niet of toch als ik door het venster je gadesla smaak ik de aarde in je hand je maakt me loslippig zonder woorden ik wil je zoenen maar waar kom ik naar buiten of jij naar binnen kus me gauw morgen ligt er op de bloemen dauw.…

Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, Te midden van al mijn vrezen, Die mij gebiedt met zachte klem, Tóch niet bezorgd te wezen.…

Iemand is een verre stem in een doos niet meer, een sterke hand niet meer of een te strak gestrikte schoen, een doorgestikt overhemd, iemand is een niet verwijderde gemiste oproep nog misschien, een ingeslikt signaal dat trilt van een bericht, iemand is zo te zien zo uit je telefoon, je kunt bellen wat je wilt of me nog meer vertellen --…

In een witte sloep in de haven lig ik te soezen in de lome stilte van het late zonlicht, de nazomer legt haar vermeende onschuld af, trilt in mij na, de zoele wind die boven het brakke water waait, kleeft mijn gedachten aan de vlindervleugels van een langsfietsend meisje vast…

Een sneeuw ligt in de morgen vroeg onder de muur aan, moe en goed beschut en een arm kind komt toe en staat en ziet en met zijn voet gaat het dan schrijven over dit prachtige vlak en schuifelt licht bezonnen en loopt door, zijn mond trilt in het donker klein gezicht.…