Alle inzendingen over vaarwel OR welkom OR weerzien

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Van af de eerste ontmoeting laat het niet los de wijze waarop ze ons volgt Tijdloze Agatha, speelt met één kijkmoment ernstig, ze zegt welkom en vaarwel vanuit de eeuwige deuropening die zekere honger naar de onsterfelijkheid van één vrouw en één kunstenaar bijtende in alle uren en ogen alsof ze kersen en appelen van de korte…

Bij het doordraaien bleek het weerzien ongepland een binnenkomer…

Welkom op deze wereld, bijzonder kind, zo innig gewenst, 't wachten wordt beloond. Welkom bij je ouders, die nu al zo gelukkig met je zijn. Welkom in de straat waar je opgroeien zal, maar eerst ben je baby en peuter, gaat verzorging vóór alles.…

met liefde het bed al gespreid veilig en warm welkom altijd wijdopen armen heffen het glas: waar zou ik zijn als jij er niet was?…

Als ik je bij mij binnen laat hier bij mij in huis dan moet je wel een vriend zijn dus voel je hier maar thuis. Koester deze vriendschap maak die nooit beschaamd dus blijf je hier gedragen zoals het een vriend betaamt. Dan zal het altijd zijn zo dat de deur zal opengaan dat als je bij mij aanbelt je nooit voor niets zult staan.…

ik kom slechts om te gaan, mag even op de drempel zitten, leven in iedere taal, misschien één tel een glimp of een glinster van die ene oceaan die ik niet in de werkelijkheid kan thuisbrengen maar die een anker uitwerpt rondom huizen, wolken, bomen, verleiding en schuimende geschenken soms vervaagt de deur tot een onbereikbaar eiland, hoor…

welkom in mijn wereld ben blij dat je er bent wonderen misschien moet je ze leren zien kom binnen in mijn hart laat je zorgen waar ze zijn welkom in mijn wereld gebouwd voor jou in zacht satijn klop... en de deur gaat open kijk... en je zult het zien vraag...…

Ik heet je welkom zonder enige vorm Je bent m´n optelsom Een beetje onzeker dat nog wel toch kan ik niet wachten hopelijk heel snel geduldig en met een brede lach Mijn rots in de branding als een team als een drieling…

Maar welkom in een land van het vrije woord, werd dit woord door hem bruut vermoord.…

Welkom in Nederland, welkom allemaal Welkom in Nederland, Het land van geef en haal Je krijgt een ingerichte woning en elke maand een zak met geld We helpen je met alles Want we zijn op je gesteld! Welkom in Nederland, welkom allemaal Welkom in Nederland Het land van geef en haal…

Vaarwel klassieke eetkamer hoekbankje in zes kleuren rood Herinneringen te meer brengen mij in ademnood Vaarwel tweepersoons eiken bed witte luchtige deken Herinneringen te meer die wonden in mijn hart steken Vaarwel klavier en leren bankstel beiden in donkerbeige kleur Herinneringen te meer ik mis jouw klank en geur Vaarwel pitoreske…

Doch als de roes mijn slapen heet doorwoelt Vaarwel dan, vriendschap! Vrienden, dan vaarwel! Wij scheiden in de vroege morgenschemer, Maar niet voor lang – Ja, morgenavond vieren Wij feest weer samen – willen wij, gezellen?…

In de nacht wacht het weerzien, weerlichtend in de dromen, met het oude lichaam als de dag slaapt. In die onbereisbare stad dwarrelt hier en daar nog een enkel woord door lege straten, op zoek naar de rest van de zin. Het is geen lege tijd, geen loze stilte, want naast me in bed klopt nog steeds een warm hart, veelzeggend welkom.…

het afscheid valt over het perron, houdt de omarming innig vast tot een fluitsignaal ons losrukt en de deur onze lichamen scheidt mijn ogen spannen zich op achter gesloten oogleden en een diepe ademstoot opent ze weer, diep in de jouwe tekent zich het weerzien liplezen blijkt nu geen kunst en gebarentaal hoeft geen uitleg de trein begint…

Te lang heb ik je niet ontmoet. Te lang heb ik je niet begroet. Maar nu, op elke wang een kus en één vluchtig op je mond, die ik altijd al te vluchtig vond. Ben dolblij je te zien. Luister jij, luister ik naar dat wat ons beroert, en wat ons samenbrengt en bindt. Twee wegen door het land dat 'leven' heet en hand in hand waar wegen…

Hoelang is het al geleden dat wij elkaar aanbeden? Niet konden wachten, steeds weer dachten dat het nooit voorbij zou gaan? En nu… daar staan we dan, voorbij de tijd, gelouterd door het leven. Herken je iets van wat eens was? Herken je iets van hoe ik was? Ik zie een lichtpunt in een traan. Spijt...? dat het ons zo is vergaan…

Deze fragiele vleugels die mij maar nét kunnen dragen overwinnen de zwaartekracht Ik wil en ik zal slagen Ijle lucht tart mijn longen het gevecht escaleert Jij bent mijn verwachte redding als je het tij keert Jouw aanwezigheid laat me groeien geeft me kracht Zo veel tijd het blijft me boeien Ik kus je zacht…

Ik moest gaan, liefste ik moest gaan, hier ver vandaan Maar ik kom terug, ik beloof je, die dag komt eraan. Dan zullen we lachen en dansen Dan maken we plezier Want ik kom terug met de zon in mijn hart. Deze reis, deze lange reis is ook goed voor ons twee, want mijn geest laadt zich nu weer op En gesterkt kom ik thuis en dan zien…

Het moest schijnbaar zo zijn -na al die jaren-, maar het was alsof je steeds hier bij me was, en ik dacht aan je, menig keer Het was zo vertrouwd en het gekke was dat het weerzien ons beiden -we zagen er eerst wel tegenop- best goed is bevallen We bezochten wat bekende plaatsen en -jij protesteerde niet- daar in de duinen vond ik…

Als je straks terug bent weer hier, bij mij, zo binnen handbereik dan gaan we weer praten en lachen, maar ook zwijgen als het moet Dan zie ik je ogen weer en je mond en je haren, je heldere stem doet me goed maar van je aanwezigheid geniet ik nog het meest Daar zal ik me dan nog het meest over verbazen en knijp ik mezelf en weet…

Reikhalzend kijk ik naar wat komen gaat vragend, vol verlangen, dromend ben ik nu al stil je schoonheid weer bewonderen doet me zweven Zal ik straks sterven, badend in het zweet of zal ik morgen verder leven Als ik het verschil dan nog maar weet.…

Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw, telt de dagen, soms wel tien, tot een volgend weerzien. Het kind reikt tot zijn schouder, straks is zij wat jaren ouder, en niet afhankelijk van moeders gril, dan kan zij komen zo vaak ze wil.…

ik laat jou geboren worden in mijn nieuwe droom je was er al maar nu weet ik dat je ook in mijn heimwee bent vergeef me het gemis ik ken je al zo lang zoals de duinroos en de golven waarin ik schelpen gooi en waarin ik me op den duur ook eenzaam weet omdat jij de meeuwen niet kan zien ongeschreven zoals verwondering in het lichtste…

hoe stil legt herfst zijn hand over de aarde de verste klokken hoor ik nu geluiden die de witte berken voor me bewaarden en ieder die hier is ook de vogels grijs en traag zien bomen rillen ik wrijf over schaduwen maar er is niemand die wat vraagt…

Ik pelde de jaren één voor één uit hun schil draaide elke maand om hun as Terwijl de tijd rozen baarde vroeg ik me af waar jij was Intussen hebben wij Abraham gezien En sjouwen moeizaam ons verleden argeloos tussen twee popsongs door het zonnige terras van Badlust op Tussen bier en wijn keken blauwe ogen ogenblikkelijk verstilde de tijd…

verdriet van een liefhebbende moeder zij die haar volwassen kind niet meer zag MOEDERDAG iedere keer verdrietig terugdenkend aan die baby/kinderlach MOEDERDAG jarenlang verlangend naar weerzien toch kaarten stuurder op zijn geboortedag MOEDERDAG stierf vermoedelijk hopend op eeuwig amenzijn in wonderland zou het toch hand…

waarom zocht je de maagdelijkheid van onbetreden terrein als nachtblinde vogel in gekooid niemandsland, met zeewater reikend tot grijze horizon, echo’s langs doofstomme gewelven gelijkend op avondstilte, op aankomst in marmeren afwezigheid gevuld met bomenschemer en bladerloze beenderen?…