Alle inzendingen over vader.

Schrijnend blijven de beelden van een vader op zoek naar zijn kind het is alleen een grote ravage waar hij zijn kind als lijkje vindt. Auto's liggen in het water boten spoelden aan op het land dode mensen liggen opeen gestapeld op het eens zo mooie strand.…

Voor de zinnen van een stichter stamhoofd van gedachten-gangen `t kloppend einderloos verlangen dat lijnen vloeiend telkens dichter -ligt aan kleuren en aan toon- van taal en teken door elk ader zoals het talent van een vader -op een zoon-…

Een zelf gemaakt cadeau, een knuffel en een zoen, proficiat met vaderdag, wat zou ik dat graag doen. Zwijgend sta ik bij je graf, en leg een bloemetje neer, het zegt niet wat ik zeggen wil, er is nog zoveel meer. Al is het dan niet tastbaar meer, je bent dichterbij dan ooit, mijn lieve pap, ik hou van je, en dat verandert nooit...…

De zegen van mijn Vader ... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De zegen van mijn Moeder vóór zij stierf... Vraag niet, hoe vaak ik langs zingende wegen Haar leer vergetend mijn leven verzwierf.…

Ik wilde zo graag een gedicht voor je maken over hoe het was vroeger en nu jij klein en blond voor het eerst naar school ging hoe je groter groeide tot nu toe Nog een keer met mooi weer door de polder of over de dijk langs het ijsselmeer met jou in het zitje voor op de fiets fluitend en zingend zoveel melodietjes 'n stop bij…

van lieverlee verbleekt de tijd je broze blik en lijf doven de laatste woorden die je sprak sluimert je pet aan de kapstok verdwijnt de leegte uit je stoel toch klinkt er genoeg in ieder mens die van jou hield alsof je nog aanwezig bent in alles wat je achterliet…

ineengedoken en brutaal bij het schijnen van mijn lamp hij ging niet aan de haal vertelde zonder fluiten in stilte zijn verhaal leidde mij van zijn nest waarin de schalen barstten beschermd door ma ik begrijp je merel kerels onder elkaar heb ik je door ik begrijp je annonce en voel je hartje bonzen Je nest is versierd Je bent vader…

Is dat het enige wat mijn vader kan zeggen? Is dat het enige wat ik goed kan doen? Een knop omdraaien.…

De zegen van mijn Vader... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De zegen van mijn Moeder voor zij stierf... Vraag niet, hoe vaak ik langs zingende wegen Haar leer vergetend mijn leven verzwierf.…

En 'k was gelukkig in de schaduw van dit leven dat naast mijn dromen als een goede vader ging...…

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed. Toen hij zijn hoed had opgezet zei ik, nou, dit gesprek is makkelijk te resumeren. Nee, zei hij, nee toch niet, je moet het maar eens proberen. ------------------------------- uit: Beemdgras (1968)…

En soms voel ik heel sereen, Jou om mij heen, Troostend zoals een vader dat doet, En dat is goed.…

In Baarn staat dat oude "pand", het is mijn eigen vader. 85 jaren jong en oud, maar nog steeds niet opgebrand.…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

Teerder voelt ons hart zijn vader Neigen naar zijn innger missen; Zachter trekt zijn liefde ons nader Aan zijn harts geheimenissen - Lief, het hart van welk een vader! Immer sterker en gezonder Waakt de ziel met klaarder ogen Tot zij straks het louter wonder Zien aan nevelloze bogen, Niets meer dan het louter wonder...…

Imperfect daughter, his little girl.. wondering thoughts, fading answers.. trying to be perfect, yet killing his dreams...…

Het springzaad knapt, de brempeulen knallen open en jij ligt er in je wieg als een popelend boontje bij. Alles mag je worden van mij: zeeman, boswachter, archeoloog. Of - als je leven ingewikkelder loopt - gesponsord ontdekker van aangroei werende stoffen voor scheepsverf, alleenstaand paddestoelenfotograaf, pacht- en beestenlijstenonderzoeker…

Onheilspellend... Klinkt de blik in je ogen Waarmee je mij Vol afgrijzen bekijkt Onheilspellend... Geuren je woorden Die je vol hitte Mijn gezicht in blaast Onheilspellend... Ziet je hand eruit Wanneer je hem In de hoogte heft Onheilspellend... Kijk ik je aan Waag het niet Me nog eens aan te raken!…

Je zei eens "In moeilijke tijden leer je iemand kennen" ik had nooit gedacht dat je gelijk zou krijgen En besef steeds meer daardoor dat ik in jou mijn beste vriend verloor Pa, ik mis je...elke dag…

In het spoor van de tijd lopen herinneringen hand in hand met de kiezels van een verloren jeugd Uitgehouwen staat jouw naam in de marmeren steen, scherp doch geslepen kijken levenloze letters mij aan, verwonderd lees ik reeds begraven tijd In dorre grond dorsten plantjes naar leven, spookachtig verlicht door een kaars, smelten voor…

Die oude man, het is mijn vader, goedaardig, zorgzaam en positief. Wat geniet ik nog graag van hem, blijf nog een tijdje alsjeblief!…

't Eerste dat mij moeder vragen leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd* nog van woorden, 't was, te gader* bei mijn handjes doende: "Vader, geef me een kruiske, als 't u belieft!" 'k Heb een kruiske dan gekregen, menig keer, en wierd geslegen* op mijn kake, zacht en zoet...…

Wie Neêrlands volk zo mint en roemt En met de naam van Vader noemt, Terecht, o Jacob Cats! Gij Vondel, Bredero en Hooft Waart niet van dichtgenie beroofd, Dat ziet men aan 't debiet! En gij ook, Bellamy en Poot Waart lang niet van talent ontbloot, Maar Catsen waart gij niet!…

'Dan gaat de winter strengen' maar daar laat 'k mij niet door kisten daaglijks tel ik de minuten die per etmaal door Vader Tijd volgens de seizoenstatuten aan 't daglicht worden gebreid al die steken aan elkaar vormen weken, ja zelfs maanden en voor je 't weet is het breiwerk klaar is de zomer volop gaande dan koesteren we ons in de zon…

Het tikken van de klok De voetstappen van papa droge, doffe klappen, in de nok van het natte dak Stil zit ik, veroer me niet Ik weet dat hij me hoort En als hij me ziet, dan zijn de rapen gaar BOEM, PATS, AU!, KLABATS! 'Papa, papa, het doet pijn!!' 'Zeur niet kind, ergens vind je het fijn.'…

Palet van gemengde kleur terpentine, schilderslinnengeur tabak, as, Old Spice en bier flessen leeg, chaosrommel alweer een goed glas gevuld met gebruikte penselen ik verstop me want verfvingers op smetteloze moeder deur, wij hebben allen aparte kamers en jij een minnares om de hartstocht te delen ik lijk op jou volgens de moeder niet bedoeld…

De perzik gaf mijn vader mij, Omdat ik vlijtig leer. Nu eet ik vergenoegd en blij, Die perzik smaakt naar meer. De vrolijkheid past aan de jeugd, Die leerzaam zich betoont. De naarstigheid, die kinderdeugd, Wordt altoos wel beloond.…

Mijn voetstappen knerpen op het pad van kiezelstenen Ik hoor het niet, want ik ben bedroefd en ik loop hier te verregenen... Maar dat deert mij niet zo zeer, want niemand die mij ziet Ik loop hier- namelijk alleen, want, als het- regent dat het giet Gaan hier geen mensen heen... Ik zie zovele graven, daartussen ligt mijn pa…

Ik zoek je in de wolken in de lucht, in elk vlaagje wind, in elke zucht in de sterren die 's nachts aan de hemel staan in de vlindertjes die fladderend langs me heen gaan Je bent er niet meer, maar nog steeds om me heen waar ben je toch wist ik maar waarheen toch is er een ding dat me zekerheid geeft en dat is dat je in mijn hart verder leeft…

Onderdaan was hij Levend voorbeeld van hoe het anders kan Na zijn nachtdienst liepen wij Op onze tenen en mochten we hem wekken Zo rond de klok van vier, geurde de kamer Naar fabriek Ik, beminnelijke muze van het minnedicht, Gedeukte vrucht van een bizarre stamboom, Draag last en lust van de lier Hij sloot als eerste man mij buiten…