Alle inzendingen over vak

Ik vroeg: hoe vaak herlees je wat we schreven? Je zei: o, niet zo vaak maar wel vaak even en voorbij als vogelvlucht Ik vroeg: hoe vaak begrijp je liefde onvervuld. Je zei: alleen de jouwe, onbedreven, onbedorven als water, zuiver als scheppingslucht. Toen zijn we opgestaan en buiten samen herfst gaan vermoeden.…

Het is vaak de jeugd, nou ja, een moeilijke jeugd -- Wie kan er zonder?…

voor tactiek heb je geen tijd meer je woorden ruiken nu naar angstvalligheid de inkt verbleekt in een mistige poëzie het grimmige wat je had slaat over in kokhalzen je onstuimigheid zwijgt in alle talen of ben je soms een simulant aan de kantlijn…

Als ogen kleuren In een glimlach Van begrijpen Blijft de mond stil Toch wordt geen andere wang Toegekeerd Dat is wat het leven leerde Teveel te vaak bezeerd Schaduwen dansen In het donker Ook al is de hemel blauw Al schijnt de zon Ook stralend Voor mij en ook voor jou…

de slaap kan ik vaak wel vermoorden zo onhanteerbaar als een kip bij de slachter zonder kop vliegt ze op ploft blind op mijn zojuist bladvrijgemaakte schedeldak en gaat daar dan flink irriteren dat eigenwijze kreng strooit mijn hoofd vol late veren ontneemt mij de rust die het dus voor zichzelf niet zozeer ambieerde scharrel…

Maar vaak is het leven een heel groot feest vaak geniet ik van elke dag het meest vaak is mijn gemoed overvol vaak heb ik zo lijkt, mijn leven alleen lol! Maar tussen soms en vaak, zit een onzichtbare grens en die ziet niemand, geen enkel mens!…

mijn bed is schoon morgen niet meer natuurlijk en zo blijven we aan de gang wat een vak wat een vak en je krijg er niet eens een diploma voor, ze zeggen: Huisvrouwen en moeders hebben 4 handen en ogen in 't achterhoofd nou, dat klopt als een zwerende vinger!…

maar klieren Vaak gaan verhalen over liefde en mooie dingen Vaak hoeft een mens niet eens te verzinnen Vaak is liefdesverdriet een hot item Vaak is een kind een dankbaar onderwerp ziet men Vaak is een overleden geliefde een verhaal op zich Vaak is een ziekte een gedicht als vergezicht Vaak, legt de mens zijn ziel zo bloot Vaak, tot in het…

Ik zag zo vaak wat is en was de bij, de bloem, ’t hout, ’t glas, de roemer tot de rand gevuld de trage tred zo zacht verhuld. De rivier, het bed, de overkant, de warme zon, het natte strand ik zag zo vaak de vormen staan de dienstmeid ramen open slaan.…

ja ik geef het afgeronde beeld met al zijn hoeken en plooien van deze wereld ik hang haar op de stellage en drapeer de stoffen met de hand van een naaister en terwijl ik zo bezig ben klinkt uit de buste een stem die mij waarschuwt luister je kan nu wel plooien maar ik was er eerder de aarde de melkweg als je mij wilt vergooien blijft…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

In van die doorwaakte nachten, woelend van de ene naar de andere kant, lig je op de slaap te wachten, op Klaas Vaak met zijn zakje zand. In van die wakkere nachten, dat de slaap niet komen wil, is er geen geluid te horen, is het overal zo vreselijk stil.…

Vaak genoeg Twijfel ik eraan Of ik nog wel besta Twijfelend aan mij, Aan mijn Ik en Aan mezelf Over hoe geluk Misschien wezen kon Maar gelukkig, 'k ben er nog Want ik heb weer een bon…

Vaak is het: wachten, voor ieder die er bij is – en de stervende.…

jouw woord was wet een gebed voor mij als ongelovig rationeel was wel religieus in filosoferen het onbekende beredeneren niet kerkelijk traditioneel jij ving me op met hoop en liefde als ik de diepte ging proberen ongeweten en niet functioneel ik verdronk te vaak jij reikte mij de hand toen ik eindelijk bad en bracht me het beloofde…

De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen. Ik besefte dat ik had gedroomd, maar de beelden waren reeds vervlogen. Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen. Het zou mij moeten aansporen, maar ik wist niet hoe of waar te beginnen. Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten. Geeuwend draaide ik op mijn…

Zij overdacht haar eigen functioneren Ze woog en heeft ook nachtenlang gewikt Conclusie was: ze vond zich niet geschikt Dus zij vertrok om niet terug te keren Haar zelfkritiek werd een gewetenszaak Dat ziet men in het Haagse niet zo vaak…

Klaas Vaak moet uit m’n rolgordijnen waarvan touwtjes kraken als ik trek wil direct het pad naar Drukopknop waar Senseo goeie moggu spuit de bocht is weggeschept dus draai ik vandaag de molen om en blijf bij het gemaal…

Toen ik als onschuldig Kind van nog maar net Elf jaar op een Onbewaakt moment Op mijn handen zat, Vond jij dat vies, Zei jij, een vies Jongetje dat op zijn Handen zat, en ik Voelde de schaamte Groeien op mijn wangen, Nu ik tegen de zestig Loop hoor ik pas het Echte verhaal, Christa Vertelt het vol Mededogen - om dit Vak…

Hoe vaak moet ik zeggen dat ik van je hou Hoe vaak moet ik roepen dat ik op je bouw Hoe vaak moet ik fluisteren dat ik om je geef Hoe vaak moet ik bewijzen dat ik voor je leef Hoe vaak wil je horen dat ik aan je denk Hoe vaak wil je zien dat ik aandacht aan je schenk Hoe vaak moet ik denken Dat jij dat anders ziet Ik geef je al wat je…

zo vaak zo veel ben jij daar even zo vaak zo veel kan ik het kwijt want het valt me zwaar dit leven heb vaak geen besef meer van omgeving of tijd zo vaak zo veel droom ik van veel beter zo vaak zo veel niets meer zoals nu jij bent weg en dus interesseert me niks voor geen meter ben ik niks een nada individu…

Gedichten lezen is vaak ingewikkeld Gedichten begrijpen vaak nog ingewikkelder En ze laten indalen vaak het meest ingewikkeld!…

Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Geen klok die je volgt , steeds andere tijden Geen reden waarom, de rede vermijden Je zit zo vaak in mijn hoofd En ik laat j’er niet uit…

Waarom uit het vormloze Dat nu op je wacht Naar buiten treden Vanuit de aarde Met de leem aan je handen Vormgeven aan wat mens Of dier kan zijn, maar In ieder geval Schepping is die Zonder gedachte, Zonder idee, Onder het gevoel van Je handen ontstaat…

Zoals vaak gezegd, Wordt die gewoon opgelegd, Vaak een heuse kwelling. Enkel het stellen van de taak Is vaak een schone zaak.…

Hoe vaak was ik verloren? Zo vaak als ik moest verweren Hoe vaak dacht ik ‘ach laat maar dan’? Steeds ging ik maar weer door Hoe vaak heb ik gezocht? Vaker dan ik iets kon leren Hoe vaak was het ‘maar niet heus’? En vroegen gedachten: ‘Waar ben je dan?’ Ineens zie ik ‘hier ben je!’…

al tel je nog zo vaak je kinderen eentje mis je keer op keer altijd en alweer al roep je nog zo vaak de namen van je kroost eentje hoort je nooit al houd je nog zo vaak de kleintjes stevig onder je veren dat ene ukje zal zich verweren al zet je nog zo vaak je nakomelingen op je schoot dat ene jonkie valt naast de boot…

Verdriet zie je vaak niet het gaat vaak verscholen achter de deur verdriet heeft vaak geen naam het staat niet geschreven op het lichaam en zo blijft het dichtbij huis komt het niet buiten het wordt niet uitgeschreeuwd en staat niet geschreven op vuile ruiten verdriet blijft vaak binnen dichtbij het hart.…

Na een zondag vol zon ging de beul op een draf naar z'n werk en begon. Zo, de kop was eraf. Hij ontving op 't schavot steeds een andere gast en z'n werk deed-ie vlot, want een tempobeul was 't. Ja, z'n plicht deed-ie trouw aan de lopende band en na iedere houw viel een hoofd in de mand. O, hij hieuw zich een bult en was toe aan…

maar wie Ik liep vaak in de velden alleen ik liep vaak in de velden ik ween verloren, waar zijn nu die velden ik loop…