197 resultaten.
Redoute Barnflair
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 aarden schans, redoute
die daar wezen moet
om het gevaar te keren
Bommen Berend af te weren
Bourtanger Veen had van die plekken
waar een leger door kon trekken
bezuiden Ter Apel Barnflair
stelt zich in 1666
met een schans te weer
het geeft vastigheid
in de Franse Tijd
wordt het een redoute
met zes hoeken
je moet er nu nogal naar zoeken…
Nachtkaars
snelsonnet
3.0 met 21 stemmen 2.747 Ik voel me leeg en in de steek gelaten
In één klap heel veel vrienden kwijtgeraakt
Pims levenswerk blijft nu onafgemaakt
Ik hoor hem op mijn lijntje niet meer praten
Maar de eigenlijke reden dat ik ween:
We missen zelfs de stem van Jan van Veen…
Gedachten gedicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 398 Ik dicht mezelf
een versje toe
van zinnen die
logeren in mijn
hoofd en zwaai
daarna de woor-
den uit
straks laten vast
wat splinters van
de letters los
die in het hart
van lezers blij-
ven steken
ik zal hen mijn
pincet maar lenen…
Zonder compas (stappenteller 9)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 608 De routes zijn versnipperd
Naar waar de wijzer wijst
zet ik geen stap
Laat mij maar zonder kaart
het veen inlopen
daar waar de einder leeg is
de beloften schaars
Het trotse stappentellen
de dingen die ik overwon
ach, het gaat er nu nog om
opnieuw verlies te nemen…
Olympische vrede
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 203 Daar ligt, door riet en dennenbos omrand,
de spiegel van het koele, stille ven.
Met zwemmen zal ik geen medaille winnen,
maar 't meertje stemt me vredig diep van binnen.…
De Stem
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 48 Zij is de Stem van en voor 't platteland
Waar veen geen smeulend vuur meer is maar brand
Oostvaardersplassen zet zij
naar haar hand
Voor woningbouw tot Urk en Swifterbant
En dwars door Zeeuwse schorren, Friese slikken
Tot in Den Haag de bom barst...
hoor hem tikken!…
Het veenkoloniaal volkslied
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.992 Wild en woest en ledig
Was het ruwe veen,
Slechts de heide vlocht er
Kransen overheen.
Boog zich over d'oevers
Van de bruine plas
En verborg de diepte
Van het zwart moeras.
Zie, daar nad'ren mannen
Met een ijz'ren wil.
Aan de zoom dier poelen
Staan zij peinzend stil.…
Herder
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 163 Dat eindeloze dolen
over velden van ooit
langs doelloze schijnsporen
geruchten waaien voorbij
hij laat ze begaan
met de wind ruimt hij
huiswaarts
stilaan wenkt de stal
volle vachten
drijven over de drenkplaats
met een laatste rust
spiegelt het geblaat
in venwater
z'n stok tikt ze thuis
de hond likt kracht
voor een lange nacht…
Avondland
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 Daar waar het kind
Zijn moer verbrandt
In het late licht
Waar rook zich
Mengt met levenslicht
Verdriet door nevel
Onttrokken aan het zicht
Louter leegte zwanger
Van geluk
Mijn Avondland
Herinnering aan het Roswinkelerveen, 1963
* r. 2 'moer'is de dichterlijke vertaling voor 'veen'…
Alde Feanen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 125 schipbreuk is een dreigend letsel
eilanden drijven langszij
als reddingssloepen met zielloze masten
onbegaanbaar wordt de waterweg
peddelend gaan we voort
tot de wazige klippen ons keren
de rots van de beperking
reikt ons het noodlot aan
we peilen nog snel de diepte
voor we vergaan
als een damp, als nevels
herrijzen we uit het oude veen…
De illusie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 456 Ver van de onvindbare bron
hijgt het water, van sijpelen en stromen moe,
ruggelings uit
eenzaam onder de door de dag getrokken spijlen
strenge bomen als stille bewakers
gewapend met het zwaard van de stilte
bladeren baden roerloos
als drijvende lijken van verloren seizoenen
traag kleedt de gloed zich met krimpend licht
het geluid van…
Sepia
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 166 In een waas van sepia treft de slaap mij
een droom wiegt de wereld
tot ze stil wordt
en verlaten raakt
gestreept vullen tinten de leegte
voller hoeft het ook niet te worden
ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten
langzaam trekt de sluier op
zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan
en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…
Visioen in blauwdruk
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 97 die niet meer
met elkaar praten
waar alles schouder aan schouder beweegt
maar iedereen eenzaam door
verdroogde grachten roeit
elke nering overvol met lege hoofden
terwijl slechts een platenboek het meest
tastbare van buitenleven biedt
de blauwe schemer beschermt
een weggerolde parel tegen wroetende zwijnen
dweilt een duplicaat over het ven…
Dingen hebben hun geheim
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 165 Tussen de morgen en de avond
dwingt het rietland mij naar vurige oorden
daar geraak ik op bospleinen
waar op binnenplaatsen van dakloze vertrekken
kleurig bluswater zich schuilhoudt
daar wacht ik op de oordelen
die vonnissen met zich meeslepen
en als bliksemschichten inslaan
daarbij de vlammenzee verder mijn land opsturend
ik wenk het vocht…
de aarde onder je voeten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 voel waar je bent
in Westerwolde
je herkent
het zand dat kruipt
tussen je tenen
spat omhoog
tegen je benen
wat vuil gaf
maar opdroogt
valt stoffig af
het veen
altijd koud en nat
optrekkend vochtig
om je heen
zompig bruin wat
bij Dollardklei
weer anders is
niet te doen
die plakt met kilo's
aan je schoen
klonten blijven
aan je vingers…
herfstzielen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 236 nevel hindert het ochtendgloren
er is geen sprake van klare taal
of hoop op heldere gedachten
de dag blijft hangen tussen oeroude
stenen in geur van bladerrot
en sfeer van schoonheid en verval
bij het veen waar zij gevonden is rijzen
angstige gedachten, stijgen vragen op:
hoe kon het gebeuren, was ze alleen?…
Drenthe
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 675 Jouw paarse heide
maakt me blij... de
groene esch, het
weidse ven.
Het is alsof ik
jou al langer ken...
Komt dat misschien
door het stenen bed
wat Hunen hebben neergezet
als altaar
lang geleden?
Waardoor wat was
verschuift naar nu...
Een plek
voor mijn gebeden.…
Sneeuwwandeling in Wortel-Kolonie - Haiku's
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 62 Krater van de crash,
omgevormd tot een stil ven.
Verzacht het de dood?…
Verdraaid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 811 'T was die keer dat dokter Veen
op schoot had zijnen kater
Doch voelde hij zich erg alleen
de dag begon steeds later
Maar toen zijn hoofd toch draaide
op zijn immer rechte rug
Zag hij dat 't buiten waaide
de kater zag hem nooit meer terug…
Twee heldendichtjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 1)
Ik heb dit vers geschreven voor de lezer die niet bang is
een breed gedicht te lezen dat niet uitermate lang is.
2)
Ik
heb
dit
vers
ge-
schre-
ven
voor
de
le-
zers
die
niet
vre-
zen
een
ui-
ter-
ma-
te
lang-
ge-
rekt,
doch
smal
ge-
dicht
te
le-
zen.…
Dweellocht der witte wieven
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 690 Telkens als ik daar toeven was
Tussen hei jenever en wollegras
Verscheen voor mij het ven de bente
Het veen het dal het zand ja Drenthe
Het bruine water vermengt zijn geur
Met zacht mos groen en bruin van kleur
Daartussen op een brede bentepol gezeten
Past de adder opgerold precies gemeten
De ringslang geelgroenbruin fors en lang
Lijkt…
de Zeijerwiek*
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 383 Sluimert achter de wallen van de wiek
Beschermd tegen noordoostenwind
Een ven zoals men hier vele vindt
* Een wijk(Drents: wiek) is een kanaal dat tijdens de ontginning van de venen werd gegraven voor aan- en afvoer van materialen en producten.…
afscheid
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 2.175 Soms raak je me even aan,
ben je even heel tastbaar,
zeg je nog even ik hou ven je,
ik wil nog even zeggen,
ik hou van jou!…
Weet je nog (Herman van Veen)
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 12.159 Weet je nog, toen de wind, de bomen tergde
en hen de mantels, van het lichaam trok.
Dat wij samen,
de regen kletterde bij stromen,
schuilden en jij zo schrok.
Toen ik je zei, dat dit het eind was
en voorgoed onze wegen zouden scheiden,
m'n arme kind 't is droevig maar het moet,
beter is het heen te gaan.
Ik zweeg en jij schreide,…
Van modder, moeras en veen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 231 In de Amerikaanse bijt weggehoond
En soms zelfs letterlijk weggevochten
En toen we het helemaal niet meer wisten
Was er nog maar één weg, langs de
Oevers van de Mississipi gestadig
Verder naar het noorden trekken
Net zo lang tot we geen mens meer
Tegenkwamen - en hier waren we welkom
Midden in een gebied van modder, moeras
En veen…
Haaksbergerveen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 240 Vanaf een bankje
in het Twentse veen
volg ik de dans
van heideblauwtjes
gedempte geluiden
zinderende warmte
onze schaduwen
schijnen langzamer
dan langzaam te gaan
te blijven staan
boven pijpestrootje
en zwaarbeladen braam
mijn hart weet
haast geen blijf
met de weelde
van dit beloken
Paradijs…
Sleutel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 275 Leer mij voorgoed in jouw tijd te leven
Onderwijs mij dat wat jij belangrijk vindt
Geef mij voorgoed jouw sleutel
Die van jouw hart is
reeds in mijn bezit
Geef mij voor eens en
al de sleutel die onze le-
vens voor altijd dan bindt
Tot-en-met het laatste mo-
ment, zou ik willen dat slechts jij
mijn leven bent...…
Sluiten bergen zich rondom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Dood genegeerd
hoewel trekkend aan mijn
leven dat opgaat in de vaart
van de vol-
keren
de dood soms welkom, vaker
echter geenszins, 't le-
ven lokt
als echter tijd verslapt, niet meer
bij de les
sluiten bergen zich rondom
stromen rivieren snuivend
voorbij…
mens en natuur
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 437 overal vlijt de natuur zich tegen mij aan
maar in de stad
ben ik er ver vandaan
tussen wat ik eet en zie
bevindt zich dan een muur
van menselijk vuur
modificatie, emulgatie, plastificatie
machines, doder dan steen
scheiden mij van stinkend veen
als had ik alles maar te leen
alles wat ik zie
menselijke hand en been
alles voor mij bekeken…
Mister Candlelight
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 jouw stem
en een gedicht
samen één
Jan van Veen
jouw stem, wellicht
een gouden kroon
op elk gedicht
mijn stimulans, een lange tijd
gaf jij mij kans, dat is een feit
voor altijd dank, jij beste man
ik zet een kaars, mijn beste Jan
Rust in vrede…