197 resultaten.
DE EERSTE VIOOL
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 25 In tijd is ons le-
ven als een
Zucht. Door mon-
diale ellende
oorlog, ziekte
dood. Zucht
Is ons leven in
tijd als een
zucht, maar we-
reldoorlogen en el-
lende zijn beslist
geen klucht
Want als de grote
kleine man
uit Moskou
het op zijn heupen krijgt
speelt Poetin zonder
twijfel
>>>
DE EERSTE VIOOL…
Gaia's heling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 61 mijn wandeling met de ongeziene
voerde mij naar een stilteplek
een verenkleed van oude pijn
bedekte mij als grauwe as
er was een kabbelend ven
omringd met kaal struweel
ik liep het koude water in
verliet het naakt en schoon
een aarzelende zonnestraal
droogde mij behoedzaam
ik kleedde mij met zacht groen mos
dat hart en lijf beschermt…
sperwer ( klamper)
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 434 hier zijn we, samen en alleen
het blauw op de voeten
schaduwen vervelen
een jonge wind streelt
zijn haren
kopstukken van golven
vreten het veen
daarboven
gaat door strepen getekend
een koppige vlinder
in de hemel, de zevende?
transparant hangt moordend
aan klauwen
cirkels klimmen omhoog
beneden nerveuze ogen…
de doodsteek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 597 spaar mij jouw woorden
als vlammen slechts
leiden tot as
en de knoesten spetteren
in ogen van steen
waarin ik ooit nog zachtheid las
uit een teder hart van veen
scherpe messen trekken
door merg en been
en als schilden slechts dienen
het onweer te kaatsen
dan raakt de pijn
gevoelloos en verdampt
om zich naar de doodsteek
te haasten…
bellen in het water
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 981 bij dezen zij gemeld
onrust in de Venen
men wandelt
over bellen
in het water
onder aan geblazen
door onbekenden
soms klinkt krak
dan breekt wat
anders enkel kraakt
naar zeggen volgt
vaak een kreet
kort plonzen
klampgedrag
van losse vingers
hoger handen tellen
nu plonzen en bellen
bij onrust en geschater
over fluiters onder water…
de Grote liefde (1)
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 272 verraderlijk
dat is het veen
je kunt je makkelijk verstappen
want onder zacht en verend oppervlak
ligt 't zwarte water op de loer
zij lopen naast elkaar
een wereld ligt daartussen
pakt zij voor steun zijn hand?…
spiegelkracht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 916 ik mag chaotisch
denderen zoeken
als water
vallen
te vlug zijn
of doodmoe en dwaas
tegen alles in klimmen
ineens blijken
de dagelijkse drama's
druppeltjes
zoute warmte
een mooie ven
vol lichte ironie
altijd
vind ik weer
een plek
een moment
water spiegelglad
heb ik weer
oog voor het eeuwige
in mezelf
en spring opnieuw…
Treurwilg in het nauw
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 898 Treurwilg in het nauw
grauw staande in de sombere nachten
lachten zij vroeger of niet
ziet zij nog immer het heden
steden in vuur geeft haar oogkleppen
zappen naar een andere tijd
spijt van haar toekomstig vertrouwen
rouwen wil ze slechts alleen
heen naar die andere morgen
zorgen voor haar alleen
veen haar sappig fundament
kent haar als een…
dan is het
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 195 hij kiest het tuinpad
achterom
weer langs de wilde rozen
zijn blik schaart over land
waar paarden ongejaagd
zoals de stilgevallen vogels
niet laten blijken
dat er wordt gewacht
haar roep die ver
draagt over drassig veen
en stil zwart water
verstomd
nee, als hij komt
is het om stilte
van verloren heimwee
* duogedicht II…
Schemer
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 155 Hoe alleen in 't graan of veen,
hoe sereen de maan verscheen.…
opvallend rond
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 228 de stilte spreekt in de verwrongen armen
van het ven; ik verzet mij niet
het is een soort afscheid, een knetteren
zonder geluid dat vuisten schept uit het water
ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen
herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht
en wacht, wegrimpelend, op een vonk
waardoor zintuigen weer gaan glanzen…
Vlinderen?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 Ook
ik vlinder
maar wat rond
in tuin, in hof
Rond water
aan vijver
boven ven
en waterloop
Ik weet...
ik bof
ben meer
van lucht
dan van aarde
soms raak ik
van
de wijs:
Laatst
eindigde m'n reis
in laat middaglicht
-ik kon m'n ogen niet geloven-
achter
het glas
van 'n raam
met uitzicht
op 'n tuin, 'n hof.…
Drente-land
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 693 De streek waar ik geboren ben
onttrokken aan het veen...
Hóu van het Drentse land
ga er direkt heen!…
de Grote liefde (3 en slot)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 180 de man loopt met haar op
neemt in het veen 't gebaande pad
en houdt het voor haar open
pas later ziet hij dan
de spiegeling in 't stille water
van de afgeknotte kale bomen
waar zelfs de kraaien zelden komen
zij hoort hun roep
er was veel liefde onderweg
zegt zij, vooral van hem die
zich verliezen kon
en niet eens groots
of zeer meeslepend…
op eigen kracht
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 346 laten we gaan struinen in het veen
tussen veengras en modder
tot de enkels wegzakken
in een zompig land
onder de schrale zon
in de stilte van de namiddag
komen zintuigen op scherp
alle poriën open
vogels houden zich stil
wij ademen ruimte en elementen
vinden steun aan de wallekant
op eigen kracht
* herziene versie…
fossiel van een paard
gedicht
3.0 met 45 stemmen 16.952 Zoveel dat aangewakkerd wordt door het
lederen lijk uit het veen, beteugeld,
de niet gesprongen sprong van het fossiele paard,
men ontdekt een slang: loze komma wervels,
het magere gebeente echter, de hoeven
te leeg voor het machtige afzetten in
het niets, het ontbreken van vleugels,
de hoef die het gras niet meer raakt.…
Flatgebouw
gedicht
2.0 met 11 stemmen 8.256 Wind als fundament -
vlagen uit een tijdstroom
neergehaald, de grond in
gevouwen, vast veen
geworden onder vederlicht beton.
Heel soms, 's nachts, veert
krachtig dat hoekige
terug, maakt plooien
in slopen, krast dwars
boven door de wangen
van een mens die slaapt.
-------------------------
Uit: 'Ikonen bij daglicht', 1982.…
van gevoel ontheemd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 476 indien ik mij slechts ken
als schaduw van de dood
geen weet heb
van een levend ven
of gedesemd brood
en mijn armen
niet kunnen reiken
naar de hoop
van een nabije oase
dan zwem ik
in troebel water
of vecht mij uit
een zuigend moeras
er is dan geen later
of nieuw groen gras
de ander is mij vreemd
met telkens weer
die angstige…
Stappenteller 4
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 216 In deze zomer had ik willen wonen
als een kasteel om vrolijk in te zijn
met romantiek en stille dromen
en zoveel kleur door zonneschijn
maar als ik terugkom van mijn zwerven
door zompig veen en schrale hei
dan zie ik steeds het donkere water
en het stramme riet dat staat langszij
de stappen die ik toch ging zetten
ze komen nog niet los…
(V)e-locipède
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 52 Een e-bike spartamed gazelle dieren
voerde hem langs panden aan de gracht
hij waande zich een schrijver zonder macht
batavus droogstoppel, met pak papieren
op een vélocipède halve kracht
een carrousel van namen deed hem zwieren
batavus 'heeren'veen gazelle dieren
als 'n negentiende-eeuwer die nu lacht
om de koyaanisquatsi van…
losgelaten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 546 als ganzen boven 't taaie veen
in tomeloze vlucht
of glinster van het zonlicht
op het dreigend zwarte water
zo min kan ik nog hechten
aan dat wat mij beweegt
langs de immer saaie snelweg
als in een flits de heidevelden
en o, het late zomers zandpad
dat ons het vrijen geeft
de melodie die niet beklijven kan
verlangen in een fado die…
Hakkelsum
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 wakkert 'm
aan
nieuwsgierig
naar die naam
niet meer
na te gaan
of dat dorp
ooit heeft bestaan
waar het lag
in het veen
van Reiderland
ingeklonken
met ijverige hand
afgegraven
dat het voor de Dollard
een koud kunstje was
de restanten
weg te vagen
slecht dijkonderhoud
de zee brak in
maakte alles zout
en brak en nat
geul en wad
slib…
Pekel Aa
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 uit Hoetmansmeer
in het hoogveen
stroomde voorheen
de Pekel Aa
het veen is weg
en de Pekel Aa
is veenkoloniaal
alleen nog een kanaal
recht als een lineaal
behalve in Oude Pekela
daar volgt de Pekel Aa
haar oude bochten na
betekent 'zoute rivier'
de Dollard kwam immers
met zijn zeewater
tot hier
tot Oude Pekela
nu loopt de Pekel Aa…
Sellingen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Maar het hoogveen
aan weerskanten om het dorp heen
is afgegraven en verdwenen
akkers, boerderijen zijn verschenen
trekkers rijden af en aan
boeren vinden hun bestaan
schapen waren het voorheen
op de heide in het veen.…
lotusbloem
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 499 ik schreeuw het uit
ben verkrampt
kijk slechts in
mijn achterruit
tot ledigheid
voor niets gekampt
laat mij worden
die ik ben
laat mij, laat mij zijn
een kostbare lotusbloem
in mijn eigen ven…
Uit donkere plooien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 103 ik heb
het bos ontkleed
zijn bladerjassen uitgedaan
alle spinrag
is verdwenen
naakt komt het voor mij staan
ongenadig hakt het licht
de laatste spaanders
uit donkere plooien
verwaait wind
lichte varens en de
stilte van het beschutte ven
de open plek
is kaal bij volle maan
wat heksenhout is blijven staan
troosteloos steken…
Jopie H
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 233 Aan het eind
van sloot en ven
waar het land
raakt aan de lucht
daar ligt een stil
en klein gehucht
dat is waar ik
geboren ben
daar weet ik
elke weg en steg
haast elke
struik en boom
dat is waar ik
mijn dromen droom
daar is het goed
en wel vertrouwd
daar is mijn huis
ben ik getrouwd
daar in dat stil
en klein gehucht
ken…
Als dekbed
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 116 Jouw nacht wil ik zijn
als het dekbed rond jouw
prachtige contouren
Jouw ochtend ben ik
als in die fragmenten
van een voorbije tijd
't Middaguur slaat twaalf
hoewel de tijd slechts e-
ven lijkt te haperen
Start volgt voortvarend
uren worden groter
glijdend in de avond
schrijdt de tijd voort
tot in de nacht die roept
dat mijn…
Het oogt markant
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 301 je hebt je glazen huis
gehoekt met de
kantelen uit verleden
de oude rode stenen
zijn opnieuw gevoegd met
specie uit de generaties genen
het fundament
verzonken in het veen
aangepast aan heden
het oogt markant
de glazen wand is
transparant naar buiten
de inkijk biedt
slechts schaduwen van
huiselijk intiem bewegen
na eeuwen van…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 Nevelsluiers legden zich
over de weiden van het ven.
Het licht deemsterde weg.
Vrieskou werd voelbaar.
Met moeizame tred
liep ik de laatste kilometer.…