Alle inzendingen over verbroken relatie

het zo koud voelt zo alleen in dat grote bed op de lange avonden kijk ik naar een lege stoel met de brandende vraag op mijn lippen “wil je koffie” er zijn momenten, dat het alleen zijn me zo vreselijk opbreekt een mens is geen eiland soms voel ik me zo rottig al houd ik me groot en doe alsof zeg dapper als iemand me vraagt wil je geen relatie…

Net als zoveel vrouwen val ik voor foute mannen en ik kan er niets aan doen foute mannen met foute streken onbereikbaar, onbetrouwbaar misbruiker of leugenaar wetend dat ik altijd iets in zo'n relatie mis vraag ik mij af waarom het zo interessant is Ze houden hun handen niet thuis komen afspraken niet na brengen geweld in je huis zijn…

hij het vandaan nu al bijna 32 jaar in mijn leven Kijk hem bezig, mijn lieve schat vol bewondering neem ik zijn onaflaatbare inzet waar hij is vaak niet de makkelijkste maar ontegenzeggelijk staat hij altijd voor je klaar Kijk hem bezig, mijn nummer 3 geen kwaad woord wil ik over hem horen daar ben ik teveel moeder voor niemand kan onze relatie…

zinloosheid van deze territoriale dadendrang maakt iedereen in de wereld in de war en bang De druk op het trommelvlies wordt opgevoerd De cascade van reacties gaat ongestoord door maar deze communicatie vindt nog geen gehoor De domme macht van een onbegrijpelijke dialoog levert de voedingsbodem voor het verbreken van de verbinding en een relatie…

De lagere toonsoorten klinken hoog boven de aarde; wanneer die onder weg is naar het reeds voor het vrouwtje gebouwd nest; in een parasitaire relatie met een vogel van waarde. Een koekoek noemt men zoals die klinkt, in diverse toonsoorten en soms in valse dissonanten.…

Was er niet één ding wat ik liever had gewild dan een relatie met jou? Ja, dat jouw hart ook om het mijne schreeuwt. Ik schreeuw harder dan ik kan, schreeuw met alle kracht die ik heb naar jou. Omdat ik zo ontzettend veel van je hou. Maar het is onmogelijk waar ik naar verlang. Waarom speel je met mijn gevoelens?…

zorg in een familieband Groei je op en word je heel snel groot, Als kind zetten ouders de zorgen voor je aan de kant En sta je niet stil bij onverwachte dingen als de dood Toch komt het eens op je pad bij jezelf of bij een ander Het zet je aan het denken keer op keer, Wat wil ik in mijn leven gaan bereiken als nuchtere Nederlander Een baan, relatie…

Penetreert uw man u liefst anaal, omdat u meer verdient en groter bent? En droomt u zelf van een verkeersagent? Wees dan maar blij, want hier komt mijn verhaal. Er drukt een groot taboe op mijn geweten: mijn tuinkabouter is om óp te vreten.…

Een christenhomo gaat op non-actief omdat hij niet met heren mag verkeren. Dat zou de homogeniteit frustreren, al zegt de bijbel: ‘Hebt uw naaste lief.’ Maar dát is niet de lijn van de partij; het was slechts God die dit ooit tot ons zei.…

‘Married at first sight’ Een moderne actuele Onderhoudende wijze Van uithuwelijken Ik sta erbij, ik kijk ernaar Ik denk er wat van Ik zeg echter niks Ik laat het gaan Niet de ouders bepalen Maar de wetenschap Voorspellen, dokteren Een schappelijk huwelijk De voltrekking is Als een sprookje En als het mis gaat De scheiding ook…

u wordt zo gehaald, contact verbroken, mechanisch handelen geluidloos hervat. Met gezichtsuitdrukking afgekeken van gemiddelde begrafenisondernemer word ik begroet. Binnen een klein kwartier doordrongen van opties en varianten, mitsen en maren, prioriteit, lang en kort.…

telkens saaie geregeldheid je houdt vertekend van jezelf in mij nog en niet vergeten geef je weer, steeds meer en meer vertoon je nooit jezelf en ik zie jou in mezelf als jij en ik verstrikt doorheen het eigen de wereld gevangen in onze ogen samen gedeeld, toch zo apart gebonden door lucht en niets meer zijn wij onafscheidelijk in licht verbroken…

Voordat ik wakker word" .....Betovering verbroken.…

Een redacteur ontslaan na overspel mag niet. Maar in geval van scheve schaatsen zo’n zedeloze zondaar overplaatsen naar waar het niet zo nauw komt, mag weer wél. Hij schrijft nu stukken over voetbalsport waar overspelen níet veroordeeld wordt.…

Verguisd door zijn collega-advocaten, Is hij hardvochtig uit zijn ambt gezet. Hij overtrad in de praktijk de wet, En bovendien heeft Eva hem verlaten. Maar ook in deze kommervolle staat, Weet Moszkowicz dat onkruid niet vergaat.…

Vroeger met z’n drieën, iedereen tevreden, Twee vrouwen, één man Kon niet goed gaan, dat konden ze weten Geheim voor het publiek, trokken hun eigen plan Het bondgenootschap van drie, wou eigenlijk uiteenvallen Maar twee dachten van niet, Wilden de alliantie niet verknallen Nu moet de man branden voor zijn liefde, De vrouwen vluchten met…

het zijn de uren die zij telt elke dag maar weer de vragen die zij stelt elke week weer meer de tranen die hij liegt zijn woord dat steeds blijft steken haar hart dat hij bedriegt en op den duur zal breken het zijn de keren dat hij belt zonder iets te zeggen de ring die steeds meer knelt wat valt er uit te leggen de lakens die…

Ik had je beet Het is geen grap Ik had je hoog Daar op die trap Totdat je beet Je nam een hap Ik liet je los Daar op die trap Daar ging je met Gezwinde spoed Eerst je hoofd Tot slot je voet Ik dacht nog even Dat je sprak Het was je nekje Het zei: “krak”…

Zij verft een kastje. Hij kijkt foto's. Op een ervan verft zij een kastje. In het kastje liggen foto's. Op een ervan kijkt hij foto's. Niet op de foto's: zij verft een kastje.…

Het was wel anderhalf uur, dat je belde met je beste vriend en compleet de tijd vergat. Pratend, diepzinnig over het leven dat je met hem ooit leidde maar beide geen voldoening kon geven. Wijzer geworden, door wederzijds leed en levenslessen, goede en slechte… Wonderbaarlijk hoe snel je het slechte vergeet. Eén enkele conclusie zweeft…

Wij die elkaar tot bloedens toe op alle zwakke plekken kwetsen, wij beiden zijn ten langen leste de onbesliste vete moe. Het laatste licht faalt in het westen, mijn lieve vijandin, zie hoe ik mij van wapentuig ontdoe; dit is uiteindelijk het beste. Het heeft alleen zo lang geduurd: de bitterheid waarmee wij streden heeft voor ons alletwee…

blaas het stof deksel hoog til eruit het hele leven uitgepakt foto's en wat poëzie licht vergeeld bladzijden iets uitgezakt schrik ik daar beeld van jou alles terug deksel dicht stof is weg net als jij…

rooddoorlopen dikke tranen tekenen van oud zeer hart gebroken doodse stilte herinnering aan weleer de klok die tikt de koffie loopt jouw foto aan de muur een gouden ring een ochtendzoen mijn hart nog vol met vuur moderne kunst en appeltaart we hadden veel gemeen Barcelona Rome, Praag toch liet jij mij alleen opnieuw begonnen…

vreemd hoe het kan lopen Zo zonder stilte, of gemis Dat ik onbeperkt blijf hopen Dat dit is, wat het is Dat geen hart breekt van verlangen En ik me nooit vergis Dat ik mij niet meer laat vangen In de liefdesgevangenis Maar waarschijnlijk gaat 't over Al heb ik nog geen zin De blindheid van de liefde Brengt mij terug, bij het begin.…

lang na de winter talmde de lente jij man, ik een vrouw eenzaam een paar eenzaam als velen steeds opnieuw delen alles aanwezig maar toch, iets ontbrak tussen ons tweeën wat langzaam maar zeker de passie verstoorde die soms weer ontstak komen en gaan net als de seizoenen jij man, ik een vrouw, ik, ik en jij, jij.…

lonkende appels opa's hand die hoger reikt mij een knipoog geeft…

Blij keek ze hem aan – wat was hij stil. Wat geeft dat? dacht ze. ‘ Wat is er?’ vroeg ze omdat ’t er wel toedoet. ‘Ondanks openheid en zo,’ zei hij, ‘je kent het wel, blijven er altijd dingetjes, weet je wel, waarover je niet praten moet.’ ‘ Tussen ons?’ vroeg ze niet begrijpend, hunkerend naar meer. Geheimen tussen hem en haar…

Vrouw wispelturig en de man ongedurig Juist dan, heb hem lief…

zo zal het zijn als zij verlaten en onvruchtbaar gezeten aan het raam de uren tot dagen de kamers tot huizen verzinnen en tussen hen een stilte die een hoofd vol dromen nog verbergt, een stilte die de keel dichtsnoert en ten slotte een stilte vanzelfsprekend reeds, onoverkomelijk als tussen heel oude bergen ---------------------------…

We waren eigenlijk al tijden geen stel meer maar nog wel tezaam en wie van ons nog monogaam was, was bepaald niet te benijden. De korte tijd van ons bestaan kon ik jou en jij mij wel lijden om zo de leegte te bestrijden; het was goddank ook snel gedaan. Ach, zo’n verzuurd retrospectief maakt wat ons pijn deed beter draagbaar, al blijft…