Netgedichten

netgedicht (nr. 43.216):

Sonnet

We waren eigenlijk al tijden
geen stel meer maar nog wel tezaam
en wie van ons nog monogaam
was, was bepaald niet te benijden.

De korte tijd van ons bestaan
kon ik jou en jij mij wel lijden
om zo de leegte te bestrijden;
het was goddank ook snel gedaan.

Ach, zo’n verzuurd retrospectief
maakt wat ons pijn deed beter draagbaar,
al blijft het even onverklaarbaar

en ook in wezen onbestaanbaar
- al was je me bij vlagen lief –
dat ik ons tot sonnet verhief.