Alle inzendingen over verdwaald

Dit is hoe ik de weg kwijtraak op een rechtlopend pad. Hoe het donker me verblindt door de lichtvoetigheid van mijn gedachten. Dit is hoe ik niet meer weet of gisteren al voorbij is of vandaag nog beginnen moet. Hoe het kloppen van mijn hart en het stromen van mijn bloed me misselijk maakt. Dit is hoe ik het spoor bijster ben sinds…

Op het strand van Scheveningen, zit ik in de lentezon te soezen. De zee en de meeuwen zijn er weer. Zomaar ben ik hier zoek geraakt. In de nabije verte, hoor een jongetje snikken, Hij is zijn moeder even kwijt. Dat kleine mannetje, dat ben ik. Zestig jaren zijn nooit vergleden. Ik zoek in mijn herinneringen, en vind mijn moeder terug.…

Vlinders achterna in het lentebos ik ben verdwaald…

Niet verloren Maar verdwaald In spoor van eigen stappen Zie geen boom Laat staan een bos Men is daar aan het kappen Niet verloren Wel verdwaald Op grond waar eerst Het pad was Ik loop rechtdoor Maar zie geen spoor Verlangzaam toch Mijn pas...…

ik verdwaalde toen iemand een ladder voor het raam van vroeger zette de zee werd donker en de kou sneed als een schaar door mijn lijf ik verdwaalde toen ik naar de lege hemel keek en liedjes van lange regens hoorde ik dacht aan verdwenen dagen de ladder kon me gestolen worden…

de zuidwester blaast een verdwaald kastanjeblad naar de wintermaan…

was je maar dichter in mij verder dan alles in mij verder verdwaald in mij zomaar hier dichter bij mij…

paddentrek gemist verdwaald eindigde hij als lijk in een kelder…

Ik ben verliefd spul en vergeet uit te stappen – verdwaald in haar geur.…

Verdwaalde tranen doorkruisen uitgedroogd zand, vermoeid en eenzaam…

Door mij Aan te passen Aan ieder ander Heb ik mijzelf In de steek gelaten En ben ik verdwaald…

Verdwaald en achterhaald In de bloesem en in struiken Overschaduwd en gewaarschuwd In tweestrijd Voor altijd…

Verdwaald, zoekend, zweeft de blauwe waterjuffer langs huisdeuren.…

verdwaald in vergezichten ontwaakt zachte illusiemuziek weelderig groeien fata morgana’s onder de zon van duizend en één nacht nog beieren kerkklokken hun klanken ten hemel trompetteren minaretten fel verdwaald in de hel van alle geloven zoek ik vrede maar is die er in mezelf nog wel…

als ik de liederen hoor van verdwaalde zielen komen de emoties tot hogere machten die mij aanhoren in mijn liefde tot de wereld die in puinhoop leeft zien is begrijpen voelen is de snaar van de instrument het bespelen en het voelen is het koor wat erachter schuilt warmte die ik van de stem hoor is de verdwaalde liefde in mijn hart.…

Herfstzon vult plasjes licht in avondstil moment en het blad verdwaald…

Ik rende haar achterna dwars door het hart van duisternis verdwaalde gazelle van het niet kunnen verwoorden schaduwenen, wildernis en waan, flarden van eens al gedroomde dromen zij rende mij achterna dwars door de duisternis van het hart verdwaalde gazelle herinnering aan jouw gezicht en handen dat samen met het licht en vertrapte ochtend…

Net als Klein Duimpje verdwaald in het grote bos ben 'k het noorden kwijt…

verdwaald in het niets…

Ik was Mijn pad Aan het zoeken Op jou pad Verdwaald Het was Niet mijn pad Nu mijn eigen Pad gaan Bewandelen…

Lang is de avond een gezicht dat ik verander in de kou die me niet meer volgt als ik slapeloos verdwaald weer eenzaam en gelukkig ben…

[b]verdwaald[/b][i]op het[/i][u]web[/u] [i]zo[/i][b]vroom[/b]…

hoe langzaam de ochtend zich ontvouwt zal zij nimmer weten nog niet eerder zette zij met verdwaalde kwasten een portret van Aphrodite op…

De decemberkou drijft mensen naar binnen in een gezellige huiskamer met feeërieke kerstsfeer vinden familie en vrienden elkaar in vrede weer tijd om over lief en leed van een jaar te bezinnen nog vele schaapjes die verdwaald zijn zonder herder moeten op een donkere weg in eenzaamheid verder plaatst een verdwaalde in uw hart en in uw midden…

De decemberkou drijft mensen naar binnen in een gezellige huiskamer met feeërieke kerstsfeer vinden familie en vrienden elkaar in vrede weer tijd om over lief en leed van een jaar te bezinnen nog vele schaapjes die verdwaald zijn zonder herder moeten op een donkere weg in eenzaamheid verder plaatst een verdwaalde in uw hart en in uw midden…

Misschien ben ik verdwaald Verdwaald door al wat me is overkomen Met laarzen en een paraplu Stamp ik door de plassen Lachend en genietend nu Ik ga me straks wel wassen Aan de eendjes voer ik brood Van mijn moeder net gekregen Anders vriezen ze straks dood Ik zie mezelf de zak nog legen Misschien was ik gelukkig Gelukkig door al wat…

Hier rust een verdwaalde priester…

Ik ben op weg Terug naar mezelf Goed bezig Goed op weg Maar de weg Is zo eenzaam En voel me Vervreemd En verdwaald…

verdwaalde wensen van ver tot dicht maken hoop tot banneling onzichtbaar langs zacht aangelegde paden…

Langs het spoor een verdwaalde veter Ook een jas, in donkerrood, Oh, wat was hij dood...…