Alle inzendingen over vergeet OR lijden

"Grijs blauw (voor Sal) Je kijkt me doordringend aan voel me ietwat nederig en liever wil ik gaan maar jouw vriendelijkheid overwint mijn schaamte Dan ineens herken ik in jouw grijsblauw iets wat ik nog overwinnen zou Dus wees niet te snel bevreesd want er zijn meerdere "Waiting for the man" geweest.....…

aan mij trekken vaak stoeten voorbij ik spreek liever van stille tochten geblinddoekt passeren verdrongen gedrochten elkaar vasthoudend in een rij, zij aan zij doorgaans zijn ze ook in schaduwen gehuld nauwelijks zichtbaar voor mijn ogen omdat de ziel maar niet wordt bedrogen immers die is al met te veel spagaten gevuld ze zingen het oude…

ome Jan was ergens psychiater van hem werd ik niets wijzer zo bleef het duistere in stand later, toen ik eindelijk groot was leerde ik zelf wat geestelijk lijden is vreemde weerstand is verdwenen het zijn mensen zoals jij en ik die vermaald worden door pijn mensen zijn nu steeds meer depressief door gekte van de maatschappij…

als in de zomer bladeren vallen en zonnestralen enkel pijn vergroten weet ik niets over morgen te verhalen immers sterven bij leven laat zich niet als vanzelf in hoop vertalen…

wij lijden in een kleine taal waarmee ik zin en rijm onthaal om te denken in mijn woord wanneer het zeer mijn lied verstoord…

Jij bent alle ogen die naar mij kijken handen die mijne vasthouden alle haren die ik mag kammen Alle monden die ik zoen alle appels uit de eeuwige garden die ik mag proeven Jij bent alle brave vrouwen die van mij houden het zalige jonge lijden van mij en mijn alles blijf jij !…

Als leven lijden wordt de pijn niet meer te dragen de nacht steeds zwarter wordt en dagen vol met vragen Waarom dit leven mij niet geeft waaraan een ander wel plezier beleeft Als leven lijden wordt en je verdriet niet meer te dragen de eenzaamheid steeds erger wordt geen zin meer om te dragen waarom ik eigenlijk verder leef en een ander…

is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels om zich tot globale waarheden te ontplooien er is geen grens die het lijden…

Mijn vroegere hoofd. Ik was zondig. En vroeger had ik nog een hoofd. Nu glijden mijn vingers de laatste jaren over iets anders op mijn hals. Ik heb geen gedachten meer in mijn hoofd. Dat is een verschrikkelijke straf. Hoewel ik iedereen weer liefheb. Een bed is door de voorzienigheid aan mij geschonken. Omdat mijn hoofd er niet meer is maar…

het was het einde van een droom en misschien zoals altijd bijna het begin van een andere? tussen drijven en zwemmen ontbreekt soms slechts de durf nog te verlangen hoe dan ook zouden verdriet en pijn onvoldoende moeten zijn om de gordijnen te sluiten op de klaarte van de dageraad hoopt men...…

Ik ben een kraakvis en ben mijn kraakbeen kwijt, is het mijn constitutie of de onverbiddelijke tijd die thans met scherpe tanden het merg uit mijn botten bijt ? Mijn liefste haalt haar schouders op, zo schamper en beschonken, houdt ze van losse eindjes en haar werk dat steeds blijft lonken. Ik breek in bij mijn moeder en neem laudanum…

Het lijden en het zwart waarin ik zweef. Ik lach en dans maar zonder diep verlangen. Vergeten wie ik ben en dat ik leef.…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

Vergeten en vergeven komt makkelijk over de lippen, maar ik kan het niet want deze wonde liefste, is tot op het bot gegaan. Het zien van je lijden doet ook mij pijn, zodat we dan -in ons verdriet- toch weer met z'n tweeën zijn. Kom, neem afscheid, ga nu maar morgen moet het -naar dat schijnt- alweer wat beter gaan.…

Zij die Hem zonder het te weten heel haar rijke lange leven zocht lapt Hem van God vergeten aan een laatste ademtocht. Dit is geen leven meer maar altijd schrijnend zeer: een aan het leven lijden. Laat haar toch verlijden in de tijd verglijden in het milde onvermijden van de eindeloze eeuwigheid.…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle…

De doornen van ieders levensjaren wegen niet op tegen de doornenkroon van Christus maar beide vinden hun oplossing in de dood de volmaking van het menselijk leven en lijden maar bovenal in de verrijzenis tot een eeuwig leven door Jezus Christus de opgestane Heer zoon van de Vader: God En dat mag je vieren feestelijk op 1e Paasdag…

Geluk zit in de kleine dingen, luister naar wat men zegt, vergeet beslommeringen en wandel en voel u licht. Al is het leven hard, in 't zicht, laat u door hoop verblijden, de kracht die in u zit. die borrelt op in 't lijden…

was ooit meer niet te vergeten dan de paar huizen die nu Dallingeweer heten achter de Punt van Reide had het dorp flink te lijden delen zijn in oude tijden weggespoeld in Dollardvloed het was niet te vermijden wie je niet vergeten moet is Jarke de profeet die al die voorspellingen deed over land dat de zee had genomen en dat land weer terug…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het lijden dat wij vrezen, maar morgen nimmer op zal dagen, laat ons vergeten. Laat ons vragen om die voorspoed op die dagen dat alles anders kan zijn. Wij blij zijn dat er nog morgens zijn.…

Er zijn er die weten en er zijn er die vergeten er zijn er die vragen en er zijn er die geven Er zijn er die de weg niet weten en de taal niet spreken er zijn er die lijden en wachten op betere tijden Er zijn er die met 2 maten meten en van meerdere wallen eten er zijn er die hun kop in het zand steken en hun afkomst vergeten Er zijn…

Laat mij jou naar een lach toe leiden Laat mij een eind maken aan jou lijden Laat mij gaan tegen beter weten Laat mij jou alles doen vergeten Laat mij gaan Laat mij naast jou staan Laat mij toe tot jouw verleden Laat mij naast jou staan in het heden…

liefde kijkt naar de toekomst van het vergeten verleden. liefde veinst niet, peinst niet noch twijfelen noch cijferen. kleinzieligheid kent ze niet. want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij gaf zijn enige Zoon. Niet de scheiding doet lijden maar het gescheiden zijn.…

Middels revolte en re- volutie, liet het volk zich niet kennen niet langer meer die terreur 't Communistisch juk werd afgeschud Te lang die tirades doordrenkt met verderf van democratie Een uiteindelijk arme man in zijn echt surrealistische wereld Na iedere gedane handdruk met alcohol en een doekje Ceausescu's hand ontsmet Roemenië…

Haar ogen vragen spreken, klagen breken, kiezen hopen, verliezen laten schaamte strijden waar lijden door daden het daglicht verloren vergeten, verraden verketterd, verkoren zoekt zij een toekomst vindt dagelijks pijn haar ogen spreken vragen, breken haar wanhoop haar blik haar ogen blik…

jou te bevrijden uit 67 jaren lang ernstig lijden?…

Over liefde zwijgen en in stilte lijden. De zee is grijs. Vergeet-mij-niet en ereprijs. ---------------------------------------------------------- Uit: 'Dwangbuis van Houdini', 1998.…

En er nog velen zijn die lijden.…