Alle inzendingen over vergeten / namen / verlegen

Vaak zeg ik: dit zal ik nooit vergeten opgeschreven in het boek van mijn hart jouw naam op ieder blad met hoofdletters moet je weten.…

ik verwacht... opnieuw de zon na dagen van kommer en kwel komaan mensen, vergeet die hel en zwaai nu vanaf jullie balkon.…

Flarden van vergeten beelden onttrokken aan de vergetelheid. Uit het diepste onderbewustzijn komen namen, plaatsen, dingen, plotseling en onverwacht, fragmenten van herinneringen. kleuren, geuren of geluiden wekken beelden op van weleer. En doelbewust of ongevraagd beleef je het verleden weer.…

Een, twee, drie, Zo heten wij en wie Die namen weer vergeten kan, Die noemen we ook geen ‘oom’ meer dan.…

herdenk de doden herdenk oorlogsslachtoffers  herdenk ze steeds weer…

We gaan je missen, en herinneren je naam. herleven gebeurtenissen, en fluisteren je naam... Dag lieve lieverd, we moeten nu verder zonder jou. Je gaat voor altijd, weg uit ons leven. Maar we vergeten nooit meer, wat jij ons hebt gegeven. Daag lieve leverd! Tot ooit...…

Morgen ben ik mijn naam vergeten. Noem me dan, zeg mijn naam, zeg me wie ik ben, omarm mijn verlorenheid in zachte armen. Lieg liefdevol en breng me stap voor stap naar huis waar de winter met koude ogen wacht. Help me oversteken naar de nacht voordat ik tot stilstand kom. Noem me, zeg me dat ik ben.…

je zachte huid bezweet en warm een tedere kus een sterke arm mijn bloed stroomt vlugger mijn adem gaat snel bij anderen was ik verlegen maar bij jou durf ik wel mijn kleren verwdijnen net als de wereld om me heen dan ben je echt bij me en worden we samen een....…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

De zilte wind die rond jouw enkels dwarrelt, jouw meeuwen, brutaal mooi en lachend, schaterend naar mijn verlegen adem. Oh wind, oh wind mijn vingers strelen jou, oh wind, tot stuivend zilt het zicht verblindt.…

Wanneer aarzelende druppels verkwikken laat dan warme stralen bevroren wanen ontdooien als bloemen huiverig over de rand van de vaas het eerste licht durven begroeten pas dan zal gisteren vandaag zijn en verlegen verlangen naar morgen ga je mee douchen ?…

terug aankijken lachen onze hoofden zochten verlegen... schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…

Je hele houding staat me tegen, niet te boos, niet te verlegen, je bent gewoon en echt volmaakt. Je hele invloed staat me tegen, wat je mis doet wordt verzwegen, omdat je altijd and'ren raakt. Je hele zijn, het staat me tegen, maar als ik je zie, zo in de regen, weet ik wat jou bijzonder maakt... Je schaduw.…

Mijn zoon verlegen Achter haar aan, Blauwe ogen, Lang blond haar, Zijn sprookje was ontstaan. Hij de prins, Zij de prinses, Maar geen wit paard.…

heel verlegen in de bloesemregen rukjes wind spelend met lokkende krullen ogen die smullen lentekriebels die harten doen smelten voeten doen dansen mensen doen flirten vogels doen sjansen en daar staat hij de mooiste boom hij is haar droom doet elke wens van haar vervullen…

Het zijn de kleuren van het wonen het oker en het blozend rood Het is de geur van versgebakken brood en pizza uit een hete oven Het zijn de kruiden aan berm kant van holle wegen Het zijn de bomen in bloei in glooiing,op hoogte bij malse regen Het maakt me verwonderd en verlegen in deze onvergeten streek.…

Je dartelt als een veulentje door de wei Verlegen, speels en steeds erg blij. Lenig als een klein poesje, dartel je rond Helblauwe ogen en een heel fijne mond. Waar je verschijnt, wordt alles vrolijk en lief Je werd echt mijn Hartedief! Schattig kleinzoontje, ik heb je lief.…

Sprak ik de geest van de doos op het naaktstrand verlegen als een verlaten vogel op de vlucht tussen al die bewegende benen op het zand vond ik de brievenpost opgedronken in een geheime whiskyfles toen ik het ophield en verstokte in mijn ademhaling bij schoonheid die op zichzelf geschreven toch bestond liep ik daar zelf nu in mijn blote…

Vijftig roze engeltjes in een Champagnebar allemaal lief met blauw gelakte nagels zo wil ik wel in God geloven vertel jij verlegen wetend dat de liefde bij de grond begint jouw voetstappen laten indrukken achter reisgenoot van de onbestemde nacht.…

Als grootsheid mij zo angstig maakt mij zo vaak doet verstijven dan wil iets in mij al te graag steeds klein en onbelangrijk blijven Toch voel ik mij soms groter dan ik doe dan ik tot uitdrukking kan brengen hoewel ik niet echt heb geleerd hoe grootsheid te herkennen Toch ben ik belangrijker dan ik weet ik toelaat en bewust voel…

bijvoorbeeld de uren die nog flaneren in de kamers van het vertrouwde huis waar ik mij de woorden en de passen herinner toen wij op elke geheiligde zondagmiddag dansten op Blakeys " blues march" de zomeravond aan het strand waar in aarzelend licht de verlegen zinnen van het te vroege afscheid verdwijnen in een ruimende zee en de nacht…

ook waren Maar dan wat minder namen We herdenken nog de namen Maar de daden van de Handen die Landen kraakten Mensen braken Bleven schoon en ongedeerd Het wordt tijd Dat men Door de tijd heen Leert Dat veelvraten En zij die Vastzaten Aan hebzuchtend kwaad Samen kunnen oogsten En door Dagen heen Hun granen Kunnen delen Want…

Bespottelijk uitgedoste graatmagere trienen Zwart kijkend en vreemd lopend Bijna struikelend over hun eigen benen Daarna de homofiele mode-kunstenaar Die zogenaamd bescheiden en verlegen Maar in werkelijkheid strontverwaand Ook nog even het podium ophuppelt Niets zo erg als een haute-couture modeshow…

ik heb gedag gezegd nog god god ik wist niet eens tegen wie of wat ik dat zei en zei gedag ik zei gedag en er was stilte niemand antwoordde, zei hoi prima zo joh ga zo door en er was een heel verlegen wereld. Daarna werd er niets meer. Ik was geworden tot een meisje eenzaamheid. Daar is de trein, mijn hoofd loopt om.…

jouw hart wordt ook het mijne als ik het kloppen hoor terwijl ik je ontdek en langzaam reis van plek naar plek ik word meer en meer verlegen doch ook brutaal en ongehoord zo reis ik verder en ontdek je onverstoord er lijkt geen einde aan te komen maar....mijn uiteindelijke doel zijn de tranen die nu stromen omdat ik zoveel bij je voel…

waar ik mijn grenzen verleg verder dan dromen op zoek ga naar wensen de sterren voorbij zie ik jouw beeld in het zonlicht verloren kijk jij mij aan door nevels heen ontdek ik leven in stralende ogen het eind van mijn dromen ligt in jouw hart…

Al lang op leeftijd toch puberaal verlegen. Vaak ben je zo afwezig en zo stil dan denk ik waar is het kind in mij gebleven. Ik snap het best dat je eruit wil maar toch blijf nog maar even.…

hoe kun je geluk omschrijven vroeg ze ietwat verlegen aan haar vriend de wind die liet even door zijn fluisteren haar haren wapperen ze voelde het tot in haar tenen haar voeten dansten een warm gevoel doorgloeide haar hart handenvol geluk zomaar op een zondagmorgen vriendschap een kostbaar bezit…

kabouter Piggelmee vraagt verlegen aan Sint om een suikerhart zijn aanbeden Poggelmoe is dol op zoetigheid haar vlechtjes zwaaien in het rond als zij iets in haar schoen vindt na de allerlaatste zachte kruimel vraagt ze een kilo kerstkransjes Rudolf rijgt ze aan een slinger Jo-Ho, een vrolijk kerstfeest!…

dooi druipt en drijft en tikt de takken los mijn tuin komt weer tot leven de vogels uit hun schuilplaats door poes even verdreven dragen zij hun lied aan 't nieuwe scharrelen en de vrijheid op 'k verbeeldde mij een winterkoninkje heel trots voor goudhaantje nog te verlegen…