141 resultaten.
de dag gedoogd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 211 de dag verglijdt mij niet
voelt als een schilderij
dat ik niet vatten kan
het zoekend licht niet speuren
van kille ochtend zonder zon
tot koesterende zomeravond
geen vroege vogels horen kan
't laat verkeer nog in de verte
sensatie van de wind
die opsteekt bij het krieken
en zich na het schemeren
tenslotte neerlegt bij de feiten…
Verglijding
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.570 De sleutel tot een nieuw begin
ligt veilig opgeborgen
De zandloper loopt de uren door
tot aan de dag van morgen
Tijd en ruimte gevlochten ineen
spoeden zich door eeuwige paden
Kosmisch gezien het rijk alleen
grenzeloos vlecht het zijn draden
Waar de aarde tolt zijn eigen baan
de zon schijnt jaargetijden
Dag en nacht, zon en maan…
wachten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 316 wachten op wat komt
in de verstilling van nu
zwijgt haar ouderdom
doelloos verglijden jaren
rond haar breekbare figuur…
Verglijdende kansen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 991 Terwijl ik zou kunnen genieten
versperren sombere wolken
de weg richting zonlicht
Terwijl ik keuzes zou moeten maken
twijfel ik constant over de eerste stap
zodat ondertussen de kansen verglijden
Terwijl ik voluit zou moeten gaan
leef ik als surrogaat voor morgen
omdat gisteren de toekomst bepaalt
Terwijl ik het zou moeten uitschreeuwen…
Een zacht verglijden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 150 laat in augustus ritselt
bruin plataanblad windbewogen
op mijn terras
ik kijk op mijn bankje
naar stoffige zomerbomen
die overdragen zijn
rode zaden van de esdoorn
glanzen enigszins vermoeid
tussen gebladerte
schemering valt sneller in
met eerste herfstdraden
die mijn gezicht strelen
.…
Je komt en gaat
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 386 Innige momenten verglijden..
waarom ik, waarom jij,
Toeval is er niet..
het is gewoon zo..
niet meer of niet minder.…
humide
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 143 gedoofde oren
kijken naar mondwoorden
die lekkend
in jouw lippendal verglijden
grauwe vormklanken
bespreken mij
ik voel hun mist
maar weet niets…
Stortkoker van het Geluk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 316 Ieder zwoegt en zweet
En is oud voor hij het weet
Valt, staat op en gaat door
Denkt: ik kan niet meer stuk
En ziet zijn dromen verglijden
In de stortkoker van het geluk…
Tussen mijn vingers door glijden je haren
gedicht
4.0 met 12 stemmen 3.521 Tussen mijn vingers door glijden je haren,
als ik ze streel met langzame gebaren;
en als ze zachtjes vallen uit mijn hand,
denk ik aan het verglijden van de jaren.
------------------------------
uit: Meisjesgenade (1980)…
geleidelijk
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 597 zoals de tijd
en stromend water
de ruwe rots
tot gladde steen
polijsten
louteren tranen
en het verglijden
van de jaren
dit heftig verdriet
tot weemoed…
Hoe laat het is
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 Niemand weet waarom
De tijd bestaat,
Waarom alles in
Haar verglijden moet
Die ons daag'lijks knecht
En onder een ontontkoombaar
Juk gevangen houdt -
Niemand weet immers
Hoe laat het is…
vanzelf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 82 in stroperig
verglijdende
dagen kruipt
het licht van
muur naar vloer
zand vlieg en
vlinder zoeken
geen bodem het
gaat vanzelf alles
kent zijn eigen weg…
3/8 – 23.07/
gedicht
2.0 met 2 stemmen 1.125 ik trad op
ik trad terug
hier en daar werd ik
daarna voor even
opgetild
voor even
in evenwicht
voorgoed verglijden
-----------------------------
uit: 'Blijven en verreizen,
gedichten 24/10 - 27/8', 2013.…
krantenfoto
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 336 ik kijk naar een roerloos schaap
in een lege polder
en naar een trein die in de verte
richting Jorwerd zoeft
ontwaar een verglijdend beeld
vol ongekende ruimte
nog ongeschonden in tijdloos
verzonken groen…
ONGRIJPBARE TIJD
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 61 ik grijp de tijd
bij z’n kop en z’n staart
hij probeert stiekem
te verglijden
wordt net als ik bejaard
wat ik samen met hem
wil vermijden
de tijd heeft de tijd niet meer
en ook al probeer ik
het steeds weer
zijn regels zijn niet
te ontwijken…
Nieuwjaarsmorgen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.611 Kom dan, mijn gedachten,
Dromen zonder doel,
Die, van de oorsprong van de tijden,
Oprijst om weer te verglijden
Daar uw donkerten omzwachten
In gedaantenloos gewoel, -
Kom dan: mijn beminnen
Moge opnieuw de nacht ontginnen
Van uw veelgeplaagde poel.…
Kusje
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 1.612 Walsend langs het glas,
Druipend van verlangen,
Amberijzig drijvend in je bedwelmende ogen,
Om dan te verglijden
Langs je zoetgevooisde tong,
Tongstrelende amandellikjes
Proeven zich een kronkelweg
Langs mijn ruggengraat
Naar de fladdervlinders
In mijn buik,
Nog een kusje..…
Uit wollige woorden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 je spint
de waarheid niet
uit wollige woorden
omdat die in
het onderhuidse
zijn geboren
de tonen
kleuren niet in
modulatie en gevoel
alleen met
zachte handen
in leiden en begrijpen
zullen deze spinsels
ooit tot eerlijke
ragfijne garens verglijden…
dansen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.285 in dansen verglijden
zweven om elkaar
eindeloos in ritme
ons eeuwig lied
refrein der harten
herhaald verlangen
gevoelens versmelten
harmonieus
in de tango der dromen
de dans van ons hart
met passie doorweven
eindeloos zacht…
De laatste seconde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 176 ik zag eindelijk
een gat in de tijd
en stopte
terwijl de trein
met volle snelheid
dwars door mij heen reed
het was heet
voelde de laatste
seconde verglijden
vervloeide toen langzaam
tot die ene dimensie
van eeuwige rust…
liefdeslied
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.588 melodie in harten
tijdloos en zacht
verglijd in liefde
als eindeloos refrein
samenzang vol pracht
passie in een lied
harmonie in harten
woorden hoort men niet
ritmisch verlangen
naar een zwevend gevoel
drijf op de golven
van dit liefdeslied…
En dan nog iets (11)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 203 in alle woorden
schuchter geschikt
zal hij je vinden
dagen verglijden
onmiskenbaar
het hart is te week
van maand tot jaar
herken dit gevoel
vergeet niet
te bezinnen
weet daarbij ook
dat je zal terugkeren
nooit onbewust
wellicht
in een ander gedicht…
verzonken dagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 389 van die dagen uit een grijs verleden
die hem zo nu en dan nog onderhuids
betasten bij vlagen strelen
van die dagen die hem soms nog laten
verwijlen in verloren jaren die zijn
bestaan ooit met fierheid kleedden
van die dagen die stiller en eenzamer
worden, geen uitzicht meer baren
gaandeweg zonder hem verglijden…
Albast ovaal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Die met handen van liefde
Uit kostbaar albast gevormd
Het licht doorlaat
In zeldzame zachtheid
De aderen toont die ook
Jou tot leven hebben gewekt
Kent een nauw'lijks zichtbare
Opening waar zorgen door verglijden
Van gisteren
Van vandaag
Van morgen…
dansend hart
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.012 dromen in waarheid
als mooiste illusie
verdrijft de omklemming
van verkilde harten
schreeuw van bevrijding
doorbreek die kilte
laat liefde verglijden
in eeuwig dansen
dansend hart
bezing dit lied
mijn waarheid in dromen
werd droom
werd jij…
echo van woorden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 380 In het labyrint van m'n geest
schilder ik de woorden
die er altijd zijn geweest
In de stilte van de nacht
komen ze weer voorbij
en maken mij verdrietig
maar ook blij
ik raak ze maar niet kwijt
want ik heb ze zelf bedacht
in de echo van de tijd
dezelfde woorden
omringen mij
in de nacht
waarin ik
slapeloos verglijd…
gelukkig de gast
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 219 mijn woorden dragen
geen troost aan
laat staan liefde
alleen de nabijheid
het samen slapen
doet verdriet verglijden
als zucht voor de nacht
gelukkig de gast
die slechts op doorreis
nietszeggende woorden
met het badwater wegspoelt
als zondagskind
gekust ontwaakt…
Vermaak of waarheid?
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 213 Toneel waarin je de
Beelden verglijden laat in
De waarheid, die zoals altijd
Universeel blijkt te zijn.…
sterrenvonk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 443 de nacht komt aan
het zacht verglijden
van stromen woorden,
gedachten
het weten, voelen
zacht verlangen
naar huid, mond,
lichaam
wegdromen
vervagen in hoge luchten
zoeken naar erehagen
verdwalen in mist
dan zachte contouren
in sterrenvonk
lichaam
lief…
Vrijheid vogelt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 156 je vleugelt
verglijdend
op de wind
een roep
die buren kent
van ver daarginds
vrijheid vogelt
tegen wolken
zonder volgers
nooit alleen
stippen waaieren
zwierig bijeen
scheren zwart
voorbij een
volle maan
voordat zij
naar hun eigen
rustplaats gaan…