141 resultaten.
Belcanto
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 281 waar bevroren water
de zon omvat en
schaduwen dansen
rond
verglijdend licht
draait zij een laatste pirouette
strijkt haar veren glad
en vlijt zich sierlijk neer
om te sterven
zoals alleen een zwarte zwaan
in schoonheid
naar het wit kan gaan…
Oude winter, nieuwe lente
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 142 De dagen verglijden
de winter zakt door het ijs
zandloper op de vlucht.
Lentewind
waait door het bos
einde winterslaap.
De winter begraven
de lente voelt luchtig
en zwanger van zaad.
Zon van opluchting
maakt een wereld van verschil
het spiedend oog waakt.…
Ongrijpbaar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 160 Zachte langzame stroom
van lucht of water
onzichtbaar onhoorbaar
ontastbaar aan ons voorbij
teken van vergankelijkheid
schuivend in cirkels
wijzend de toekomst
in eenheid van tellen
vragend om aandacht
voor komend geslacht
waarschuwend zwijgzaam
wij gaan
jij blijft bestaan.…
traanklank
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.599 jouw stem te horen in Berlijn
kwam als een schok
verdween, was slechts de radio
die sprak met een Keuls accent
zo lijkend op dat van jou
voelde jouw vinger op mijn wang
verglijden, vallen op de grond
als een druppel regen
dichtbij de Kurfürstendamm
tussen de tegels verdwijnen…
over de brug
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 1.363 na zijn dood
was hij alom aanwezig
onbereikbaar daar
ze haalde het huis leeg
verkocht het
maakte een nieuw leven
nu zit ze daar
laat de dagen verglijden
in een vroege slaap
neemt moeizaam afscheid
van verwarde dromen
droomt dagenlang van de nacht
en wacht
en wacht
en wacht…
Geurde begeerlijkheid
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 386 ze twinkelde
maakte mijn
stemming zacht
hing aan het glas
in loom verglijden
knipoogde haar lach
geurde begeerlijkheid
bespeelde mijn papillen
met scherpe eerlijkheid
ik had haar vast
wij warmden elkaar tot
aan de eerste barst
was haar slaaf
zij mijn godin maar
heb met haar gebroken
mijn onafhankelijkheid
heeft haar voor…
engelendromen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.379 dromen werden droom
een stille wens naar morgen
waar maanlicht gebroken
weerkaatst in jouw tranen
belooft mij een ster
het oneindige verlangen
ontvouwt ze haar vleugels
in heldere gloed
waar wij samen verglijden
in engelendromen
en huilende sterren
in stilte vergaan…
leven is toekomst verliezen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 511 in de lengte van dagen
kronkelt de tijd
ongenadig, zonder vragen
elke seconde ben je kwijt
leven is toekomst verliezen
verglijden in herinnering
het heden lonkt naar ooit
gisteren is voorbij
vol vragen naar morgen
in het antwoord van vandaag
was dit een mooie dag
die de toekomst
herinneren mag…
zo maar een dag
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 582 Als de dag haar gouden glans
heeft verloren
en het daglicht bijna is gedoofd
wordt de hemel toegedekt
met donkere wolken
grijs en grauw
waar geen sprankje
te ontdekken is
van het hemelse blauw
dan ontmoeten we de nacht
langzaam verglijdend
in een nieuwe dag
die ons stralend
toelacht
en weer zal bekoren…
Ver vooruit
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 87 Wat ik op een dag al zou willen doen
was het niet zo vlug avond, morgen, noen
toch laat ik gemakkelijk de tijd verglijden
en vergeet van iets te doen of te schrijven
veel liever is het me te dromen
dan concreet tot iets te komen
iedere dag zeg ik : nu moet er iets gebeuren
en toch loop ik weer rond te zeuren
zo kom ik werkelijk tot niets uit…
Leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Laat haar toch verlijden in de tijd
verglijden in het milde onvermijden
van de eindeloze eeuwigheid.
O, als het toch eens mocht
want hier ligt zij godverdomme op de tocht.…
gevangen dromen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 696 nachtelijke uren
donkere gedachten
pijnvolle momenten
niet te verzachten
talloze herinneringen
achtervolgende figuren
moeilijk te ontkomen
confronterende uren
angstaanjagende dromen
in een web gevangen
hersenspinsels
gestild in verlangen
doorwaakte momenten
langzaam verglijdend
zonnig morgenlicht
warm en bevrijdend…
Los van de tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 157 zacht breekt het ijs
een vlam lekt
uit de open haard
speelt met
kleuren in het glas
wij zijn op reis
in het verglijden
van de kleine uren
dansen sprookjes op de muren
realiteit heeft
gordijnen gesloten
een dimensie van spoken licht op
wij zijn vertrokken
los van de tijd
de winterslaap wordt ons benijd…
De smaak van overgaaf
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 210 voor mij verglijdt
de horizon en jij
in lagen trillend wit
mijn kleur verschiet
de lust vergiet
in heftig samenzijn
uiteengespat in
dol vergeten hoe het was
de smaak van overgaaf
de hitte is nu weggeëbd
ik kleum van kou
verschiet tot grauw
en weer verglijden
horizon en jij
gescheiden zijn we vrij…
De smaak van overgaaf
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 381 voor mij verglijdt
de horizon en jij
in lagen trillend wit
mijn kleur verschiet
de lust vergiet
in heftig samenzijn
uiteengespat in
dol vergeten hoe het was
de smaak van overgaaf
de hitte is nu weggeëbd
ik kleum van kou
verschiet tot grauw
en weer verglijden
horizon en jij
gescheiden zijn we vrij…
het blauw dat gele koren zingt
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 631 handen klauwen
naar houvast
groevenloos voelt steen
nog zachter dan de dood
in uitzichtloos verglijden
het blauw dat
gele koren zingt in het
glooien van de hellingen
verblinkt als stilte in de
samenkomst van dalen
is wit het graf dat
sterven heeft gebaard
rust die neerdaalt
in de laatste strohalm
die als roos geworpen is…
Ooit ...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 849 Woorden ontbreken
om gevoel te beschrijven
dwalend en dolend
in denken en doen
Berusting, verlichting
gedachten verdrijven
verwijten verglijden
in grenzeloos toen
Gelouterd, geraakt
gelezen, gesproken
gehoopt, niet gevonden
verloren, verdoofd
Gezocht en gebeden
voor letters en woorden
getikt niet bezeten
ooit héb ik geloofd ...…
De Reizigster
gedicht
2.0 met 39 stemmen 12.695 Achter de deuren stelt
zich de wet die hem
aan mij bindt, maar
achter het behang
wacht wat blijft als ik
wegga: hij hoort mijn
stilte als een vonnis
aan, langs mijn wang
verglijden zijn handen
als rimpels op stilstaand
water: nooit blijf ik lang
de zinkende stenen
staan als avondkoffers
gepakt in de gang.
---------------------…
Wisselende klederdracht
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 160 Ik overweeg de stilte, dat
is dat ik alleen wil horen,
met al wat daar binnen is,
zonder geluid wordt geboren
daarin is het bijzonder dat
het maar niet donker wordt,
waar de nacht in moest vallen,
en het zwart wordt opgeschort
had ik stille intimiteit verwacht
in een summum van getallen,
verglijden nu de magere vieren
opgevuld tot zessen…
retroperspectief
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 208 de boom van mijn leven
draagt mijn werk
als haar vruchten
gerijpt werp ik ze af
onderwijl wassend
hoe anders weleer
braaf als geleerd
mijn leven als slaaf
van de arbeid
de tijd zien verglijden
hoe anders weldra
na balorige keuzes
mag ik gaan zonder spijt
mijn vruchten latend
hun tijd van leven…
De spiegel stukgeslagen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 754 bezocht de krochten
van mijn geest
had iemand die me leidde
samen zagen we de beelden
langzaam in verglijden
hoopten dat het was geweest
maar haakte aan
bestaande scherpe kanten
ze verwondden me in flanken
dacht de spiegel
stukgeslagen maar steeds
zie ik mijn beeld opdagen
die eigenwijze kop
alleen met jou voelt leven
niet meer…
tijdloos
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 1.206 als een zucht in geborgenheid
verglijd ik in diepe dromen
waar verlangen tijdloos wacht
op het ontwaken van de dag
waar de helderheid van sterren
voor eeuwig zal verdwijnen
de komst van de prille morgen
kleur aan de wereld schenkt
zodat liefde kan ontluiken
in verlangen naar elkaar
waar een ster in de nacht
tijdloos
op me wacht…
nachten in de tuinen van Spanje
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.172 fonteinen rijgen
de nacht aan elkaar
tuinen neigen
uren verglijden
palmen wuiven
dadels rijpen
ogen beklijven
nu stilte wijden
aardig luisteren
het water horen
welgevallig zijn
niet slapen gaan
tussen sterren staan
de maan inlijven
elkaar omarmen
onsterfelijk blijven…
Een klare lucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 148 ik wil de tijd
niet breken
wel graag de zegen
voor dagen van bestaan
geen pijn
of onderhuids venijn
een lach die lente brengt
en warmte schenkt
je handen strelen
in eindeloze uren
lijnen volgen van namen
die na ons kwamen
een klare lucht
waarin de wolken verglijden
een kus voor eeuwigheid
als ook de tijd is afgelopen…
Wachten op leven ?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 50 Zoals horen van een klok die tikt
geen wachten is maar verglijden.
Verglijden van de tijdeloze tijd.
Zo klinkt tijd in eeuwigheid.
Zaden zien kiemen is niet anders
dan kinderen die groeien zoals.
Zoals oudemensenzielen groeien.
Waar is ons wachten op?
Is niet kunnen slapen wachten?
Ontwaken werkt als verlichten.…
In zonneschildering
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 langzaam druipt
licht in zonneschildering
langs kale muren
tijd belijst
de uren die vergaan
zonder enig bewijs van bestaan
geluidloos mengen
kleuren verglijden naar
etmaals donkere entiteit
toch passeert
niets ongeregistreerd
wij zijn nooit naamloze passanten
ons leven is geen schijn
wij waren daar en deelden
onlosmakend het universele…
Zomerse kijk
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 394 zicht op zon
laat triestheid verglijden
wekt nieuw verlangen
uit de grond van mijn hart
vrolijkheid slaat een tropische overmaat
en ik voel mij volkomen
gedicht voor winterse wroeging, woede en haat
herken in pijn en blijdschap
gekartelde randen van dit zijn
scherper afgetekend dan in regentijd
zie ik zomers de feiten
en schijn…
Uit zwart naar rozerood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 133 zie hoe lijnen
elkaar verrijken
in schaduw en contrast
vormen in
samengaan verglijden
zich uitwaaierend weer spreiden
punten lichten op
in de vitale kleuren
van het energierijk leven
drink elixer uit heelal
mijn muze is er al
en straalt vergeten planeten
kom dans met mij
uit zwart naar rozerood om
onze liefde eeuwigheid te…
blind en welwillend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 112 Er is veel dat schittert
in klaar daglicht zelfs
maar ongewis blijft
deemsterend en weg
ons er vanaf gegraagd
het dagen het duister in gedragen
op blinde draagbaren
het verglijden in het ongeziene tersluiks
de dag vermoord in verholen ogen
de luifels welwillend
verdicht tot een matrix zonder kieren
elk mijmeren herleid tot blind suffix…
Steeds weer
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 654 als ik nooit meer kan zijn
en ongestorven steeds maar
weer in de nacht verglijd.…