Steeds weer
Het verdriet in mij
maakt mijn nachten wakker
en schrijft de leegte op papier.
Onder blauwe tranen cirkelt
mijn hand,woorden razen
tot in de kleinste plekken.
Verkleumd en onnavolgbaar zoekt
mijn schrijven de windstilte in de
striemen van de onophoudelijke vlekken.
Wat blijft er van me over
als mijn zinnen
enkel verlatenheid vinden..
als ik nooit meer kan zijn
en ongestorven steeds maar
weer in de nacht verglijd.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid