Netgedichten

netgedicht (nr. 30.434):

de dag gedoogd

de dag verglijdt mij niet
voelt als een schilderij
dat ik niet vatten kan

het zoekend licht niet speuren
van kille ochtend zonder zon
tot koesterende zomeravond

geen vroege vogels horen kan
't laat verkeer nog in de verte
sensatie van de wind

die opsteekt bij het krieken
en zich na het schemeren
tenslotte neerlegt bij de feiten

de buitenloze dag vervliegt
ik besluit hem te gedogen
zonder gedachten aan het end