Alle inzendingen over vergroeid

Een wenk een blik meer is niet nodig een gebaar heel bekend maakt woorden overbodig ik ken je zolang ben met je vergroeid maar wanneer hebben wij voor het laatst gestoeid of samen hard gelachen genieten werd sleur geen verrassingen meer grijs versluiert de kleur beiden bang voor de dag dat jij of ik eindelijk toegeeft dat je verstikt…

De diepste kern van steenvruchten vergroeid met tijdsbeelden als harde pit te kraken, ongenietbaar, verdicht tot hij de ogen sluit wordt hij uitgespuwd, op het geopende land om z’n overwoekering vrij te maken ontstaan winterharde pijnbomen, de ziel stijgen boven de kruinen uit, iconen sluipen het gedroomde binnen, van de lente,…

We waren jong toen we elkander ontmoetten We zijn nu dikke 'vijftigers' We zijn gegroeid en vergroeid We zijn ook meer op elkaar gaan lijken We blijven elkander vooral opnieuw ontmoetten We zijn Jan Jacob en Jelle Pieter sinds 1984 We zitten nu een volle week in quarantaine We zorgen voor elkaar en ook nog voor anderen We houden het vol, omdat…

Muren als krantenpapier, verdroogd en blootgesteld aan noorder winden, het kind gespeend van een tastbaar evenwicht, vergroeid met het grint en de vrije distels op het speelkwartier taant de toekomst in zijn overlevering .…

verwelkten hun kleuren ongezien de geuren niet geroken ik keek nooit om liet mijn schaduw zelf lopen bleef hopen en zag enkel zon, een maan die scheen tot zij verdween en geen kwartier meer kende licht de ochtend niet verwende de dag in nacht vergleed een duisternis bekleed met kilte maakte einde aan een liefde in een wereld die vergroeide…

in onverwachte pijn maakten jouw stukjes leven zich kenbaar in mijn zijn we waren al een leven lang zo close als ik in de spiegel keek wist ik precies hoe jouw oordeel was wat jij vond en hoe wij dan samen handelden met elkaar leven was on losmakend voor ons organisch vergroeid in jeugd en tijd en ouder worden nu komen…

Altijd weer zingt zij in de kruin Rechtop krom gevallen of schuin Tergend fluisterend vals en schril Doet lover sterven en maant tot pril Wortels verankerd in noeste grond Klauwen zij met vergroeide aders Basten ruw doorstaan rauw getij Vals belaagd door stormende daders Zingt daar niet vogellijn in gevallen kroon Laat zich door winden…

ik huil jouw tranen langs oude muren van kruisende paden waar wilde klimop oud en haast vergroeid jouw pijn verraden het lang gedoofd vuur al tot as geworden in een veel te vroeg uur haalt aldoor het heden in resteert een leeg gedicht op een liggende zerk een onherkenbaar gezicht op een verdord perk ik huil met jou de tranen zij…

Zijn drek is de luxe van stranden van ver weg waar de rimpelloze zee zich mengt met een glimlach van hun vergroeide voeten de geopende handen als het dienblad voor heg en haag ontvluchte marionetten die zonder ontzag voor het oorspronkelijk bestaan slechts geveinsd gerief begroeten.…

verloren uit het oog van velen vergeten door mensen wie ik ooit heb leren kennen vergroeid uit moeders' armen welke traan is er nog niet uit de treurwilg gevallen? zij hangt alsmaar naar benee, laat iemand haar toch oplichten.…

de schuur met ingevallen schedel wacht al jaren op een nieuwe huid haar roestige klink kraakt schor en luid aan de vergroeide deur binnen hangt de geur van hout, smeerolie en verf in de getekende werkbank vangt het vale licht een vergeten scheur Zundapponderdelen op de plank een slagorde van sleutels aan de wand verfblikken kleurig op…

Zo onbevangen, omarmend en vergroeid. Dienaren bestuurd op afstand, als brandstof voor een raderwerk. Voer voor vee of voor kanonnen, eeuwig vervangbaar. Als in een cyclus, gevangen in een repetitie. Dodelijk, zonder pardon. Als knop gebroken, onvolkomen, bediendes van een hoger doel.…

Vergroeid vanuit verheerlijkt verleden. Al het afwijkende nerveus gemeden, vertrouwend op bewezen smaak. Mijdt u zelfbeschouwende gedachten, schept u iedere identieke dag, opdat blinde regelmaat uw ziel beschut? Of plaagt het verlorene uw nachten? In droom en spijt haar herinnerde lach. Een leven verdaan, het geluk onbenut.…

Takken vergroeiden met de dagen die in me dreven. Pluimen rekten zich uit, sliepen en werden weer wakker in de golfslag van vruchtwater. Uit de wolken vielen sporen, bonte bloemen langs mijn raam. Meeuwen droegen het water, alles was grenzeloos in eb en vloed en de wind dreef de horizon verder af.…

Vergroeide gnomen sluipen richting deur en kraken mijn verweerde onderkomen. Och God, vanwaar toch deze willekeur die mij langzaam de adem heeft benomen. De wortels leeggezogen, de terreur de vraatzucht. Lag dan alles in het omen?…

waarom wandelt een bejaarde stoer vier dagen uit vrije wil voor de zeventiende keer al tussen massa’s anderen op een uitgestippeld parcours de drieëntachtig gepasseerd vlogen ze hem aan uit Tel Aviv hij treinde meteen weer terug dank u ja nog gezond en vief met na zijn pensioen weemoed naar het oude werelddeel waar hij mee was vergroeid…

hij vergroeide met de tralies en het uitzicht op een blinde muur aan de overkant hij slaat zijn vuisten niet meer kapot noch trapt hij tegen muren in zijn oren suist de dood in tergend trage tijd torst zijn ziel een onuitwisbare last diepe rouw balt in hem samen als hij denkt aan dat ene ogenblik van volmaakt kindergeluk…

Hij vergroeide met de tralies en het uitzicht op een blinde muur aan de overkant. Hij slaat zijn vuisten niet meer stuk op muren noch trapt hij tegen dichte deuren. In tergend trage tijd torst zijn ziel een onuitwisbare last de dood suist in zijn oren.…

hij had een onbeschrijfelijke zin in woorden zijn ogen vraten zich door kilometers boek het was zo erg dat als de kinderen hem stoorden zij werden verrast met een literaire vloek zij had een ongeneeslijke drang tot schrijven haar hand vergroeide met haar vergulde stift waar iedereen dan ook beter af kon blijven omdat je anders in haar geheugen…

Wachtende tot de dolende reiziger kwam die met haar zachte vingers mijn schors lezen kon en omstrengeld vergroeid en gezamenlijk zucht…

vele talen hebben we getekend langs velen manen vielen er genoeg sterren zonnestralen droogden onze vreugdetranen eindeloos de nachten waarin we mijmerden rennend door de duinen alwaar het helmgras wuifde maakten konijnen dat ze wegkwamen door 't zand bonkten onze harten als één, ogen die in elkaar opgingen jouw gedachten werden de mijne, zo vergroeiden…

meer opwekt in je bloed als je niet langer week wordt van de wijze waarop ik mijn handen vouwde toen ik je talenten prees strooi mijn as dan uit op de plaatsen waar we de duivels in elkaar ontbonden met lichamen vol gretigheid de natte banken in het park de groezelige kamers in krakende pensions de stranden waarop we met elkaar vergroeiden…

Morgen is misschien de beste tijd gisteren en vandaag te vroeg met dromen vergroeid te raken op zachte kussens in de geurigste contouren weg te duiken, gedachtenvleugels , achter gespiegelde horizonnen van twijfels zichzelf te moeten onderscheiden, pijn in de wiekslag van hoop te verdwijnen, groen in een malse ademteug laten ontluiken…

Morgen is misschien de beste tijd gisteren en vandaag is te vroeg met dromen vergroeid te raken in de zachte kussens in de geurigste contouren weg te duiken, gedachten-vleugels, horizon van twijfels zichzelf te moeten onderscheiden, pijn in de wiekslag van hoop te verdwijnen, groen in een malse ademteug laten ontluiken, mens te worden…

omknelt Het bekken te smal voor een vol kind Verveling drijft als gifdamp over Ze vindt de doos met olieverf Penselen in een oud glas Ze schetst een zelfportret tegen koude ruimte Vlijt zich in de armen van een aap, een pop In een fluwelen jurk met brokaatstiksel Elke stemming door het masker bedekt Daarboven zweeft haar gefronste blik Met vergroeide…

Jouw handen aan te raken, jouw lippen zilt en zacht, jouw mond dicht als een oester die opent in de nacht, ik voel je in mijn dromen, astraal zijn wij al één, als twee vergroeide bomen, als wit en zwarte steen.…

aftastende vrijheid versier In al die tijd ben ik sneller vergrijst is ook de harige bescherming verder uitgedund ik durf te wedden dat mijn verdubbeld tuig tevens naar overdadige kilo’s verwijst Het licht bewaren doorheen berg en dal etmalen lang, daar spoelt nu een wegdrijvend vocht, in hoeverre is mij nog het scheppen gegund Ben ik vergroeid…

groenend gras laven hartstochtelijk aan weidse plas de lente bruist, de liefde groeit zo de kwistige schilder met kleuren knoeit tooien zij zich in vurige jassen laten de wnter in stilte verassen jij lief, mijn lente jij lente, mijn lief uitstralend verwarmen beschermend omarmen de lente taant, de liefde gloeit van binnenuit, hecht vergroeid…

heren onverwacht een kooltje te stuiven Financiën liet de lading lichten en aan wal opslaan waarna OC&W concludeerde uit veel eerdere afspraken dat men de klus op bewaarlijke gronden moest staken zodat spul in Engelse opslag alsnog lag te vergaan de Rooswijk tot voor kort op een zandbank veilig in zee eeuwen in 't zout gaaf gehouden vergroeid…

De dood, dat was iets om ook naar uit te kijken Daar was hij benieuwd naar, echt, serieus Hij was de ongeëvenaarde levenskunstenaar De ongekroonde Koning van het Nederlandse lied Geen ander die zo echt, zo diep je kon raken Geen andere artiest waar je dat bij ziet Behalve Liesbeth dan, maar dat is toch ook hem "Voor eeuwig met elkaar vergroeide…