Alle inzendingen over verhalen

Ik sta 2 minuten stil Omdat ik 4 mei niet vergeten wil Voor het vaderland gestreden Is menig mens overleden Gevochten als een held Verhalen die men nu nog steeds verteld Ik herdenk deze dag En halfstok hangt mijn vlag Soms laat ik nog een traan Waarom, hebben ze dit ons toch aan gedaan…

Bladeren knisperen lispelen waarheden gedachtenloos Sssst, luister stil Deze troon op de heuvelrug wijsgeer van het leven fluistert ons bestaan ze deelt haar essentie in stilte voor heel even waarna wij afdalen met onze verhalen voortgaan…

Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…

Stad met rafelrandjes Een tram rijdt door het gras En de zee, de zee, altijd dichtbij Nostalgische panden Duinen en strand Lopend naar zee Steeds weer die zee Stad van verhalen Talrijke talen Aan zee begon de herfst vandaag Den Haag…

Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

Hier in de ruimte om ons heen in lege stilte van gebarentaal een prullenbak met conversatie de vogel met een oud verhaal en kale kruimels voor de natie in laatste regen van de dag een druppel die om aandacht vraagt gedachten aan een serene brief een plein om even alleen te zijn wat doemgedachten voor de variatie.…

het was de stilte midden een groezelige nacht die me in een verhaal bracht doorspekt met vele herinneringen die als sidderingen over mijn ziel liepen een verloren kind door niemand gewild die van geen wijken wilde weten het was om roeping te doen van nature rebels met scherven van liefde in een intens kloppend hart…

De steen ligt daar al een eeuwigheid nooit kon hij zijn verhalen kwijt aan de reizigers die hem links lieten liggen het is ook maar een steen hier gekomen toen hier nog zeeën waren gebleven toen woestijnen het overnamen leg je oor eens te luister hoor hoe de wind golven van water en woestijnzand opjuinden de razernij van de natuur.…

toen het tijd was stond hij op met bovenmenselijke kracht een verhaal, een hogere macht een steen werd verlegd zo wordt er gezegd toen het tijd was haar dienst en zorg ten einde met bovenmatige inzet op kwetsbare patiënten gelet stond zij erop met Pasen terug te komen om stenen te verleggen…

Wij kennen vriendschap innige vriendschap met een Syrisch gezin Zij waren ons vreemd en onbekend het was wennen bij hen aan tafel De spijzen, broden, sauzen de stap bestek te laten voor wat het is Er blijkt niets mis met deze nieuwe vrienden elk verhaal begint met een gastvrij onthaal.…

- in reactie op Wim's snelsonnet - Pak je rust en kom niet met verhalen over waaiers, nauwe stegen en de sprint van groenewegen morgen wachten toppen van besneeuwde kathedralen, dus ren je rot en laat die trappers malen, je moet immers Parijs nog zien te halen!…

traag vermaalden we spraak in onze mond die dag rook naar protobestaan in het voorportaal van verhalende kennis alles moest nog ontstaan als hoedanigheid er bestond geen herhaling daarmee was niets gezegd niets geschreven, niets overgegeven het bleek in afwijking van naderend grijs nog lang geen avond…

in ieders belang hebben ze gestreden ook zij waren bang toch hebben ze de strijd niet gemeden samen met een ‘vriend‘ die hun vriendschap niet had verdiend een broedermoord dichtbij het heilige land nadat ze samen een valse godin Isis vloerden waren ze weer in oude verhalen beland en het was voor het laatst dat er duiven koerden…

Lawrence of Arabia die de woestijn in trekt een iconische film uit vervlogen tijden waarin echte mensen op echte kamelen rijden zonder expressieloze robots of special effects de beste acteurs die in een episch verhaal prijken een lust voor het oog, daar blijf je naar kijken…

het koebeest vluchtte weg en nám de weg ‘dat slachthuis is ondierlijk dode-lijk ik doe het, zelfs indien onmoge-lijk’ door cowboys gevolgd, ‘tis waar wat ik zeg moraal van dit verhaal: de dood nabij? als beesten genieten, bokkespringend blij!…

waar het huisje van vader stond stond jarenlang een oude eik die verhalen kon over onze jeugd zoals hij ook de stille getuige was van de jaren dat pa verder alleen hier zijn passie en leven genoot op die plek bloeide liefde in een klein maar knus wit huisje waar ook ons wiegje stond tot pa en ma net als wij ieder een eigen wegen gingen…

Afwezigheid die me raakt vertelt mij het verhaal van de zoekende nomade de zucht naar thuiskomen. Het gemis zoekt dan woorden als voelbare letters die veilig het nest van papier induiken.…

We hoeven er niet echt in te blijven springen regelmatig uit de lijst maar hebben toch mooi dat ding samen in elkaar gezet, het geeft ons grip och, niets waait aan, ook dit is een maniertje om een deal te sluiten met het lot zwoegen moet ik en zelfs dat is een verhaal met gaten…

uitermate klein zij had een stukje wereld in de hand gekleurd door elementen en de tijd onomkeerbaar in het boek dat communicatie scheidde het onderzoek was al gedaan het hoe en waarom bleek een toeval verhaal er waren geen degeneratie protocollen en alles was fundamenteel uitermate klein zo bleek ook de microscoop…

zo ver weg en toch dichtbij spreken wij digitaal de letters vormen woorden de zinnen ons verhaal bij toeval iemand tegenkomen virtueel op straat even binnen koekeloeren vragen of het gaat hersenspinsels spreken kunnen tikken wat je wil met deze mogelijkheid krijgt niemand ons ooit stil…

ze lacht ik straal als ze schijnt klim ik op naar boven gericht ik wacht verdwaal als ze schijnt klim ik op naar haar gezicht ze bracht verhaal als ze schijnt klim ik op voor altijd gezwicht de nacht was kaal maar de ochtend bracht licht ik klim op met een warm onthaal als ze zacht onze levens dicht…

Langzaam praat ik tegen zwijgzame bomen, ik vertel hen een eeuwenoud verhaal. Heel bewust haal ik adem en voel in het ruwhout van mijn lichaam oude tranen, van schors ontdaan…

Gemoeds- en zielerust sámen, tja, da's een heel ánder verhaal. Gemoedelijke rústige zieltjes zijn we met déze temperaturen toch állemaal?…

Jij buigt klanken om tot woorden raakt het laagste in onze taal Zelfs de tongval is gespleten en geslepen tot een triest verhaal Nog steeds strelen letters mijn lust junk ik nog een woord spuit hunker in Wanneer woorden niet meer scoren dan kan ik zeggen ik ben een ex hero-in…

Regen en wind verwaaien woorden als grauwe druppels naar de zinloze uitgang van een sprekend verhaal Niet elke ingang kan vertellen, noch welke taal van spreken kan verwoorden hoe de weg wordt gelezen Toch wordt elk hoofdstuk begrepen en uiteindelijk komen we allemaal thuis…

Gedachten krijgen vleugels vliegen duizenden jaren hier vandaan ik zie hem staan zijn naam kent geen taal zijn verhaal werpt schaduw in de woestijn ik voel zijn pijn ogen stralen een donker bestaan en ik moet hem laten gaan een laatste kus in gouden stralen…

een priester in purperen habijt reciteert bij het ontbijt tweedehands strofen waarin hij me gepassioneerd in God laat geloven ik luister aandachtig naar zijn hele verhaal totdat ik Godallemachtig in zijn verzen verdwaal ik laat me ontvoeren naar een plek ver van hier waar Psalmen ontroeren op kringlooppapier…

de maan verheft onze nacht tot blauwzilveren statigheid bomen rusten in de nevel onder silhouetten van kant de sterren vertellen verhalen van orion sirius en cassiopeia zwarte koepel met flonkering vol wonderen en eeuwigheid we zijn hier in de mist kijkend naar oneindigheden een in de kosmos…

Ik lees, vrees en ik verhaal. Ik probeer, incasseer en ik faal. Ik kreeg, zweeg en ik baal. Ik loop, hoop en ik dwaal af van het spoor, Niets komt tot gehoor. Nergens waar ik mij aan stoor. Ook al gaat alles ongeremd door. Ik droom, hoop. Daar ben ik immers mens voor.…

Alleen de wind kent haar verhaal en troost streelt zuchtjes weten door haar haren ze zou het anders willen veel anders maar ja dat kan nu eenmaal niet hij weet het ook….zij ook en de wind koestert hun geheim en draagt het mee geeft wolkjes troost just when she needed it most…