Alle inzendingen over verheugen

De tinteltenen van de lente, ze maken me zo blij, ze maken me zo vrolijk; ze dansen zelfs met mij; De tinteltenen van de lente verheugen zich zozeer, ik zie de knoppen groeien, het licht schijnt meer en meer; De tinteltenen van de lente, ze roepen naar elk kind, ze roepen alle mensen en zingen in de wind.…

Verheug u toch en laat bazuinen schallen De feestneus op, kom jubel met z’n allen De vlag in top, Jacobi komt eraan! De Wildershanddoek ligt al in de ring Juich vaderland en klap en spring en swing!…

soms lijkt de dood een schemering uit een verleden iets bekends en goed van aard, misschien een obstakel maar niet heus het is een moment waar het lijden stopt en zich lijkt te bekeren, te verheugen op een wonder al lijkt het afscheid bijna het tij te keren het somber zijn, tranen aan het bed de verdeling na het gebed…

Tweede Kamerlid Joël Voordewind doet zijn naam eer aan en zijn pragmatisch christen zijn dwingt respect af ik verheug me op kerst en voor de tussentijd op ´veilige´ geesten!…

van daken wil ik de belofte horen laten dat de deuren weer langzaam opengaan die het dodelijk gevaar van de pandemie ons de wereld tot een postzegel maakte het is tijd een lied van hoop te zingen te midden van de historische dreiging als bewijs dat licht de tunnel eindigt die ons al zo lang van elkaar berooft omarmd door de liefde van de…

Met lege handen En een lelieblanke Ziel ben ik ter Wereld gekomen Heb me waargemaakt Waar het maar kon, Gedaan voor de ander Wat er in mijn vermogen Lag onder Gods zon - Verheugen doe ik me Op het moment dat Ik terug mag gaan naar Waar ik vandaan kom, Met lege handen naar Hem, Dat ik weer gaan mag Zoals ik gekomen ben…

Hoor een zacht briesje en een schreeuwende meeuw Een ontspannende geeuw Veel familie om ons heen en een stralende dag te gaan Helemaal in de CAS waan Bluf en Rowen Hèze, daar verheugen we ons op Ruik de bakker en sta maar eens op…

over mijn vrienden en haalt spullen bij mij weg Huisvredebreuk De politie probeert het te sussen, ik moet bedelen om hulp, bescherming Zijn eer is in het geding Hij wil mijn maagdelijkheid herstellen of me opsluiten Hij kan niet terug en niet vooruit, hij stikt liever in zijn gelogen gelijk dan volwassen te worden en zich te verheugen…

Ik stond op het punt oud te worden, voor ik werd bevrijd geboorte uit vervlogen tijd en raakte het verleden kwijt De bron van dynamisch energie gevonden Karmozijn wordt wit Op vleugels van de trompetkraanvogel kom ik aan in het land van licht Verheugend op een lange trek, strek ik me uit en rust op de wind Gedragen door de…

“Dat ik u hier nu bel, dat heeft een reden: U overtuigt u zelf in korte tijd Van een vooral voor mij verheugend feit: Ik ben op dit moment niet overleden. De wens is vaak de vader der gedachten, Men zal dus nog heel even moeten wachten.”…

‘k Verheug me om wat komt, de tere winterbloemen, ‘t goud van tederheid en van erbarmen terwijl we ons aan eerbied warmen, omdat het nu toch gauw weer Kerstmis wordt. De kinderen zullen zingen, zich geborgen weten. Dan komt die Vredevorst zal heten.…

draait het geheugen doelloos rond en blijft zij zich voortdurend klonen Als nieuw blijkt oud te zijn en er geen werkelijkheid meer is; anders dan herhaling van het oude weten, maakt zij haar tomeloze val van het vergeten die haar doet landen in verbrokkelend geheugen waar leven zinloos lijkt en niets meer wederkeert om je nog een maal te verheugen…

Ik verheug me op vanavond.…

heet mijn eiland geen twijfel aan het bestaan het kwaad kan er niet komen want het is te ver hier vandaan maar de zee ruist er verlangen naar een toekomst die nog is al het moois dat ik kan bedenken geen gedachten over gemis de rots raakt het vertrouwen in de woorden die hij mij zegt betere tijden zullen komen de doem werkt hij weg verheugen…

Dat je je op een dag kon verheugen blij was met de zon, kriebels in je buik kreeg, omdat de dag begon. Triest is het buiten, achter het gordijn. Je hoort geen vogels fluiten. Omdat ze er niet zijn? Wanneer overheerst de lach? Voel je niet die enorme afstand met boven? Vergeet je de pijn voor een dag?…

Toch kan niets verhullen dat hemel en aarde zich verheugen om deze ontmoeting die alles schoon en fris achterlaat.…

ze zullen zich over ons geluk ergeren, als we treurig zijn zal men juichen je kent ze, mijn lief zij met de kille harten zij zijn onwetend en dom en verheugen zich op laster ik draag mijn wonden nooit openlijk vertel ze niets je weet dat ze ons zullen willen schaden de kans dat het ze lukt is uiterst gering voor hen is het moeilijk…

aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke luit met een overdaad aan snaren bescheidenheid is uit zo kan ik verklaren verheug…

Verheug u want de komst des Heren is nu nabij; Hij talmt niet meer. Leg al uw zorgen bij Hem neer en laat uw vreugde steeds vermeren. Hij komt, de wereld wacht op licht en zal herschapen zijn tot vrede; Hij doet de deur naar 't onrecht dicht en brengt gerechtigheid dan mede.…

Het verheugen om die bekwame zielen. Die iets kunnen toevoegen als de omgeving erom vraagt. Is het geluk dat een ieder uniek maakt. Is die glimlach die geeft als een ander daar om vraagt. Laten wij blij zijn om al die verschillen. Dat kleurenpallet in zijn diversiteit. Dat een keuze aanreikt als wij dat willen.…

Maar ergens lachte de geur mij uit, En het was niet omdat de geur zich lag te verheugen, Want jammer genoeg was naast de pracht van de geur, De rest van het meisje een leugen.…

weggekropen de realiteit nog even ontlopen nog even soezen in het heerlijk warme bed mijn handen gevouwen als in een stil gebed nog één keer even op mijn andere zij nog niet ontwaken, nog even lekker vrij dromerig voel ik rond mijn mond een glimlach nog even niet de werkelijkheid van alledag Bruut haalt de wekker me uit mijn dromerij en ik verheug…

Wat kan ik mij verheugen! Het beeld is levensecht en ik geniet met volle teugen. Ik ben er heel tevreden mee en voel me altijd lekker. Gelukkig heb ik geen tv: ik hoef geen slaapverwekker. Hoe mooi! Ik zie een lieve vrouw, die overvloeit van charme. M'n schat, ik ben kapot van jou: Laat mij je nu omarmen!…

de lentelucht temidden van de winterzangen; ik weet het wel, het is vooral een kwestie van een stil verlangen maar dat houdt mensen op de been ook op vandaag, voor velen feest, maar laat de zon voor iedereen een teken zijn, iets dat geneest van al te klein en droef verleden, van klaaglied en van veel misbaar, laat lentelucht je ziel verheugen…

Dat alleen kon mij verheugen, maar het is één grote leugen! Ik hoopte dat jij mijn verleden, wel kon scheiden met het heden. Ik hoopte dat jij wel zou weten, dat ik niet alles kon vergeten. Je had het kunnen weten, bent mij al die tijd vergeten! Nu ben ik weggegaan, om wat jij mij heb aangedaan. Waarom, heb je dan verdriet?…

Handen ooit tot verlies gedwongen verheugen zich in deze jongen. Mijn handen die je nooit vergeten helpen weer met spelen, eten. Leren hem met blokjes bouwen. Grote dozen sjouwen. Mijn handen met een verleden van meer dan dertig jaar geleden herinneren zich jouw vreugde nog dankzij dat nieuw joch.…

waar de wind ook gaat, gedachten waaien mee naar ooit en het verheugen op een witte wens elk mens is klein in dit geheel we zetten bomen op verlichten weer die oude stal (de interval van nu) ook als het kindje huilt hij maakt wat harten zachter waar nog hardheid rond de dagen schuilt de bombe van toen sluit stil onze maal - tijd…

Of woorden die verheugen mogen ook wel komen, of die vertellen van een groot en oeverloos geluk maar ook die woorden willen maar niet komen, en daarom scheurde ik al vele blaadjes stuk. Moet ik dan toch nog maar wat blijven zwijgen tot er weer woorden zijn die echt iets zeggen?…

Ze zal zich verheugen over de oogst die binnengehaald wordt, om brood te worden voor eeuwigheid. Het onkruid wat haar aard niet te boven komt zal de grond uitputten en afsterven.…

En men zich gaat verheugen, op iets wat louter maar een luchtbel is. Hoe merk je nu het onderscheid, hoe zie je het verschil? Het duister dekt de waarheid dicht. Bedenk… de tijd staat nimmer stil, de tijd brengt waarheid aan het licht. En luister naar dit woordenspel: “Al gaat de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.”…