Alle inzendingen over verkalkte nagels

Wie hoogglans krabt van andermans geluk Breekt niet alleen zijn nagel daarop stuk…

Kat je af Terwijl ik Zielsveel van Je hou - laat Je mijn nagels Voelen terwijl ik Je eigenlijk alleen Maar strelen wil Bang om je Te verliezen, Zoals ik ook Mijzelf verloren heb…

dat is al maanden aan de gang natuurlijk het spijt me ze keek naar haar nagels hij zag bleek de gordijnen zaten potdicht denk daar maar eens over na daar breng ik je straks naar toe er volgde een opname hij glimlachte...…

muziek zweept op terwijl jij je slaapdronken aan de ochtend laaft kruipen mijn nagels onder de dekens opzoek naar 't heerlijke mannenlijf dat naast mij ligt ik zet de aanval in…

Ik hou je wakker tot ik je schroom overwin en als ik dan zachtjes trillend begin je waakzaamheid weg te strelen halen mijn nagels over je rug de woorden terug die ik eerst van mij zelf liet strelen.…

Dit is de bank, hier komen de oude mensen, deez' dag is schoon, ook voor 't verkalkt gebeent. Hier gaan wij zitten, dromerig vereend, en hun oud hart zal doodlik ons verwensen. Hun oude hart, dat nimmer wou verflensen: 't kent haat en liefde en bloedt nog en dat meent te kloppen voor elkaar tot het versteent!…

Waar vingers meestal grabbelen en graaien, ontpopte Tijn zich als een tovenaar. Hij kreeg het met zijn kleurtjes voor elkaar tien duizend handen lakkend te verfraaien. Maar mooier nog is de gedachtenis: Hij heeft ons laten zien wat geven is.…

ze slaapt bij mij niemand die het weet ik begeef mij terusten begraaf mijn hoofd in kussens, warmwoelend en dan zo maar, een knieholte gevuld kittige kuttenkat poeskelief met nagels haal maar uit naar mij ik houd toch wel van jou…

het levens elixer drinken de hartbeat dansen al heupwiegend met kersenrode lippen de nagels gelakt kussende ogen waar een stralende glimlach zelfvertrouwen weerspiegelt mijn hand in die van jou…

meedogenloos heeft de storm na de stilte toegeslagen zich vastgezet als scherpe nagels in de kern van de onrust waar angst een kloof slaat tussen lichaam en brein totdat het weer opklaart…

rilling door de klas als het krijt bijna op was krasten nagels scherp * Deze ervaring opgedaan tijdens les van meester Hendrikse in de 6e klas van de Robert Kennedy School te De Kwakel in 1972.…

Een pedicure verzorgde in 't mooie Rhenen bij een timmerman zijn nagels en hamertenen. Toen hij haar spijkerhard liet merken, om iets anders te gaan bewerken, nam zij gillend van de lach, ontslag èn de benen.…

Jouw felle nagels klauwen mijn tijd in vacuum rood gekraste lijnen striemen toekomstig verleden nog steeds gehard in het raken en scheuren van dagen stoot mijn tijd geschiedenis…

Aan luiers kostten ze me een vermogen, ze knoeiden, vochten, sloopten heel de zaak, als dwarse pubers hebben ze ook vaak het bloed onder mijn nagels weggezogen. Nee, als toen mijn IQ niet was gedaald dan hadden ze de twintig niet gehaald.…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

rode lippen warme letters kussend scherpe nagels onuitwisbare woorden tatoeërend grage ogen vurig de zinnen prikkelend twee lichamen in elkaars taal versmeltend…

of je levend bent of dood maakt niet veel uit je hebt mij aan je vastgeplakt je ogen bij mij ingeprent je nagels in mijn vlees gezet je stem verborgen in mijn oren of je levend bent of dood ik raak je nooit meer kwijt…

tien roze nagels aan de vingers van mijn man ik glimlach bij de herinnering een kleine jongen lakt voor levenslust, in miljoenen gebaren lieve Tijn jij zult onvergetelijk zijn en ik zal deze herinnering bewaren…

voor de angst die verlamt je omarmt jou vast wil houden liefdevol lijkt en tegelijkertijd je tot waanzin drijft grenzeloos kan zijn een nagel aan je doodskist respectloos je niet met rust laat oneervol tot je luistert naar wat het je wil zeggen…

Ze heeft een nagel in haar klok geslagen. Daar hangen alle ruikers die ze krijgt van haar bezoek op feestelijke dagen. Gelijk men aan een snoer de parels rijgt, schikt zij de bloemen in diverse lagen. Zolang de nagel niet met lossen dreigt, bewaart ze, om 't alleenzijn te verjagen, elk souvenir dat naar gezelschap neigt.…

Ergens vechten nagels om een vacht. Gekrijs om kruimels liefde. Stukgebeten oren. De krolse oorlog van een voorjaarsnacht. Bijna vergeten hoe ik met dezelfde woede door het donker joeg, hoe jij nog valser dan een kat je nagels in drie harten sloeg. Wat is het lang geleden en wat blijf je mooi.…

Sluit me op in een donkere kille nacht Hou me met je lichaam in bedwang Zet je nagels in mijn huid en verberg me achter de fluwelen tralies van je haar Kijk me aan en geef me levenslang want dan pas liefje, dan pas ben ik vrij…

Ze strijden voor een zelfde ideaal, De heren Westbroek, Nagel en Van Kooten: Ze willen onze leefbaarheid vergroten En stellen daar de burger bij centraal. Maar wat ze nou bedoelen met die kreten Is iets wat Joost als enige mag weten.…

Ze flaneert, op mannenjacht Haar borsten deinen zacht Lippen en nagels schreeuwend rood, het middel bloot En boven fraaie benen op hoge hak, het bewegen van haar billen 'Welke man zou mij niet willen?'…

Verkalkte schuld wordt losgeweekt met injecties pure heroïne en morfine, liters gaan er door zijn lijf, hij is niemand die het wel geroken doodgezwegen heeft en zijn hoofd ligt op de schaal, waar de heks zijn bloedende mond nog kust, waarna hij tussen de weelderige schaamtelippen angstig en verdrietig een weg zoekt in het geheimzinnig verbodene…

plat praat ze geluk tussen haar armen een paar nullen opgeblazen lippen benen dijen open glanzende nagels grijpen minuten mis ik iets ik mis hier iets - gratis is alles van waarde en Bach wordt een beltoon…

zie mijn pink aangevoerd door de kleine nagel als schild terwijl mijn geringste teen, in deze, ter rechter zijde, ook wel de minste vinger aan mijn voet, kneuterig is te noemen en door verwijdering van een eksteroog genadeloos gevild…

Haar handen de nagels roodgelakt liggen als klauwen gevouwen over haar borsten onbewogen vallen wimpers op eens zo blozende wangen glanzend zij glijdt speels als golven met het laatste licht verlaten door de toekomst worden groeven houdbaar tot…

Al nagelbijtend tot kloven toe zit zij daar, wordt gans niet moe frummelt wat hier, schikt wat daar en weet, straks is de donkere avond daar dan komen de schimmen, de stemmen en schaduwen tot de ochtend gloort, de donkerte verdwijnt bijt zij haar nagels.…

Er vliegt een kraai naar binnen zwart ik camoufleer mij achter handen gekrijs door merg en been een klauw uit een poot vingerkootjes, kijk ze hangen donkere schaduw glijdt langs de muur ik nagel mij een rouwrand…