Alle inzendingen over verleden OR Jaargetijde OR Emotie

De straat... is nu van de muzikanten 'n schuiftrompet, een tuba 'n klarinettist zet de toon Jó..is er met zijn banjo zé weten er van wanten De straat... is vol van instrumenten, stemmen van allerhande klanken Ik wil hen -graag- met dit gedicht .....bedanken.…

Mijn brief je zult 'm niet ontvangen Bol staat ie van verlangen naar jou... daar ver van huis en haard van eigen sponde waarin liefde een zich herhalend spel van lijf en leden Je woonadres heb ik -als de pest-gemeden nu pás zag ik dat je was verhuisd.…

Je bent zwart..... bent zwart gemaakt door gastheer en gasten Daarvan draag je de smart en lasten Maar.... heb je geen veren,vleugels? Op te vliegen het luchtruim te kiezen.... naar wolken die.. je beter pasten.…

De vruchten hoef je niet te plukken... Zé vallen je voor de voeten door wind uit alle richtingen Bij glas... heb je altijd scherven, stukken wind, een onbetrouwbaar sujet Wij zijn in onze sas met de 'geraapte oogst' van vruchten In en met de kleuren van herfst.…

Ik heb niets van het leven begrepen en nog minder als die of gene iets zinnigs bedoelde te zeggen om over gelovigen maar te zwijgen die slaan het leven gewoon over voor een eeuwig leven na hun dood mijn persoonlijke unieke innige ik zegt wat een flauwe kul er is niets wellicht kan je iets of wat of dat van je verborgen verleden lichten in…

Het wordt weer lentegroen en zelfs het stoplicht in de straat staat minder vaak op rood dan toen het winter was. Ondanks die vrolijkheid is dit seizoen het meest geschikt voor elke tijd die het vertikt tussen jouw klok en de mijne tot wij gaan winteren en spoorloos verdwijnen.…

Naakte bomen kleden zich weder aan. Winterslaap is nu gedaan lente kan weer dromen. Zomer in de lucht terrasjes schuimend blond. Zwaluwen in vlucht een blauw wit achtergrond. Een dek bladeren en regen waaronder zomer sterft aan geen mens of dier gelegen het is gewoon de herfst. Een winterlied verhaalt over lange koude nachten…

Ik kan me verbeelden een geduldig landschap te zijn, dat in de winter wacht op andere tijden. De werkelijkheid is anders. Het is meer een stervend landschap in de herfst, dat een strenge winter wacht en dan moet lijden.…

Slapend leven ontwaakt Waar zacht bottende knoppen Weldra opengaan Om donzig groen te tonen Stil ontvouwen zich De tere vormen Die in klimmend licht Tot volle wasdom komen Hoe kortstondig hun bestaan Als stralen verzwakken Randen krullen om Bij tanende levenssappen Het ontzielde komt ten val Neergevlijd op koude aarde Hoogpolig bruin…

buiten is het bitterkoud laat lente nog even op zich wachten maar hier brandt de kachel warme liefde zomert het volop…

Elk jaar komt na jaar En na jaar komt nog een jaar Jaarlijks komt najaar en Na winter komt jaarlijks voorjaar Na oudejaarsochtend Komt oudejaarsmiddag En oudejaarsavond, Maar na oudejaarsavond komt nieuw jaarse nacht!…

de schemering valt en brengt sterren dichtbij de feestdagen gaan weer beginnen als zand door een zeef zo vergleed het jaar zoveel moet er nog en is niet op tijd klaar maar verleden tijd is niet te winnen.…

Lente, de blonde, Winter en zomer, Najaar, de dromer, Innig verbonden Dansen hun ronde. Al de bezonde, Zwellende kelken, 't Rijpen, verwelken, Elk heeft zijn stonde In deze ronde. Wanneer de monden Van deze teersten Lachten zij 't eerste? Wanneer begon de Dans in het ronde? Aan welke wonde Zullen zij sterven,…

Natuurlijke schakering van warme kleuren Betoverend mooi zo aan het eind De schoonheid van loof als laatstgebeuren Een mooie mantel die verdwijnt Hun plicht gedaan, het doel bereikt De boom leeft voort en zij vervagen Als gevallen blad de grond verrijkt Gaan takken straks weer knoppen dragen Nog even niet Nog even stralen Laten zien waar je…

Baarlijke geluiden doen het wisselvallig maanlicht het wilde spel van wind en golven rimpels plooien in het oude gezicht de zomerse geuren doen het denken verblijden geeft kleur aan ogen van wolken en regen wedergeboorte van een stoffig bestaan…

Laat mij dwalen in het warme licht waar gefluister is in bossen vol en oud. Daar wordt geschouwd vanuit schaduwen, vanuit verscholen plaatsen, waar oudheid duurt in ritmes die zijn verstomd. Wieg mij op tonen die vertroosten en laat me gaan waar geen harde paden zijn, maar paddenstoelen huizen en gevallen bladeren fluisteren in natte aarde…

o Gij die wij beminden eens, wij groeten u, vol droef geweens, en staan rondom uw graf te gaar, op 't ende van uw stervensjaar. Waar zijt gij? Sterke en kloeke, en al, waar zijt gij, ach, te groot getal van vrienden, gij, die dacht misschien: 'k Zal menig uwer sterven zien! Aleer gij iemand sterven zaagt, was 't gij die eerst…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…

Het is weer herfst geworden. De wind waait gele bladeren, uit herfstgeworden bomen. Vermoeide takken breken af. Een gure storm steekt op, en blaast hersenspinsels uit mijn oude kop. Versleten gedachten zijn het, die ik niet meer nodig heb. De lente staat alweer klaar, in winterharde knoppen. Wilskrachtig veer ik op, de zomer tegemoet…

Bruin dwarrelt het ooit zo groene leven langs me heen. Het dekt de wortels die het in vervlogen tijden samenbracht en sterft er nu, alleen Ik loop langs afgesleten paden, enigszins verblind door de schoonheid van het zonlicht, dat traag door kaalgeslagen takken een nieuw, verloren, evenwicht hervindt. Het is de wind die hier als bruid…

De dagen sleepten zich voort, op weg naar weken en maanden van gemis, seizoenen wisselenden. De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

Onstuimige wind woeit de bladeren voort als gedachten die dwarrelen Herfst is gekomen stormachtig onmisbaar in de cyclus van seizoenen Kleurrijk prachtig het verval almachtig bereid tot wederopstanding Maar eerst is er winter enig natuur komt op rust wachtend op de roep van het voorjaar En met de lentezon hoog aan de hemel start…

verleden is niet voorbij het ligt in het heden je vindt het in jou en mij instinct uit de hersenstam dat van de reptielen kwam behoed de schreden vleit zich tegen emotie kust gevoelens in devotie verwarmt de stam begrijpen is zwaar en verklaring onwaar beter woorden vermeden gevoelig ondergaan betoverend aftasten mensenkern blijft…

Ik zocht er naar antwoorden uit mijn verleden die mij weer nieuwe kracht zouden moeten geven, voor nu en in het heden. Het was een woordeloos zwijgen tot ik plots warmte in mijn hart naar binnen voelde stromen er werd overspoeld met mijn emotie die zich nu eindelijk bevrijden mocht.…

Aarzelend kwam ik naar buiten emotie in mijn handen gedragen gaf het mee aan de wind,waar het verwaaide tussen de wolken. De last van het verleden verdween mijn hart voelt nu licht en vrij.…

Aarzelend kwam ik naar buiten emotie in mijn handen gedragen gaf het mee aan de wind,waar het verwaaide tussen de wolken. De last van het verleden verdween mijn hart voelt nu licht en vrij.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…