Alle inzendingen over verlies

Blijven rennen Doorgaan, doorlopen Doorbijten, met bloedende Voetzolen, pijn Is geen reden om te blijven staan Rennen door zwellende blaren Vallen de tranen Stoppen, omvallen Kruipen, trek jezelf van het pad Draai je niet om Waag het niet je adem te laten liggen Ze kijken niet naar beneden Verpletteren Kruipen, inzakken Adem, verlies…

Het leed kan verlies zijn van een geliefde die altijd zo dichtbij je heeft gestaan. Verdriet heb je, omdat je nu alleen verder moet. Mooie momenten zijn er ook vast en zeker geweest. Je mag dat bewaren en koesteren. Sta eens stil bij wat mooi was in het jaar waar je nog veel aan terug moet denken.…

Één van de moeilijkste lessen in het leven is loslaten, of het nou schuld is, verraad, woede, liefde of verlies. Verandering is nooit makkelijk, we vechten om vast te houden en we vechten om loslaten.…

de storm vanbinnen huilt zonder venster verbergen kost moeite een effen gezicht dijken zijn sterk lijden de stroom totdat ze bezwijken is niet ongewoon eindelijk een doorbraak beëindig de strijd om te verhullen wat je begrenst passeer je grenzen zonder legitimatie verlies de controle over dat mens geen blauwe…

De kampioen mag straks het volkslied mompelen Ik sterf op een zucht van de meet, Meet het verlies in flarden van een tel. Blauwe vlekken gonzen onder het ooglid. Al jaren oefen ik voor dit Spel. Soms blijf ik aan kop Smalend van de aandacht Vandaag lik ik de wenende wonde schoon.…

zijn is slechts schone schijn Oneindige fantasie Maar vast in de realiteit Onze gedachten grenzeloos Maar gebonden aan stoffelijke tijd Voordat het lijf verjaart En ons verjaagt naar het onbekende Waarover verhalen zijn maar geen bewijzen De enige uitweg van de menselijke ellende Gevangen tot ons vonnis Die geldt voor elk persoon Verlies…

verzetten Laat ze verstuiven, verdampen, verdorren in hun krot De meester briest Zijn greep verslapt Zijn hand stuiptrekt Himler pleegde hoogverraad Dus bestelt de meester zijn kop op een dienblad Naar het voorbeeld van Salome en Johannes De Doper In een opstoot van razernij Hondsdol en in het nauw gedreven Spuit hij zijn onverteerd verlies…

Schijndood bij de laatste moet ze wachten tot de eerste weer lichtend aan de hemel staat Vrijwel eenieder die 's nachts in haar kijkt leeft uit een valies van verlies en elk uitleggen der kleren maakt de kleuren doffer Maar onder dat verharden tot een air van `niets dat mij vermag te deren' vaart een zucht naar licht en weidse vlucht…

alle vrouwen Dat is een groot verdriet Met één kan ik maar trouwen En daarom trouw ik niet Ik hou’ van alle haren Al zijn ze nog zo raar Ja als er groene waren Vond ik dat geen bezwaar Ik hou’ van alle zoenen Al doen ze nog zo'n zeer En krijg ik er miljoenen Dan wil ik er nog meer Ik hou' van alle wangen Ik knijp ze gaarne rood Verlies…

Helemaal alleen zonder dak boven mijn hoofd ik ben onzichtbaar Met breekbaar hart en ernstig eenzaamheid in deze veranderlijke wereld kom ik hem tegen, een arm kwetsbaar persoon die er sjofel bijloopt met tijdelijk verlies van gezichtsvermogen die hij nog niet zo lang geleden kreeg.…

Ik kijk diep in je ogen En bijt speels op je lip Als je me passioneel zoent Verlies ik alle grip. Je handen gaan over mijn buik Verdwijnen langzaam onder mijn shirt Ik ga verloren in genot Terwijl ik stiekem met je flirt.…

Hormonen uit het niets maken een wilde start Maken een potje van je gevoel Innerlijke geest raakt compleet verward Een berg gevoelens vormen een enorme warboel Je voelt je merkwaardig en schaamt je voor emoties Enorme pieken in je gevoelstoestand Verloren richtingsgevoel, verlies van de normaalste noties Maar wij helpen je wel, rijken graag…

ik omarmde je, liefkoosde je en toch reageerde je niet ik loop voor je, naast je, dwars door je heen en toch reageerde je niet het doet zoveel pijn, zoveel pijn ik verlies je elke dag opnieuw toch zie ik je overal en altijd jouw blik raakt me meer veel meer dan zoveel woorden jij bent zo mooi dat je er overal wel de echo van zou…

Ik zit in de put Ik kan er niet uit Help Ik klaag en Klaag en roep Aan een ieder die voorbij komt Ik zit in de put Mijn eigen ik had ik al vereenzelvigd met het in de put zitten en te klagen Dus dacht ik toen, als ik eruit kom, dan verlies ik mijn eigen ik mijn eigen waarde. Tenminste dat dacht ik.…

Wat hoorde Wat door het plafond Van plichtsbesef of ongeloof Allemaal niets mocht beloven Meer is dan een symptoom Van de gure bries Die uren ritselt Gelijk koude noordenwind Tussen de bladeren Van de boom met de diepste wens Die mag worden als zwoele zuidenwind Gelijk passie in de aderen Van wat we verwachten Zonder schrik voor verlies…

Gebroken potten breken, om de scherven in ons leven met grote dankbaarheid als verlies te verwerken. Emotionele intelligentie, laat verzoening spreken, veranderd zoveel pijn even in duizend kleine mooie dingen.…

Bij verdriet door verlies van naasten gaan we niet gelijk de hand aan onszelf slaan; suïcide heeft een diepere technischer oorzaak, een mentale anomalie.…

Een paar loodzware van verdriet en ellende, verlies van vrienden en kennissen. Gemis dat me diep in mijn hart kwetst. Als je de ketting sluit is hij rond, dan is iedereen gezond. Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid. Nu, op dat moment is hij niet zwaar. De parels glimmen in de zon.…

Een paar loodzware van verdriet en ellende, verlies van vrienden en kennissen. Gemis die me diep in mijn hart kwetst. Als je de ketting sluit is hij rond, dan is iedereen gezond. Ik draag hem met fierheid en poets hem met klaarheid. Nu, op dat moment is hij niet zwaar. De parels glimmen in de zon.…

Langzaam maar zeker lijkt de boot kleiner, verwordt tot stip Puntje aan de horizon dat almaar kleiner wordt voor lange reis, boottrip 't verdwijnen van schip als metafoor voor de dood en 't verlies van iemand van wie je weet zij, die jij nooit vergeet...…

Oh ik weet, elk persoon die sterft is teveel net als ik weet, dat steeds de verkeerde als eerste gaat net als ik besef dat we allemaal een keer gaan oh ja, ik weet, elk verlies doet voelbaar pijn.…

Ik in de diepte val, en zo verlies wat ik had kunnen zijn. Wil dan de handen zijn, waar Atlas mijn wereld op draagt. De draaier van zijn torso, waaromheen mijn hele wereld schraagt. De innerlijke wereldbrand, de niet wortelt in het gezond verstand, maar slechts vrede vindt in de waterbron die het leven zuivert onder een gouden zon.…

We kunnen ook in stil verdriet tussen de regels lezen, verlies met door afkomst of afgunst wat we niet van binnen niet willen zien, kloof in een onderhuids gevoel, begrip te laten helen een spiegel van onszelf wat je telkens weer moet herlezen, of dat uur morgen al komen zal?…

weet je pa ook na vandaag wel zal zonder antwoord het waarom toch mij blijven bozen zal ik tranen huilen van verdriet om het verlies van vanzelfsprekend toch altijd jouw aanwezigheid in het hier en nu maar weet je pa de armen om elkaar trots of troostend knuffelend geslagen zal ik blijven voelen zoals dag in dag uit in voor en…

revolutie In haar geborgen zijn Van gras en geen helm Van boodschappen verborgen in het woud De schelde roert zich Het is niet stil in Antwerpen Soms lacht ze en is ze een uit duizend De taal gaat zacht voorbij En ik ben niet ongelukkig Slapen doe ik niet Wat geeft het ooit Dag lieve lieveling Alles dat je kan zijn In een handpalm of zeven Verlies…

, onevenwichtig verhaal in een verzwegen landschap, broosheid tekent halo’s rond kinds zonneogen, die net als ik aan het felste licht steeds weer moeten wennen, alleen de aanhouder bouwt op een twijfelachtige zekerheid, het blijft een zware strijd, door ethiek geslecht kern van niet te stuiten herinneringen van onbevangenheid, verlies…

Pas, als we naast haar zitten, breekt ze een zielig hoopje snikkend en wel de tranen vloeien rijkelijk, nooit wist ik, zo stottert ze dat verlies zo’n pijn kon doen! De waterval blijft stromen, ze probeert te excuseren waarop we zeggen, laat gaan, laat lopen hoe meer je huilt, verdriet een kans geeft zal de pijn verdraagzamer worden!…

Moeder je leerde mij dat het leven heel veel kanten kent.Moeder je leerde mij dat ik vrij mocht zijn in mijn eigen keuzes Moeder je leerde mij om afscheid te nemen van dat waar je van houdt, Moeder je leerde me om door te gaan met een groot verlies in het leven. Moeder je leerde mij al deze dingen te koesteren, en dat door te geven.…

Ik verlies veel, heel veel; de nabijheid van mijn geliefden, hun stem, aanraking en geur, alles, behalve hun liefde. Wat is het dat je zult winnen? Wat ik win is rust, dat ik even vrede vinden zal op de weg van alle leven naar eenheid met het Al. Hoe zul je weten dat het tijd is?…

De blauwe vogels lijken vleugellam. Straks voor de laatste keer van Schiphols grond vliegt er een zwaan weemoedig in het rond. Nog één keer kijkt ze neer op Amsterdam. Welnee de zwaan vindt altijd weer een plek Zelfs Lelystad is nu opnieuw in trek.…