Alle inzendingen over verlies

Treinend door nevelsierend Nederland Heb ik vele koeien en schapen afgelegd Slurpend scherp ziend naar buiten kijkend Verken ik de wisselende treintrajecten kant De trein massaal is superindividueel Verlies me in de massa als geen een Vergeet totaal mijn eigen werkelijkheid Hoewel levend onderdeel van deze tijd Zij slaapt hij leest stil…

verjaardagen komen met de jaren zoals verjaardagen ook weer gaan al lijkt dat steeds sneller ook te zijn daarom vieren wij hen vasthoudend als de feestelijke mijlpalen van leven die ons toekomst in dromen geven met in de ene hand de herinneringen aan het intens toen genoten geluk naast pijn ook van afscheid en verlies de andere hand…

laat me niet lopen in de nacht lopen en zoeken een rood groen smaragd jij hebt me in jou macht er is geen spinsel een fijn begin in een bitter eind verfijn de lach de pijn in edelsteen verloren heldin verloren joker de nacht laat stof achter in de mist gissen waar sissen begon vervloek me geef me jou schaduw dan verdwijn ik dan verlies…

lief is” wat je pas merkt als het stuk is Als je het zeker op die momenten niet meer kan herstellen niet meer kan terugdraaien: je woede-uitbarsting je tomeloze moeheid je onsamenhangende praten je laveloos vervallen je gillen, krijsen, kotsen Het om je heen slaan veelal de combinatie van fysiek en mentaal handelen wat alleen maar verlies…

Alles vervaagd, wat ooit zo mooi was, van engelengezang tot miskenbare Judas, standvastig verlies je alles om je heen, als jij gooit, die pijnlijke dondersteen. Herinner jou weer, aan vervlogen tijden, dat liefde jouw hart voelde binnenglijden, gelukkig zijn, met al jouw zorgen terecht, weet dan, waarvoor je eindeloos vecht.…

Soms mag jij jezelf wel eens verliezen vaak krijg je het daardoor voor de kiezen, verlies je ook eens in mijn teksten hoor hoe al ruziënd onze woorden kwetsten. Al heel jong heb ik dit opgeschreven bewaarde dit stil mijn hele lieve leven, heel misschien nadenkend dit lezend toch herinner jij je die verregende vakantie nog.…

Ervaar de kracht van zijn werk Geniet oprecht zijn stijl schoonheid en subtiliteit Verlies jezelf in werking van zijn indrukwekkend oeuvre ga dit beleven De macht van deez' koning reikt ver na zijn dood Rodins opus magnus de Hellepoort, verleent hem een ongekende status van een immense grootte, niet te evenaren De kunst is…

Mijn bladeren verkleuren, ik verlies in kracht, een stormwind raast, in mijn kille donkere nacht. Machteloos kijk ik neer, op ooit mijn glorietijd, thans vol zorgen en zwaar, loslaten, een hele strijd. Nog voedend in mijn gedachten, vanonder de dikke humus wond, schieten fraaie beelden, als paddestoelen uit de grond.…

Om de omgeploegde grond van de akkers niet straffeloos te betreden dwalend achter sluiers en de tralies, deels zichtbaar door het ware verlies dan stralend door verheerlijking wat binnenstroomt door gebrandschilderde ramen en de gestileerde tinten van een droom in versteende kleuren neergevlijd wie licht of zwaar tilt aan de vanzelfsprekendheid…

genomen en ontsnapt Van Arnhem helemaal naar Utrecht gelopen Toen zag mijn oma hem voor de deur met ingevallen gezicht en zijn tenen kwamen uit zijn schoenen Dat mijn opa nog maanden in de kruipruimte onder de vloer ondergedoken lag Ik denk aan de angst die mensen voelden Ik denk aan de vreselijke dingen die ze hadden gezien Ik denk aan het verlies…

Maar dat lukt dus niet, en zo heb je bij verlies door doodgaan, emmers vol alleen maar verdriet. En toch, ondanks dat ze niet meer " onder ons" zijn, Ondanks dat we ze niet meer zien, zijn ze bij ons, Heb jij dat gevoel ook wel eens misschien?…

"Ik heb het gevoel dat ik al mijn blaadjes verlies" sprak de oude boom waar men het allerbeste mee voor had waar alles goed mee zou komen maar die niet wist of hij de herfst zou doorkomen met ongekende stormen en zure regens laat staan de winter met sneeuw, ijs en bittere vrieskou Maar uiteindelijk zou alles goed komen ondanks de ontkenning…

nog leven voelden lippen openden en ogen sloten voor de laatste keer na pijn die het leven maakten en ook achteloos vermorsten voor de gein mijn vingers hadden een geweten het geweten van de eerste keer breekbaar vatten zij elkaar maar worden nu gekneusd met botte slagen murw gehakt ik krijg geen contact meer met mijn handen verlies…

't Ging over een vrouw die in een busje leefde, als nomade, een heel volkje dat zo leefde niet meer gebaande wegen wou, en velen hadden rouw om iets Ook bij mij voelde 'k verlies van ' t verleden dat ik altijd heb vermeden. We praatten na in 't café, waar toch nog soep Alsof je méér en serieus en je gunde mij een goede keus…

hoofd zit Ik kan het maar niet laten Gepieker over dat en over dit Heb ik dat wel goed gedaan En kan dit geen kwaad Heb ik niemand gekwetst Gaf ik wel de goede raad Als het piekeren nou zou helpen Maar nee, het helpt geen zier Dat ik me overal druk om maak Vergalt alleen maar mijn plezier We krijgen allemaal te maken Met pijn, verlies…

weer is voor jou een jaar voorbij weemoedig of trots kijk je terug op dat wat zich rond jou ontrolde telt zegeningen en wellicht verlies uit de waan van de dag stappend sta je even stil om te reflecteren probeert voorzichtig ook misschien de goede voornemens en intenties jezelf een beetje in beeld te krijgen doe dat met aandacht en energie…

op jouw jaardag klinkt muziek als een niet te vermijden symfonie mooi groots en ieder meeslepend dankzij de specifieke Melse sound het levensjaar dat achter jou ligt kende mooie en lelijke gezichten bracht na hoop het grootste verlies dat een kind zich voorstellen kan toch lonkt gelijktijdig ook toekomst daar waar eens jouw opa nog woonde…

Ik zou nog eenmaal willen smeken, voor ik achterover in de leegte val, sterf… en mezelf verlies. Ik ruik de adem van de dood, de verlosser van mijn levensboeien, die mijn vuur nu doven gaat.…

ach, ik doe maar wat volg mij, pak mijn hand ik maak je weer gelukkig verlies je eigenwijs verstand nee, vluchten doe ik niet ik spring weer over hekjes die daar in het groene veld of huppel langs de vliet alles kan ik bedenken ik ben zo vrolijk vandaag en wil niemand krenken ik zing over de witte wolken de vogels in de lucht o…

Elk verdriet nog eens gekoesterd, elk verlies opnieuw beleefd Bij alle pakken neergezeten, de namen met pijn er op gekleefd Me dagenlang zo klein geweten, bij elk angstje weer gebeefd Dan bel jij aan, het zwart verwoestend, en roept: kom op, je leeft!…

Elk verdriet nog eens gekoesterd, elk verlies opnieuw beleefd Bij alle pakken neergezeten, de namen met pijn er op gekleefd Me dagenlang zo klein geweten, bij elk angstje weer gebeefd Dan bel jij aan, het zwart verwoestend, en je roept: kom op, je leeft!…

release in het health centre go go go go en dan het kleine stuurtje wij beginnen gedwee de warming-up en komen dank zij hem tot de climax van de beroemde cardiovasculaire fitheid eindelijk weer easy en cooling down de intervals voorbij meer longinhoud vet maakte plaats voor soepele spieren het was weer dolle transpirerende pret een verlies…

release in het health centre go go go go en dan het kleine stuurtje wij beginnen gedwee de warming-up en komen dank zij hem tot de climax van de beroemde cardiovasculaire fitheid eindelijk weer easy en cooling down de intervals voorbij meer longinhoud vet maakte plaats voor soepele spieren het was weer dolle transpirerende pret een verlies…

De grijze zware stenen cementen blokken verlies dat niemand zag, noch ziet...onvoorwaardelijk vullen ze hun dagen, nu de voorraad.. met ongekende ledigheid, had men kinderlijke verwachting van schemerige spitsvondige donkerheid...…

ik bij uitrusten om te slapen als dauwdruppeltjes zacht liet jij mij hoog zweven op de snaren van mijn hart gloeide fluwelen magie boven mijn verstand ja 't is voorbij de wind is gaan waaien op het gewicht van einde het water heeft geen dorst op het brood van de dag al een tijdje klinkt het bitterzoete door me heen daarmee verlies…

het was in die hut op de vlakte dat ik je mijn vertrouwen gaf in een moment van zwakte je was zo cool, zo heerlijk maf dat ik naar je vriendschap snakte we hadden hetzelfde ritme van denken en doen dreven op dezelfde getijden we waren 'young and restless' toen te jong om verlies te lijden en wat eerst gewoon aardig was werd een passie…

aan wennen Dat dat zo blijven zou Na weer een jaar alleen zijn Kwam er iets van besef Dat ik moest leren accepteren Dat vergde heel veel lef De jaren daarna iets beter Je raakt er ook wel aan gewend De tijd die doet vervreemden Van wat je hebt gekend Natuurlijk blijft het steken En voel ik immer nog verdriet Het dwingen los te laten Je verlies…

moet meanderen hechting wordt nu een probleem hun buitenkant toont dat extreem hoe worden ze gezien en hoe ze zijn ziek worden van een beetje ongelukkig zijn alles is dus illusie platteland leeg zonder volk zoeken naar het bijzondere en prestigieuze, leven op een "wolk" vinden alleen nog maar leegte, alles gehad en geweest gevolg verlies…

Afscheid is een te groot woord afscheid, ter nagedachtenis dankbetuigingen uitleg en gerelateerde woorden speciaal voor jou het gevoel dat mijn huis ellendig bevroren tumultueus en in wanorde stekend achter blijft, als iets bedreigends wilde het de sloot over springen terwijl verwerken van ondraaglijk verlies nog in gedachten even…

Vertelde het bloemetje klein maar fijn dat ondanks het verlies, hij altijd dicht bij mij zou zijn? Dat onze wederzijdse liefde zou blijven bestaan, dat hij in welke vorm dan ook, met mij mee zou gaan? Dat ondanks de te korte periode in ons gezamenlijke leven, hij mij al zijn liefde en warmte had gegeven?…