Netgedichten

netgedicht (nr. 32.669):

- Verloren Seconden -

Waarom gaan jullie heen
verloren toenemende seconden
zonder moed en passie
en ook zwijgend verwijtend
de meest voor de hand liggende beoordeling?

Ons verstand, het golft in volle vloed
maalt niet om de verloren seconden
de informatie van de psyche,
een flakkerende kaars met kern, met pit..
die nooit lijkt op te branden.

De grijze zware stenen cementen blokken verlies
dat niemand zag, noch ziet...onvoorwaardelijk
vullen ze hun dagen, nu de voorraad..

met ongekende ledigheid,
had men kinderlijke verwachting
van schemerige spitsvondige donkerheid...

verloren seconden, die af en toe
volledig verdoken in het zwart gekleed
voorbijstreefden aan hun doel

om toch de sprong
van één enkele eigentijdse gedachte,
binnen bepaalde tijd, toe te staan..

die niemand te horen krijgt,
achter enkele nuchtere blikken verborgen,
verloren seconden en ook heel veel dankbaarheid.