Jij

het was in die hut op de vlakte
dat ik je mijn vertrouwen gaf
in een moment van zwakte
je was zo cool, zo heerlijk maf
dat ik naar je vriendschap snakte

we hadden hetzelfde ritme
van denken en doen
dreven op dezelfde getijden
we waren 'young and restless' toen
te jong om verlies te lijden

en wat eerst gewoon aardig was
werd een passie die nooit genas

onze gedachten haakten in elkaar
als schakels van een keten
ik was de leerling-tovenaar
die van het verbodene wilde eten

jij was de balsem op de roof
van oude oorlogswonden
bedekte ze met helend loof
stichtte vrede op mijn gronden

twee zielen op de dool
die elkaars honger blusten
het sop namen met de kool
geluk trokken op houten fusten

maar altijd stond zij tussen ons in
de vrouw die zich in je had vastgebeten
ze siste als een wraakgodin
sloeg een gat in ons geweten
tot op een dag mijn weerstand brak
en ik naar buiten beende
ga niet, zei je
maar ik ging
en hoorde hoe je weende

Schrijver: greet mariën, 23 december 2010

greetitishotmail.com

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 784